Derisa isha ende i vogël, babai im e kishte zakon të më tregonte rrëfime për udhëtimet e tij në Poloni.
“Ekzistonte një rit i veçantë për kalimin e kufirit nga të rinjtë hungarezë”, thoshte ai, shkruan sot “Koha Ditore”.
“Sa herë që hynim në Poloni, ne do të bënim autostop përskaj rrugës dhe do të kalonim kohë me banorët lokalë. Krejt çfarë na duhej të bënim ishte të vendosnim një flamur të vogël hungarez në një skaj të rrugës dhe të gjithë do të na merrnin”.
Vëllezër në luftë e në dehje
“Për çfarë shërbente flamuri?” e pyeta njëherë. “Dy shtetet gjithnjë kanë pasur marrëdhënie miqësore me njëra-tjetrën, madje ekziston edhe një fjalë e vjetër e urtë që thotë: ‘Lengyel, magyar két jó barát, együtt harcol s issza borát’.
Në shqip kjo frazë e ka kuptimin: ‘Hungarezët dhe polakët janë dy vëllezër, ata luftojnë së bashku dhe dehen së bashku’”, m’u përgjigj babai... (më gjerësisht lexoni sot në “E Diela me Koha Ditore”)
Gazetën Koha Ditore mund ta lexoni edhe online. Këtu mund të gjeni sqarimin se si mund të abonoheni.
