Tokio 2020

Në debutimin olimpik në sportet kolektive, puna ekipore po jep fryte për Mongolinë

Për dekada, Mongolia kryesisht ka dërguar boksierë, xhudistë dhe mundës në Lojërat Olimpike – sportistë që bëjnë punë individuale që, në shumë mënyra, reflektonin shpirtin e një kombi të njohur për një ndjenjë të individualizmit nomad. Megjithatë, këtë vit, puna në ekip është kryefjala. Një grup lojtarësh basketbolliste të Mongolisë kanë rënë në qendër të vëmendjes në Tokio për vendin prej 3 milionësh, duke rikthyer atë që është e mundur si në vendin e tyre ashtu edhe në skenën Olimpike si një vend i tërë. Të udhëhequra nga 21-vjeçarja Khulan Onolbaatar, e cila të premten e kaluar u bë bartësja e parë e flamurit në historinë e gjashtë dekadave të vendit në Lojëra, Mongolia është një nga tetë ekipet e femrave që luajnë në debutimin e basketbollit 3x3 në Lojërat Olimpike.

“Një ëndërr u bë realitet për ne, veçanërisht duke pasur parasysh se këto janë Lojërat e para Olimpike që marrim pjesë si shtete në një sport ekipor”, tha Onolbaatar. “Dhe duke përfaqësuar vendin tonë në skenën më të madhe të mundshme në sportet ekipore, është nder i madh. Gjithashtu, ndihem krenare që jam edhe pjesë e kësaj skuadre”.

Ky ekip i Mongolisë nuk do të fitojë një medalje olimpike dhe madje mund të mos fitojë asnjë ndeshje gjatë turneut pesëditor që përfundon të mërkurën. Mirëpo, kjo është pothuajse dytësore për pamjen e madhe që përfaqëson ky ekip duke e përfaqësuar shtetin e tij për herë të parë në Lojërat Olimpike.

Kur drejtuesit e Federatës Ndërkombëtare të Basketbollit (FIBA) ​​prezantuan këtë lojë hibride në botë më shumë se një dekadë më parë, ata e bënë këtë me një mision për të zgjeruar audiencën për basketbollin përtej vendeve tradicionale, dhe përtej terreneve të lojërave urbane ku 3x3 ndërtonte reputacionin e tij si sport.

Suksesi i tyre reflektohet jo vetëm në ngritjen e kësaj disipline në stratosferën Olimpike, por edhe nga kush është në Tokio - dhe kush nuk është. Meshkujt e SHBA-së - vendi ku u shpik dhe u përsos kjo lojë - nuk u kualifikuan. Ndërsa, femrat e Mongolisë u kualifikuan.

“Ne tashmë kemi pasur kampionë olimpikë në boks dhe mundje”, tha Tulga Sukhbaatar, trajneri mongol i cili duhet të shikojë ndeshjet nga tribunat, siç diktohet nga rregullat e lojës 3x3. “Por, tani çdo person në Mongoli thotë se tani dëshiron të luajë edhe ai basketboll. Me paraqitjen tonë në Lojërat Olimpike, e kemi bërë këtë sport ekipor të famshëm në vendin tonë”.

Lojtarja Onolbaatar filloi vetëm rreth katër vjet më parë me këtë sport. Ajo u rrit duke dashur NBA-në, e cila ka qenë aq agresive sa çdo ligë sportive amerikane në përhapjen e tentakulave të saj nëpër Azi dhe pjesën tjetër të botës. Ndërkohë, vëllai i madh i Onolbaatarit tashmë kishte kapur ritmin dhe ishte pjesë e ekipit kombëtar.

“Zakonisht, shembujt më të mirë në familje për t’u marrë me ndonjë sport janë vëllezërit dhe motrat më të mëdha. Kështu që, vëllai im ishte ai që më bëri të dashurohesha në basketboll dhe të shikoja ndeshjet e NBA-së”, thotë ajo.

Natyrisht, Onolbaatar ka pranuar se asnjëherë nuk kishte menduar se do të mund të luante në Lojërat Olimpike, duke pasur parasysh se Mongolia tradicionalisht ka dërguar garues vetëm në sportet individuale në këtë ngjarje të madhe.

“Kjo ishte një ëndërr e largët. Ishte e paarritshme. Nuk ishte diçka për të cilën mendoja. Unë kurrë nuk do të kisha shikuar Olimpiadën, por tani jam krenare që po marrë pjesë në këtë ngjarje”, tha Onolbaatar.

Tani, ajo është në Lojërat Olimpike dhe për disa kërcime këtu ose atje, edhe ekipi i meshkujve ka mundur të jetë pjesëmarrës gjithashtu. Ata ishin ekipi i rangut të lartë në Azi dhe ekipi me klasifikimin më të mirë që shkuan në një ngjarje kualifikuese Olimpike në fillim të këtij viti, por ranë poshtë, ashtu si bënë meshkujt e SHBA-së, në një kualifikim tjetër olimpik.

Në atë kohë, femrat e Mongolisë kishin siguruar prej kohësh vendin e tyre në fushë, për shkak të renditjes së lartë botërore që është pjesë e një sistemi labirint që ishte i anuar për të përfituar kombet që nuk kanë rezyme në arenën ndërkombëtare.

“Ne kemi qenë të kënaqur të shohim cilësinë e lojës nga vendet që nuk janë fuqi tradicionale”, tha sekretari i përgjithshëm i FIBA-s, ​​Andreas Zagklis, gjatë një konference për shtyp.

Lojtaret e Mongolisë kanë marrë një dozë të mirë nga konkurrenca kur të fillojnë garat për medaljet olimpike. Gjatë tri ditëve të para të ngjarjes, ato kanë luajtur gjashtë ndeshje dhe kanë humbur të gjashtat. Ndërkohë, femrat amerikane u kualifikuan të fundit dhe kanë një seri prej pesë fitoresh në po aq ndeshje.

Për të zmadhuar më tej se çfarë mund të thotë Olimpiada për një sport, Zonja e Parë e SHBA-së, Jill Biden, ishte në tribuna natën e parë për të parë ekipin amerikan në veprim. Ndërsa, kryeministri i Mongolisë, Oyun-Erdene Luvsannamsrai, ishte atje mbrëmjen e dytë.

“Ai na tha se ne po shkruajmë historinë dhe kjo është një gjë shumë e mirë”, tha Onolbaatar. “Ne ndihemi shkëlqyeshëm si ekip, duke bërë historinë në skenën më të madhe të mundshme. Por nuk e dija që ai po na shikonte”.

Trajneri Sukhbaatar parashikon një ditë kur skena mund të mos ndihet aq e madhe për Onolbaatarin dhe lojtaret që vijnë pas saj. Ky sport, tashmë ka filluar të lulëzojë në vendlindjen e tyre, kryeqytetin Ulaanbaatar, ku jeton rreth gjysma e popullsisë së vendit dhe ku po luhet shumë basketbolli 3x3.

“Shumë ekspertë të basketbollit thonë se është pothuajse e pamundur që një lojtar ta përmirësojë mënyrën e lojës se si e kemi brenda tre ose katër vjetësh, por ne po e bëjmë atë”, tha Sukhbaatar. “Tani është duke mësuar një brez i ri. Unë mendoj se do të kthehemi në Lojërat Olimpike shumë më të fortë - në vitin 2024, 2028 dhe 2032”.