Përshëndetje, miq të vegjël aventurierë! Sot do të nisemi në një udhëtim të jashtëzakonshëm për të zbuluar magjinë e ecjes në male- dhe këtë do ta bëjmë me ndihmën e një mikeje shumë të veçantë, Uta Ibrahimi!
A e dini se Uta është gruaja e parë shqiptare që ka ngjitur malin më të lartë në botë, Malin Everest?
Po, ajo ka arritur në majën më të lartë, atje ku qielli duket sikur prek tokën! Uta ka ngjitur shumë nga majat më të larta të botës dhe është një frymëzim për të gjithë ne. Ajo do të na tregojë sot se si të përgatitemi për një aventurë malore dhe si është jeta kur je duke ngjitur majat e maleve. Jeni gati? Eja të fillojmë!
Kur shkojmë në mal, pajisjet janë miku ynë më i mirë. Uta na tregon se çfarë duhet të kemi me vete për të qëndruar të sigurt dhe për ta shijuar udhëtimin. Eja t’i hedhim një sy:
Çizmet malore: Këto çizme janë ndryshe nga ato që veshim përditë. Ato janë të forta dhe kanë tabanë të posaçëm që nuk rrëshqet, kështu që mund të ecësh mbi gurë, borë dhe madje edhe akull pa frikë.
Shkopinjtë e ecjes: Uta thotë se këta janë si duar të treta! Ata na ndihmojnë të qëndrojmë të ekuilibruar, sidomos kur shtegu është i pjerrët ose i rrëshqitshëm.
Sëpata e akullit: Në malet me borë ose akull, kjo sëpatë është një mjet i domosdoshëm. Ajo i ndihmon ngjitësit të kapen mirë kur ecin ose të hapin rrugën në akull.
Tenda: Tenda është shtëpia e përkohshme e ngjitësve të maleve. Është e lehtë për t’u mbajtur, por shumë e fortë për të na mbrojtur nga era, bora dhe shiu.
Rroba me shtresa: Uta na kujton që moti në male është shumë i paparashikueshëm. Duhet të jemi gati për të nxehtë, për të ftohtë, madje edhe për shi apo borë! Kështu që marrim xhaketa të ngrohta, rroba kundër shiut, doreza dhe kapela.
Një çantë shpine: Dhe, sigurisht, kemi nevojë për një çantë të mirë për të mbajtur ushqimin, ujin, kutinë e ndihmës së parë dhe gjithçka tjetër të rëndësishme.
Tani që jemi gati, le të dëgjojmë nga Uta se si është të ecësh dhe të ngjitësh një mal. Ajo na tregon se ngjitja e një mali është si të bësh një udhëtim magjik – është një sfidë, por çdo hap ia vlen!
Kur ngjitesh në male shumë të larta, si Mali Everest, ndalon në disa kampe për të pushuar dhe për t’u përshtatur me ajrin e hollë. Tenda bëhet shtëpia jote për disa ditë, dhe çdo natë futesh në qesen e ngrohtë të gjumit për t’u çlodhur.
Po ushqimi? Uta na tregon se ngjitësit hanë ushqime që janë të lehta për t’u mbajtur dhe që japin shumë energji; si makarona, supa, fruta të thata dhe… çokollatë! Kur nuk ka burime uji, ata shkrijnë borë për të bërë ujë të pijshëm.
Ngjitja e një mali mund të jetë e vështirë dhe ndonjëherë duket pak e frikshme, sidomos kur ndeshesh me borë dhe akull. Por Uta thotë se me praktikë, pajisjet e duhura dhe me shumë durim, çdo sfidë mund të kalohet.
Kur mbërrin në majë dhe sheh pamjen, çdo lodhje harrohet! Uta thotë se është si të prekësh qiellin me dorë dhe të ndiesh se gjithçka në botë është e mundur.
Uta e dashuron natyrën dhe beson se çdo mal është një mësim. Ajo na mëson që malet na ndihmojnë të jemi të durueshëm dhe të mos dorëzohemi kurrë. Çdo hap që hedh është një fitore, dhe çdo majë që ngjit është një ëndërr që bëhet realitet.
Këshilla e saj është: “Mos u ngut kurrë. Merr frymë thellë, shijoje udhëtimin dhe mos harro që çdo aventurë, sado e vogël, është një histori për të treguar.”
Pra, miq të vegjël, jeni gati të vishni çizmet dhe të filloni aventurën tuaj? Mos harroni: qoftë një kodër e vogël apo një mal i madh, çdo hap është i veçantë. Përgatituni mirë, qëndroni të sigurt dhe mos harroni të ëndërroni gjithmonë për majat tuaja!
Deri herën tjetër, vazhdoni të eksploroni, të ngjiteni dhe të bëni aventura të bukura. Shihemi së shpejti!