Lojë fëmijësh të papjekur

Ajo që dihet me siguri është se Basha do ta çojë mandatin deri në zgjedhjet e radhës. Ajo që nuk dihet është se kur po shkojmë në zgjedhje

Në tri ditët e fundit, dy ishin lajmet që “e dogjën rrjetin”, siç kanë zakon të thonë redaktorët e rinj në KOHË. Një tjetër nuk ishte lajm i ri, ani pse kishte ndërruar pak formë dhe kishte marrë një dinamikë tjetër që i ose na sjell te dera e Kushtetueses prapë, ose e nis një proces tashmë shumë të vonuar.

Kuvendi i pakonstituuar i Kosovës më në fund u bë me kryetar. Pa pritur e pa kujtuar, njeriu që nja dy muaj ka folur në emër të partisë së tij duke arsyetuar insistimin irritues të VV-së për ta kandiduar vetëm Albulena Haxhiun për kryeparlamentare, u zgjodh për ta kryesuar Kuvendin.

Pas kandidimit befasues që e bëri VV-ja të dielën e shkuar, kur emri i tij nuk kaloi, të martën mori përkrahjen edhe të deputetëve të opozitës së deridjeshme.

Prej mënyrës se si shkoi të ulej te karrigia e kryetarit dhe nxjerrjes së fjalimit tashmë të përgatitur nga xhepi, lehtë konkludohej se ai e kishte pritur këtë rezultat. Një epilog që pakkush ka mundur ta parashikonte, aq më tepër që kandidimin e tij të dielën, shumëkush duke më përfshirë edhe mua, e pamë si edhe një në vargun e lëvizjeve të VV-së sa për ta përmbushur formën. Për më tepër, mua më la shije të një talljeje. Aq sa sugjerova publikisht që kandidati i radhës të ishte Agim Bahtiri.

* * *

Se a ka pasur VV-ja kandidat tjetër për kryetar Kuvendi, me siguri se e ka pasur bile një: ai i cili deri në zgjedhjet e shkurtit ka qenë kryetar Kuvendi. Po të ishte kandiduar që nga fillimi, mbase do t’i shmangeshim krizës politike. Mbase do të kishte pasur shumë më pak arsyetime nga cilado palë për votën për ose kundër Konjufcës. Nuk e di, krejt kjo tash është në domenin e supozimeve.

Ajo që dihet me siguri është se Dimal Basha do ta çojë mandatin deri në zgjedhjet e radhës. Ajo që nuk dihet është se kur po shkojmë në zgjedhje.

Kuvendi ka afat deri më 17 shtator që të konstituohet. Nëse kjo nuk ndodh, një zgjidhje do të duhej të gjendej. Nuk i dihet, mbase kjo zgjidhje do të vijë nga Kushtetuesja, e cila do të konstatonte se Kushtetuta është shkelur ngase Kuvendi nuk është konstituuar në afatin që kjo e ka normuar. Vendimmarrja rreth kësaj mund të zgjaste bile nja tri javë, dhe kështu do të shkelnim thellë në tetor, kur Osmani do t’i shpallte zgjedhjet që do të duheshin mbajtur brenda 45 ditësh më së voni.

Opsioni tjetër është që sot Rashiqi të zgjidhet nënkryetar i Kuvendit nga radha e komunitetit serb dhe që kështu të konstituohet Kuvendi. Procesin e mëtejmë nuk do ta ndalte as ankesa e kujtdo në Kushtetuese për shkeljen eventuale të Kushtetutës në procedurë (edhe pse formulimi në Kushtetutë ta lë përshtypjen që bën të veprohet edhe kështu, e edhe ashtu, varësisht se kush e interpreton atë). Pos nëse Kushtetuesja e miraton ndonjë masë të përkohshme. Në rastin e kësaj të dytës, përsëri do të duheshin nja tri-katër javë për vendimmarrje. Dhe sërish do ta mbërrinim tetorin, me paqartësi absolute se si tutje.

E derisa jemi te Rashiqi, opsioni tjetër është që ai të zgjidhet; që LS ta ngrejë rastin në Kushtetuese, e që kjo të refuzojë propozimin për masën e përkohshme. Kuvendi tashmë i konstituuar hap rrugë për caktimin e mandatarit dhe formimin e qeverisë.

* * *

Pra, përderisa zgjedhja e kryetarit të Kuvendit qe lajmi i javës, lajm tjetër qe dorëheqja e vonuar e Liburn Aliut, e cila nuk ndodhi për shkak të punës së tij të dobët në MMPHI, por shkak se nuk u pajtua me zgjedhjen e Bashës kryetar Kuvendi.

Aliu, i cili nuk qe përfshirë në listën e kandidatëve për deputet në zgjedhjet e shkuara, u tërhoq nga posti i ministrit në shenjë proteste, edhe pse gjatë katër vjetëve e gjysmë sa udhëhoqi këtë dikaster, nuk u shqua për ndonjë sukses të madh. Për më tepër, prej kohësh përflitej se si këtë dikaster në fakt e udhëhiqte zëvendësi i tij.

Ajo që nuk është lajm është bllokada e Kuvendit. Kjo tash e ka formën më të re, dhe po shkaktohet nga opozita e deridjeshme, me faktin se dy herë tashmë ka refuzuar ta votonte Nenad Rashiqin për nënkryetar nga radhët e komunitetit serb.

Në një shmangie nga praktika e deritanishme që jo domosdo nënkupton edhe shkeljen e Kushtetutës, me kërkesën e komuniteteve të tjera jo shumicë, u nda votimi i dy nënkryetarëve nga radhët e pakicave. Emilija Rexhepi kaloi dhe zgjedhjes së saj i kontribuuan të gjitha partitë pos LS, deputetët e së cilës nuk votuan fare, ani pse ishin në sallë.

Kur i erdhi radha zgjedhjes së përfaqësuesit serb, Slavko Simiq nuk kaloi tri herë. Lista Serbe refuzoi të jepte propozim tjetër dhe Basha vendosi që të shkohet me short. Dhe lista e kandidatëve thuajse u ezaurua, për të mbetur në tre emra, që do të hidhen në votim sot: Igor Simiq, Milana Nikoliq dhe Nenad Rashiq. I pari mund të votohet edhe dy herë, Nikoliq nuk është votuar asnjëherë deri tash dhe Rashiqit i ka mbetur veç edhe një shans. E në fakt, duket se të gjithë Kuvendit i ka mbetur vetëm edhe një shans që quhet Rashiq.

Nga ajo që pamë gjatë javës është se nuk kuptuam për ndonjë arsye njëmend të qartë se përse nuk votohet Rashiqi nga deputetët e PDK-së, LDK-së apo edhe të AAK-së. Çfarëdo arsyetimi që lidhet për shkeljen e Kushtetutës tashmë nuk mund të qëndrojë: nëse ndarjen e votimit të nënkryetarëve të komuniteteve e konsiderojnë shkelje, pse atëherë morën pjesë në votimin e Rexhepit?

Nëse qëllimi i tyre është që kjo situatë të shtyhet deri në bllokadë absolute e që të imponohen zgjedhjet si zgjidhja e vetme, le ta thonë, aman, se na lodhën me muaj të tërë duke na treguar se kush është mbrojtësi më i madh i Kushtetutës në këtë hallakamë. Ama bash hiç me rëndësi nuk është kjo çështje, kur asnjëri nuk e ka guximin të dalë e të thotë se nuk do të jenë në gjendje të formojnë Qeveri, për këtë arsye duhet shkuar në zgjedhje për ta zgjidhur nyjën në të cilën na kanë futur. Të vetmëve që nuk u konvenojnë zgjedhjet janë dy partive të vogla, AAK dhe NISMA, që mezi e kaluan pragun së bashku, ndërkohë që i ndanë rrugët hala pa nisur mirë procedura e konstituimit të Kuvendit.

* * *

T’i kthehemi Rashiqit edhe një herë. Pra, nëse ia del të zgjidhet sot, më në fund do të kemi Kuvend të konstituuar. Do të nisë të rrjedhë afati për krijimin e Qeverisë, dhe kjo punë do të mund të marrë thuajse një muaj.

Siç duken gjërat tash, VV-ja do të varet nga vullneti i Duda Bales për ta krijuar Qeverinë duke paragjykuar se tashmë i ka 8 votat e komuniteteve, 1 të Rashiqit dhe 3 të Nismës. Edhe në rast se del kjo matematikë, kjo do të jetë qeveri me një shumicë jashtëzakonisht të brishtë, që mund të bjerë në çfarëdo momenti.

Se a do të jetë taktika kjo: që të formohet qeveria e brishtë që do ta rrëzojë veten për të shkuar në zgjedhje në kohën që i afrohet shumë fundit të mandatit të Osmanit, kjo mbetet të shihet. Porse për Kurtin kjo do të ishte një disfatë shumë e madhe: nga kryeministri i vetëm që e çoi një mandat katërvjeçar të plotë deri në fund, do të konsolidohej si kryeministri që pati mandatet më të shkurtra qeveritare. Dhe jo një, por dy herë.

Opsioni tjetër, që nuk përjashtohet në Kosovën e çudirave, është që Kuvendi të vendosë ta shpërndajë veten me konsensus të partive shqiptare dhe që të shkohet në zgjedhje pasi të kenë përfunduar zgjedhjet komunale.

* * *

Po shihet shumë qartë se e gjithë vëmendja e partive politike tash është kthyer nga zgjedhjet lokale, dhe pakkush po mërzitet se çka ndodh në Kuvend, për shkak se tashmë u mësuam se aty nuk ndodh asnjë send që do t’ua prishte rehatinë. Aq rehat janë, saqë as në këto vazhdime të seancave nuk ndodh që të 120-ët të jenë bashkë në sallë.

Dhe kjo që po ndodh është shumë serioze që pakkush prej këtyre politikanëve po do që ta shohë: kriza e thellë politike e ka mbytur ekonominë. Pasojat e kësaj do të jenë shumë të mëdha, dhe do të na duhen shumë shkathtësi, mend e mund për të dalë nga lloçi në të cilin na kanë futur politikanët e papjekur që ende besojnë se të ndërtosh shtet është lojë fëmijësh që fillin e mbarimin e kanë inatin.

[email protected]