Piktorja e lojës me autoportrete realiste

Pikturat e gjyshes e kishin rrethuar si fëmijë. E puna që bënte Luljeta Goranci në veprat e artit kishte nisur t’ia merrte vëmendjen mbesës së saj, Engji Jaha.

Si fëmijë e kishin bërë për vete vijat në fleta të bardha. Ngadalë ato do t’i përvetësonte për t’u futur në botën e artit. E quan veten me fat që gjyshja e saj është piktore. Thotë se prej saj ka mësuar shumë, shkruan KOHA.

“Që nga fëmijëria çdo herë kam qenë e rrethuar me art”, thotë Jaha një muaj pasi ka hapur ekspozitën e parë personale në Galerinë e Ministrisë së Kulturës. Me një titull mjaft provokues, “Selfie Mundi”, punimet kanë qëndruar për një muaj në këtë institucion. E pas vendimit të Qeverisë për ndalim të aktiviteteve kulturore në hapësira të hapura, punimet e Jahës janë të qasshme për publikun edhe vertikalisht.

Historia e saj e eksplorimit nëpër stile e ide ka bërë që të rrumbullakojë një koncept goxha interesant. Merret shumë me veten. Personalitetin dhe historinë e saj i shikon nga disa perspektiva. E kur atë e përkthen me vepra arti, ia del që të krijojë një mozaik sa intim aq edhe komunikues me të tjerët.

Eksperimentimi me stile

Engji Jaha, që të enjten e kësaj jave ka mbushur 22 vjet, pas përfundimit të shkollës së mesme në gjimnazin “Sami Frashëri” në Prishtinë nuk kishte dilema për studime. Menjëherë kishte trokitur në dyert e Fakultetit të Arteve të Universitetit të Prishtinës, “Hasan Prishtina”.

Aty edhe është duke përfunduar studimet bazike në Degën e Pikturës në klasën e profesoreshës Zake Prelvukaj. Studimet do ta fusnin në një botë stilesh. Kishte “udhëtuar” gjithandej tematikave. Por mendon se e ka gjetur veten.