Tokio, 3 gusht (AP) – Christina Dressel filloi përgatitjen e dhomës shumë kohë para se kamerat e NBC-së të fillonin të rrokulliseshin. Nëna e superyllit të notit, Caeleb Dressel, e bëri një tabelë të improvizuar për të skicuar se si do të uleshin mysafirët për ta përcjellë të birin e saj. Ajo gjithashtu bëri një prerje kartoni me madhësinë e Caelebit dhe ftoi rreth 40 persona të cilët u ulën përpara televizorit. Ajo më pas pyeti nëse tryeza e kafesë ishte shumë e mbushur me gota vere të zbrazëta dhe shishe uji.
Në fund të fundit ky ishte një portretizim i saktë i kësaj skene feste. Familja Dressel ishin ndër qindra që pranuan një ofertë për të kaluar një pjesë të Lojërave Olimpike të Tokios në kompleksin “Universal Orlando” me miq dhe familje të tjera po aq të zhgënjyera të sportistëve amerikanë, të gjithë të ndaluar të udhëtojnë në Japoni për shkak të pandemisë së koronavirusit.
Ata u mblodhën rreth 12.000 kilometra larg Tokios në një sallë të mbushur me njerëz në një vendpushim me qindra të huaj dhe krijuan atmosferë sportive, duke përkrahur amerikanët në çdo garë të Olimpiadës. Ky doli të ishte një sistem mbështetës si asnjë tjetër.
“Këta njerëz janë të mëdhenj”, tha Venus Jewett, djali i së cilës Isaia nuk arriti të kualifikohej për finalen e 800 metrave, pasi u ngatërrua me një vrapues tjetër në gjysmëfinale dhe mbeti prapa. “Të jesh këtu nuk është si të jesh atje, por është një çmim i mirë ngushëllimi. Ju nuk mund të bëni shumë më mirë se kjo”.
Prindërit, vëllezërit, motrat, miqtë dhe ish-shokët e skuadrës mblidhen çdo ditë në sallën e ballos në “Lowes Sapphire Falls Resort” për të parë Lojërat Olimpike Verore dhe për t'u lidhur me të tjerët në një situatë të ngjashme, duke mbështetur të dashurit e tyre që konkurrojnë për medaljen e artë. Ata kalojnë mëngjese e net së bashku, duke buzëqeshur dhe duke folur, duke ngrënë dhe pirë, duke bërtitur dhe brohoritur. Ata zakonisht festojnë dhe herë pas here ngushëllohen.
Ekipi Dressel ishte ngjarja kryesore gjatë garës së notit, me Christina Dresselin dhe gruan fotogjenike të Caelebit, Meghan, që dolën në qendër të vëmendjes për një javë të tërë. Shumica e familjarëve dhe përkrahësve të Dresselit mbanin fanella të kuqe me emrin “Team Dressel” derisa iu gëzuan sukseseve të Caelebit në Tokio, i cili fitoi pesë medalje të arta. Ata pozuan për fotografi në skenë, duke u shtrënguar krah për krah nën një banderolë me mbishkrimin “Team USA” dhe brohoritën “U-S-A, U-S-A” gjatë tërë natës. Christina Dressel e qetësoi turmën e zhurmshme sapo djali i saj hyri në zonën e pishinës, pasi ishte e etur për të dëgjuar gjithçka që komentuesit kishin për të thënë për djalin e saj.
Rrethi i ngushtë i Dresselit - nëna, babai, gruaja, motra dhe vëllai i tij - ishin para njërit prej dy ekraneve brenda sallës së vallëzimit. Christina dhe Meghan qëndruan të heshtur sapo filloi gara. Motra e tij u bashkua me ta. Babai dhe vëllai i tij e ndoqën pa dëshirë. Zhurmat arritën kulmin kur Dressel bëri kthesën në vendin e parë, me ritmin për të thyer rekordin botëror. Mamaja e tij u ul pas babait të tij për disa sekonda, shumë nervoze për ta parë. Por ajo shpejt doli dhe filloi të kërcente lart e poshtë pasi u bë e qartë se Dressel ishte gati të bënte histori. Christina dhe Meghan u rrëzuan në shtrat, ndërsa Dressel preku murin i pari.
Festimi sapo kishte filluar. Nëna përfundimisht i përqafoi të gjithë rreth saj, përfshirë agjentin e Dresselit në Orlando, i cili po filmonte skenën e trazuar për një dokumentar mbi rrugën e tij të ndryshuar nga pandemia drejt lavdisë olimpike.
Dressel garoi edhe dy herë të tjera atë natë. Anëtarët e familjes Dressel morën me qira një shtëpi në Orlando dhe në mënyrë rutinore përfituan nga salloni i mikpritjes, i cili ishte i hapur çdo mëngjes dhe për darkë dhe kishte një bar të hapur gjatë natës. Videoja emocionale e tyre duke u përpjekur të bisedonin me Dresselin pas medaljes së tij të dytë të artë u bë virale, duke sjellë vëmendje shtesë për familjen dhe vendin.
Jewett solli vajzën e saj 17-vjeçare, nënën 82-vjeçare dhe babanë 79-vjeçar në hotel për disa ditë. Një ish-sprintere kolegji dhe mësuese aktuale e klasës së pestë në “Inglewood”, Kaliforni, Jewett kishte kursyer për vite me radhë në pritje të udhëtimit në Tokio me djalin e saj. Edhe pas shtyrjes njëvjeçare dhe pasigurisë për shkak të koronavirusit, ajo ishte aq e shkatërruar sa çdo prind i olimpistëve kur Japonia vendosi të ndalonte spektatorët. Ajo u vendos në Orlando dhe përfundoi duke bërë miq të rinj dhe duke krijuar kujtime të përjetshme. Ajo ishte në sallë pritjeje kur vajza e Katie Plumit, Kelsey, e udhëhoqi SHBA-në drejt medaljes së artë në basketbollin 3x3.
“Është e trishtueshme të mos jesh atje”, tha Katie Plum, e cila u transferua nga San Diego në Las Vegas për të qenë më afër vajzës së saj që luante në WNBA. “Por kjo e ka bërë atë shumë argëtuese dhe kam mësuar shumë. Por, natyrisht, do të doja të isha në shtëpinë e SHBA-së në Tokio. Unë jam vetëm mirënjohëse që ata duhet të largohen”.
Plum dhe familja e saj kaluan dy ditë në “Universal Orlando” dhe me krenari ofruan të shfaqnin një mesazh zanor nga Jill Biden duke e uruar Kelseyn për medaljen e artë. Gjithashtu familja Plum përcolli edhe ngjarjet e tjera sportive të Tokios, ragbi, kanotazh e sporte të tjera.
“Ne kemi qenë emocional në të gjitha sportet që ka garuar SHBA-ja. Na vjen keq që nuk ishim në Tokio, por mungesën atje e kemi kompensuar me shkuarjen në Orlando. Kam parë disa lojëra të mahnitshme, gjëra që përndryshe mund të mos i kisha parë”, tha Katie Plum.
