Shkencëtarët kanë paralajmëruar fillimin e një epoke të re në trajtimin e sëmundjes Alzheimer pasi një provë klinike konfirmoi se një ilaç i ri ngadalëson harresën te pacientët në fazat e hershme të sëmundjes, shkruan The Guardian.
Rezultati vjen pas dekadash dështimi në këtë fushë. I ka shtyrë ekspertët të thonë se sëmundja e Alzheimerit, e cila prek miliona njerëz në mbarë botën, mund të shërohet.
“Ky është ilaçi i parë që ofron një mundësi reale trajtimi të pacientëve me Alzheimer”, ka thënë Bart De Strooper, drejtor i Institutit të Kërkimit në “University College London” në Britaninë e Madhe. “Megjithëse përfitimet klinike duken të jenë të kufizuara, ato mund të bëhen më të dukshme me kalimin e kohës”.
Ilaçi, që quhet “lecanemab”, është terapi me antitrupa që heq grumbujt e proteinave të quajtura ‘beta amiloide’ që krijohen në tru.
Është e paqartë se sa grupe shkaktojnë sëmundjen e Alzheimerit, por në pacientët me forma të trashëguara të sëmundjes, ato duket se i hapin rrugën një mori ndryshimesh të trurit që shkatërrojnë vazhdimisht qelizat e trurit.
Zhvilluesit e “lecanemabit”, Biogen në SHBA dhe Eisai në Japoni, patën prezantuar rezultatet më të mira nga prova klinike me afro 1800 pacientë në shtator, por shkencëtarët në këtë fushë po prisnin të dhënat e plota, të cilat u botuan të martën në New England Journal of Medicine.
Të dhënat kanë treguar se ilaçi reduktoi rënien në aftësitë e përgjithshme mendore të pacientëve me 27 për qind gjatë 18 muajve, një rezultat modest, por domethënës, sipas shkencëtarëve.
“Unë besoj se vërteton një epokë të re të modifikimit të ilaçeve për sëmundjen e Alzheimerit. Një epokë që vjen pas më shumë se 20 vjetësh punë të palodhur në imunoterapitë anti-amiloide, nga shumë e shumë njerëz dhe shumë zhgënjime gjatë rrugës”, ka thënë Nick Fox, profesor i neurologjisë klinike.
Sëmundja e Alzheimerit përbën pothuajse dy të tretat e 55 milionë njerëzve që jetojnë me demencë në botë. Është shkaku i më së shumti vdekjeve në Britaninë e Madhe. Pacientët zakonisht vdesin brenda shtatë vjetëve nga diagnostikimi.
Trajtimi i sëmundjes i kushton Britanisë së Madhe 25 miliardë funte në vit dhe pritet të dyfishohet në 47 miliardë funte deri në vitin 2050. Shenjat më të zakonshme të hershme janë problemet e kujtesës. Teksa sëmundja përparon, njerëzit mund ta gjejnë veten të humbur në vende të njohura, të kenë vështirësi në marrjen e vendimeve, të luftojnë me detyra të thjeshta dhe përfundimisht nuk mund të hanë ose të lëvizin pa ndihmë.
Përpjekjet për të ngadalësuar ose trajtuar sëmundjen kanë marrë dekada, duke i kushtuar kompanive të barnave miliarda dollarë dhe duke i detyruar disa të largohen krejtësisht nga fusha. Shumë ilaçe dështuan të shfaqin ndonjë përfitim në prova, sepse ato goditën objektivin e gabuar molekular ose u testuan te pacientët, sëmundja e të cilëve ishte shumë e avancuar. Rezultatet pozitive të “lecanemabit” pritet të çojnë në një gjeneratë të re të barnave që ofrojnë kontroll gjithnjë e më të mirë të sëmundjeve.
Mes ekzaltimit të përgjithshëm mbi rezultatet, studiuesit kanë theksuar një sërë problemesh që mund të parandalonin miratimin e ilaçit.
“Lecanemab” është i shtrenjtë, kushton midis 10 deri në 30 mijë funte për pacient në vit dhe ka një efekt kaq modest, të paktën mbi 18 muaj, saqë nuk është e qartë nëse pacientët do të vërejnë ndonjë përfitim në shëndetin e tyre.
Ende nuk dihet nëse ilaçi do të miratohet nga Agjencia Rregullatore e Barnave dhe Produkteve të Kujdesit Shëndetësor dhe Institutit Kombëtar për Shëndetin dhe Cilësinë e Kujdesit në Britaninë e Madhe.
