Një ekip ndërkombëtar i antropologëve, ekspertëve të trashëgimisë kulturore dhe analistëve laboratorikë, kanë gjetur tatuazhe të papara më parë në fytyrën dhe krahun e një mumieje 800-vjeçare të Andeve. Studimi u botua në “Journal of Cultural Heritage”.
Tatuazhet e gjetura në fytyrën dhe krahun mumies së Amerikës së Jugut, janë krejtësisht të ndryshme nga çdo dëshmi tjetër e njohur i artit të lashtë të trupit. Duke përshkruar tatuazhet në studimin e ri, studiuesit thonë se dizajnet janë unike jo vetëm në përbërjen e tyre, por edhe në llojin e bojës së përdorur për t’i krijuar ato.
E ekspozuar aktualisht në Muzeun e Antropologjisë dhe Etnografisë të Universitetit të Torinos, mumia femër besohet se ka jetuar në Ande rreth tetë shekuj më parë. Duke pasur parasysh pozicionin e përkulur të trupit dhe praninë e fragmenteve të tekstilit në lëkurë, autorët e studimit besojnë se gruaja ishte vendosur në një pozicion të përkulur, ulur me këmbët e saj të tërhequra deri në mjekër dhe kështu u mumifikua natyrshëm në ajër të hapur. Ajo ishte e mbështjellë në një tekstil – një mbështjellëse tipike në Ande (fardo). Mumia iu dhurua muzeut në fillim të viteve 1930.
Datimi me radiokarbon i këtyre tekstileve dëshmoi se gruaja e mumifikuar vdiq diku midis viteve 1215 dhe 1382 të erës sonë. Përderisa disa nga tatuazhet e saj janë të dukshme me sy, të tjerat duhej të zbuloheshin duke përdorur metoda të teknologjisë së lartë. Befasisht, rezultoi se gruaja kishte tatuazhe në faqen e saj të djathtë, në formën e tri vijave të drejta të shtrira gjerësisht nga goja deri te veshi.
“Në përgjithësi, shenjat në lëkurë të fytyrës hasen rrallë në mesin e grupeve të rajonit të lashtë të Andeve, madje edhe më të rralla në faqe”, shkruajnë autorët e studimit. Ndërkaq, dizajni i thjeshtë në formë S-je në kyçin e dorës së djathtë të mumies është përshkruar si “tatuazh unik për rajonin e Andeve” dhe studiuesit kanë shpjeguar se deri më tani nuk janë gjetur tatuazhe të ngjashme në trupa të mumifikuar.
“Për sa i përket klasifikimit kulturor bazuar në shenjat e lëkurës, gjetjet nga mumia e Torinos janë unike”, shtojnë autorët. Për këtë ata nuk janë në gjendje të japin ndonjë përfundim për qëllimin ose kuptimin e tatuazheve, megjithëse fakti që ato ndodhen në pjesë shumë të dukshme të trupit mund të sugjerojë se ato kishin një funksion dekorativ ose komunikimi.
Duke përdorur një sërë teknikash të analizës kimike, autorët e studimit ishin gjithashtu në gjendje të zbulonin se tatuazhet ishin bërë me një pigment të përfituar nga një mineral hekuri i quajtur magnetit, si dhe minerale silikate të quajtura piroksene. Në të kundërt, qymyri i cili ishte deri tani pigmenti i zi më i zakonshëm i përdorur në tatuazhet e lashta, çuditërisht mungonte në bojë.
“Për aq sa është arritur të konstatohet, përdorimi i pigmentit të zi për tatuazhe të përfituar nga magnetiti, nuk është gjetur ende në mumiet e Amerikës së Jugut”, shkruajnë studiuesit, duke shtuar se “identifikimi i piroksenit si pigment tatuazhi është edhe më i rrallë”.
Tatuazhet ka të ngjarë të ishin të rëndësishme për këtë grua ose komunitetin e saj, pasi ato ishin në vende të dallueshme.
