Një dekadë më vonë, Unitedi ende punon nën hijen e Fergusonit

Nëntë vjet, pesë trajnerë të përhershëm, një miliard euro të shpenzuara për lojtarë dhe zero tituj në Premier League. Kjo i shtohet shumë vendimeve të këqija të marra nga Manchester Unitedi, pasi klubi më i madh i Anglisë po i afrohet një dekade që nga pensionimi i trajnerit të tij më të madh, Sir Alex Ferguson. Dhe shqetësimi i madh për sezonin e ri, që nis të premten? Unitedi duket se është më larg se kurrë nga rikthimi i statusit të tij si ekipi më i mirë në Angli.

E kjo dëshmohet më së miri, nëse i hidhet një shikim sezonit të kaluar. Unitedi përfundoi 35 pikë pas kampionit Manchester City në Premier League dhe 34 pikë pas Liverpoolit, për të mbyllur një sezon kur kishte po aq trajnerë - tre - sa ndeshje në dy kupat vendase. Jashtë fushës, pati zemërim dhe pakënaqësi në rritje për pronësinë e familjes Glazer, duke çuar në protesta në fund të sezonit nëpër ndeshje. Në të, kishte një kuptim në rritje për Cristiano Ronaldon dhe Paul Pogban - dy emrat më të mëdhenj të Unitedit - se ky nuk ishte ekipi që do të fitonte trofe dhe do të garonte me sukses në garat evropiane. Pogba ka përfunduar kontratën e tij dhe u largua nga Unitedi për herë të dytë për t'u bashkuar me Juventusin.

Lajmi i fundit për Ronaldon është se ai dëshiron të largohet për të luajtur për një ekip në Ligën e Kampionëve, por aktualisht nuk ka të interesuar për portugezin. Gjithmonë kishte gjasa të kishte një rënie të klubit pas largimit në vitin 2013 të Fergusonit, trajnerit më të madh të futbollit britanik ndonjëherë. Në fund të fundit, ai fitoi 49 trofe në karrierën e tij si trajner, me lehtësi më shumë se çdo trajner tjetër evropian dhe kishte aftësinë për të nxjerrë më të mirën nga lojtarët me aftësitë e tij menaxheriale dhe duke rinovuar vazhdimisht ekipin e Unitedit pothuajse çdo sezon. Por pak mund të kishin parashikuar se sa keq do të ishte për një klub që, sipas revistës “Forbes” këtë vit, është i treti më i pasur në futbollin botëror dhe me vlerë 4.6 miliardë dollarë. Ka pasur vetëm tre trofe të mëdhenj në epokën pas Fergusonit dhe madje ato kanë qenë garat e kupave - Kupa FA në vitin 2016 dhe Kupa e Ligës e Liga e Evropës në vitin 2017. Rritja e Manchester Cityt të mbështetur nga Abu Dhabi, i cili ka fituar 12 nga 27 trofetë vendas që nga viti 2013, dhe prania e dy rivalëve të tjerë të mëdhenj - Chelsea dhe Liverpool - solli fundin e papritur të dominimit të Unitedit. Por Unitedi duhet të shikojë edhe veten dhe mënyrën se si klubi është drejtuar si në bord, ashtu edhe në fushë.

Pa një strategji afatgjate apo drejtor sportiv të vendosur, klubi është kthyer mes trajnerëve me stile të ndryshme loje – nga qasja e drejtpërdrejtë e David Moyesit (2013-14), te loja e bazuar në posedim të Louis van Gaalit (2014- 16), në qasjen e Jose Mourinhos, bazuar në fuqi dhe pragmatizëm (2016-18) dhe më pas në stilin kundërsulmues të Ole Gunnar Solskjaerit (2018-21). Kjo mungesë vazhdimësie është theksuar në rekrutimin e Unitedit, me çdo trajner që dëshiron të sjellë lojtarë të ndryshëm që i përshtaten stilit të tyre të lojës. Edhe nga Mourinho te Solskjaer pati një ndryshim të madh kulturor, nga sjellja e yjeve të njohur, të profilit të lartë si Pogba, Zlatan Ibrahimoviq dhe Alexis Sanchez në një strategji për nënshkrimin e lojtarëve të rinj britanikë, si Daniel James dhe Aaron Wan-Bissaka. Kështu që, nuk është aspak çudi që shpenzimet e Unitedit që nga viti 2013 kapin shifrën aktuale prej rreth 1.5 miliardë eurosh.

Shpenzimet neto të Cityt nuk janë shumë të ndryshme nga ato të Unitedit, por i ka trofetë si dëshminë më të mirë. Gjatë gjithë kësaj kohe, drejtuesit e Unitedit vazhdojnë të mburren me gjëra të tilla, si numri i pëlqimeve ose ndërveprimeve që klubi merr në llogaritë e tij të mediave sociale, në dukje të pavëmendshëm për mënyrën se si tingëllon kjo për tifozët që po zhgënjehen gjithnjë e më shumë nga paraqitjet në fushë. Mbetet të shihet nëse Unitedi do të ketë ndryshim në fushë me trajnerin e ri, Erik ten Hag, por vështirë të ndodhë një gjë e tillë në afat të shkurtër. United nuk është më skuadra angleze për të cilën lojtarët kryesorë aspirojnë të nënshkruajnë, veçanërisht kur nuk është në Ligën e Kampionëve. Afati kalimtar i verës nuk ka qenë aspak i lehtë, pasi klubi dështoi për të nënshkruar me Frenkie de Jongun e Barcelonas, si dhe u mposht nga Liverpooli në garën për sulmuesin Darwin Nunez. Kjo ka bërë që Ten Hag të drejtohet kah lojtarët që i njeh, ose i njihte, që nga koha e tij si trajner dhe lojtar në ligën holandeze.

Mbrojtësi i majtë, Tyrell Malacia, ka ardhur nga Feyenoordi, qendërmbrojtësi Lisandro Martinez është bashkuar nga Ajax dhe ish-mesfushori i Ajaxit, Christian Eriksen, i është bashkuar si transferim i lirë. Unitedi është shumë i lidhur me një lëvizje për sulmuesin brazilian Antony, gjithashtu nga Ajaxi. Realisht, ndërsa Juergen Klopp është trajner i Liverpoolit dhe Pep Guardiola është trajner i Cityt, ka pak shpresë që Unitedi të fitojë titullin e 21-të në ligën angleze. Sado e vështirë të jetë, Unitedi do të ishte më mirë të ndërtonte themelet e një ringjalljeje të qëndrueshme në vitet e ardhshme dhe të ndalonte thjesht ndjekjen e përfitimeve afatshkurtra.