Është dhoma e rrëmujshme e dikurshme e një shtëpie të Këshillit të qytetit në Warrington: zjarri i gazit i vendosur në një kabinet të mbuluar me pllaka, me ballë prej xhamave që strehon gjëra të çmuara: këpucë të vendosura nën një karrige, revista dhe libra të grumbulluara. Në mes një hapësirë për të punuar të rrethuar me tuba boje dhe kavanoza me furça.
Dhoma është ajo ku Eric Tucker, një artist praktikisht i panjohur deri në vdekjen e tij në vitin 2018, por që nga ajo kohë në krahasim me LS Lowry, pikturonte njerëz në pijetore dhe në rrugë, duke bërë thashetheme, duke lexuar, duke pirë duhan e duke luajtur letra.
Është rikrijuar në një galeri “Mayfair”, duke përdorur mobile dhe sende personale nga shtëpia që Tucker ndante për dekada me nënën e tij. “Kjo është ajo, kjo është dhoma”, ka treguar tha Karen Kenna, motra më e vogël e artistit.
Pak rrugë më tutje, një tjetër galeri e lartë “Mayfair” është shndërruar në një pijetore të viteve ‘60, me një bar të veshur me dru të errët, një kavanoz me vezë turshi e gjësende të tjera. Skena është tipike për pijet e frekuentuara – dhe të pikturuara – nga Tucker.
Galeritë – “Alon Zakaim Fine Art dhe Connaught Brown” – po ekspozojnë 46 nga pikturat me vaj dhe bojëra uji të Tucker këtë muaj. Tri ditë para se ekspozita të hapej për publikun, më shumë se 20 ishin shitur tashmë.
Tucker, i cili u lind në vitin 1932, kishte një sërë veprash pasi la shkollën në moshën 14-vjeçare, duke përfshirë gërmimin e varrezave dhe shkarkimin e kamionëve në një oborr ndërtimi.
“Ai vinte nga turni i tij dhe pikturonte natën dhe fundjavat”, ka treguar nipi i tij Joe Tucker. “Ai kishte një detyrim për të pikturuar sa herë që kishte kohë”.
Vetëm në fund të jetës së Tuckerit familja e tij e kuptoi se sa shumë ai kishte pikturuar dhe sa e mirë ishte puna e tij. Vëllai i tij Toni – babai i Joe – vitin e kaluar kishte thënë: “E dija se ai pikturonte në dhomën e përparme dhe se kishte disa piktura lart, por nuk kisha asnjë kuptim të vërtetë se sa material kishte në të vërtetë”.
“Shikova lart në dhomat e gjumit, të cilat ishin të mbushura me art rreth mureve dhe madje edhe në shtretër. Më vonë kuptova se kishte piktura gjithandej, poshtë shkallëve dhe madje edhe në kasollen në pjesën e pasme të shtëpisë. I gjithë biznesi ishte goxha befasues”.
Tucker ishte autodidakt, duke vizituar galeritë dhe muzetë në Manchester, dhe herë pas here në Londër. Ai pikturonte atë që shihte rreth tij, kryesisht skena rrugësh dhe njerëz në pijetore. Por, ai nuk e tregoi punën e tij dhe të vetmen herë që shiti disa piktura u zemërua aq shumë me përqindjen e marrë nga tregtari saqë u zotua të mos e bënte më kurrë.
“Një herë e pashë duke vizatuar në një pijetore, në copa letre poshtë tavolinës”, ka treguar Joe. “Edhe kur isha fëmijë rreth tetë vjeç, mund të shihja se ai po i zgjidhte personazhet më interesante. Ai do të bënte tri ose katër skica të shpejta dhe pastaj do t'i pikturonte ato më vonë”.
“Kam kaluar shumë kohë me të si fëmijë. Ai do të më merrte nga shkolla. Xhaketën e mbante çuditshëm, i preu flokët me gërshërë kuzhine. Ai ishte argëtues dhe qesharak.”
Pasi Tucker vdiq në vitin 2018 dhe vëllezërit e motrat e tij zbuluan shtrirjen e punës së tij, familja vendosi të organizonte një ekspozitë në shtëpinë e tij. “Ne e kthyem shtëpinë në një galeri dhe menduam se ndoshta do të vinin disa nga fqinjët”. Rreth 2 mijë njerëz e vizituan gjatë dy ditëve.
