James Caan, aktori amerikan, i njohur për rolin e tij si Sonny Corleone në “The Godfather”, si dhe një varg filmash të rëndësishëm të viteve ‘70, ka vdekur në moshën 82-vjeçare.
Lajmi është bërë i ditur përmes llogarisë së tij në Twitter të enjten. Në njoftim shkruhet: “Me pikëllim të madh ju njoftojmë për ndarjen nga jeta të Jimmyt, në mbrëmjen e 6 korrikut. Familja e vlerëson dashurinë e madhe dhe ngushëllimet e përzemërta dhe kërkon që të vazhdoni të respektoni privatësinë e tyre gjatë kësaj kohe të vështirë”.
Famëkeq për një stil jetese me shumë probleme, Caan bëri një hap të madh drejt Hollywoodit në vitet ‘70 dhe në fillim të viteve ‘80, para se ta linte papritmas aktrimin dhe atë që më vonë aktori e përshkroi si një “periudhë mjaft të frikshme”, e cila e largoi nga syri i publikut, përpara se të krijonte një rikthim në fund të viteve ‘80, duke fituar vlerësime të larta për filma të tillë si “Misery”, “The Yards” dhe “Elf”.
Caan u lind në 1940 në Bronx të të New Yorkut. Ishte i biri i një kasapi. I prirë për të mos ndjekur babanë e tij në tregtinë e mishit, Caan fillimisht synoi një karrierë si futbollist, por u interesua për aktrim pasi studioi në universitetin “Hofstra” në shtetin e Nju-Jorkut – ku takoi bashkëpunëtorin e ardhshëm, Francis Ford Coppola. Më pas Caan iu bashkua shkollës së teatrit “Neighborhoos Playhouse”. Merita e tij e parë e rëndësishme e aktrimit ishte një rol i vogël në “Blood, Sweat and Stanley Poole” të produksionit Broadwayit të vitit 1961 të, një shfaqje e Luftës së Dytë Botërore nga William Goldman dhe vëllai i tij James.
Pas një sërë paraqitjesh të vogla filmash dhe serive televizive, Caan në vitin 1965 mori rolin kryesor në dramën e garave të makinave aksionare të Howard Hawks, “Red Line 7000”, e më pas një rol ku luajti përkrah John Wayne dhe Robert Mitchum në “El Doradon” perëndimore të Hawks të vitit 1966. Caan u zgjodh të luante një rol nga një Robert Altman, i pavlerësuar edhe aq në atë kohë, në filmin e hapësirës, “Countdown”, të vitit 1967. Por lidhja e tij e parë e rëndësishme me valën e re të Hollywoodit erdhi me filmin e vitit 1969, “The Rain People”, me regji nga Coppola.
Pasi luajti rolin kryesor në një adaptim zhgënjyes të romanit të famshëm të John Updike, “Rabbit, Run”, Caan pati një ngritje në karrierë me “The Godfather” të Coppolas. Ai fillimisht kishte garuar për rolin e Michael Corleone, rol i cili përfundimisht shkoi te Al Pacino por, pasi Coppola insistoi për Pacinon, Caanit iu dha roli i vëllait të madh të Corleones, Sonnyt. Me këtë rol Caan mori nominimin e vetëm për Oscar, për aktorin më të mirë në rol dytësor, dhe puna e tij mbahet mend posaçërisht për skenën e tmerrshme të vdekjes së Sonny, për të cilën Caan ka treguar se ishte pajisur me mbi 140 fishekë nga gjaku shpërthyes, për të simuluar plagët me armë zjarri.
Caan më pas vazhdoi të luante në një varg filmash të profilit të lartë në vitet 1970 që e futën atë në brezin e ri të talenteve amerikane të aktrimit, duke përfshirë “The Gambler”, komedinë e dy miqve policë “Freebie and the Bean” së bashku me Alan Arkin dhe shëmbëlltyrën “Rollerball”. Ai gjithashtu u shfaq në filma si “Funny Lady”, “A Bridge Too Far”. Caan gjithashtu u bë i famshëm për rolet që refuzoi, duke përfshirë “One Flew Over the Cuckoo's Nest”, “Apocalypse Now”, dhe “Kramer Vs Kramer”.
“Thief”, i publikuar në vitin 1981 dhe me regji nga Michael Mann, në të cilin Caan luante rolin e një hajduti që merr përsipër turmën, ishte një aktor që premtonte shumë por që karriera e tij mori fund shumë shpejt. I prekur nga vdekja e motrës së tij si dhe nga përdorimi i tepërt i drogës, karriera e Caanit u shkatërrua pasi ai u largua nga “The Holcroft Covenant” dhe u zëvendësua nga Michael Caine. Caan nuk do të shfaqej nëpër ndonjë film të Hollywwodit deri në vitin 1987, kur Coppola e bëri pjesë të ekipit, në dramën e tij të luftës në Vietnam, “Gardens of Stone”.
Caan punoi më pas në mënyrë më stabile, shpesh duke treguar për shprehitë e tij arrogante dhe reputacionin jetëshkurtër. Ai u shfaq në komedi, të tilla si “Honeymoon in Vegas”, “Bulletproof and Mickey Blue Eyes” e “Flesh and Bone”, “Things to Do in Denver When You’re Dead and Eraser” duke përfshirë edhe “The Yards”.
Caan ishte martuar katër herë: nga viti 1961 deri më 1966 me Dee Jay Mathis, nga 1975 deri më 1976 me Sheila Marie Ryan, me Ingrid Hajek (1990-1994) dhe me Linda Stokes (1995-2017). Ai kishte pesë fëmijë, njëri prej të cilëve, Scott, e ndoqi në rrugën e aktrimit, duke u shfaqur në “Gone in 60 Seconds”, “Ocean's Eleven” dhe “Reboot Hawaii Five-0”.
Bota e filmit ka nisur të shprehë ngushëllime. Kinematografi Rob Reiner ka thënë se ishte shumë i trishtuar kur dëgjoi se aktori vdiq. Aktori dhe miku i vjetër Gary Sinise ka ndarë ngushëllimin e tij po ashtu. “Shumë i trishtuar të dëgjoj lajmin se James Caan ka vdekur”, shkroi ai në “Twitter.” “Zemërthyer për familjen dhe miqtë e tij. Është e mrekullueshme që e njoha dhe thirra shok”.
