Naive të pritet që Borrelli dhe Lajçaku ta kërkojnë heqjen e masave ndaj Kosovës

Shërbimi i veprimit të jashtëm i BE-së (EEAS) dhe Komisioni Evropian mezi kanë pritur të kenë mundësi të sanksionojnë Kosovën. U inkurajuan sidomos kur edhe SHBA-të vendosën të ndërmarrin masa. Tash, sado që „përshëndesin“ hapat që po ndërmerr Kosova, është naive të pritet se do të propozojnë heqjen e sanksioneve pa u përmbushur të gjitha kushtet që janë përmendur. E ato nuk maten me përqindjen e zvogëlimit të pranisë së njësive speciale të policisë në afërsi të godinave të komunave në veri, por me përmbushjen e plotë. Masat janë të padrejta, të njëanshme, të pabalancuara. Por BE nuk ndien se dikujt duhet t’i arsyetohet.

Qeveria e Kosovës ka krijuar pritje se pas një pajtimi mes zëvendëskryeministrit Besnik Bislimi dhe të dërguarit të posaçëm të BE-së, Miroslav Lajçak, ky i fundit dhe shefi i tij, Josep Borrell, do të kërkojnë suspendimin e masave ndëshkuese ndaj Kosovës, sapo Kosova të zbatojë ato që janë parashikuar me këto aranzhime. Por kjo pritje ka qenë naive. Sepse Lajçaku dhe Borrell nuk do të kërkojnë të hiqen masat për të cilat besojnë se po japin rezultat. BE, që për këtë temë flet vetëm në bazë të qëndrimeve të Lajçakut dhe Borrellit, siç ishte pritur „përshëndet hapat në drejtim të duhur“ që po ndërmerr Kosova, por nuk do të konstatojë se Kosova i ka përmbushur obligimet e saj e si pasojë, nuk do të kërkojnë as heqjen e sanksioneve. Madje as nuk kanë nevojë të kërkojnë heqjen e sanksioneve, sepse EEAS dhe Komisioni Evropian kanë vetë fuqi që t’i heqin ato, pasi nuk ka pasur vendim formal për vendosjen e tyre dhe nuk duhet të ketë as për heqjen e tyre.

Ndërkohë, ajo që po e irriton jo vetëm Kosovën, por edhe gjithnjë e më shumë diplomatë ndërkombëtarë, media dhe analistë, është toleranca e paarsyeshme dhe e rrezikshme e BE-së, sidomos e Lajçakut dhe Borrellit, ndaj veprimeve të Serbisë. Aq lehtë zëdhënësit e BE-së dhe zyrtarët e saj përdorin termin „sjellje joevropiane“ për veprimet e Kosovës. Por asnjëherë nuk kanë guxim, apo dëshirë e vullnet, që terma të tillë të përmendin për Serbinë. Nuk janë quajtur „sjellje joevropiane“ as kur liderët e Serbisë e kanë mohuar gjenocidin në Srebrenicë, as kur kanë bashkëpunuar me shërbimet e zbulimit të Rusisë, as kur presidenti i Serbisë ka takuar si mik të dënuarin për krime lufte Vojisllav Sesheli, as kur Beogradi ka inkurajuar e ndoshta edhe dirigjuar sulmet verbale dhe fizike ndaj serbëve të Kosovës që kanë pranuar të punojnë në polici. Nëse Lajçaku dhe Borrelli kanë qenë aq përkëdhelës ndaj Vuçiqit dhe Serbisë në tre apo katër vjet të mandatit të tyre nuk është reale të pritet që do të ndryshojnë qëndrimet në vitin e fundit të mandatit tash. Prandaj, nëse Kosova llogarit se Lajçaku dhe Borrelli së shpejti do të kërkojnë heqjen e masave do të presin kot. Njëlloj është edhe me ata që mendojnë se Borrelli dhe Lajçaku do të ndërmarrin masa ndaj Serbisë, pasi kanë bërë maksimumin për të respektuar vijat e kuqe të Serbisë në dialog që rezultoi me fiaskon e Marrëveshjes së Brukselit dhe Ohrit. Nuk reaguan as kur me ta u tall presidenti i Serbisë, Vuçiqi, duke thënë se nuk e ka nënshkruar Marrëveshjen dhe aneksin se „ka pasur dhimbje në dorën e djathtë“ dhe ku ka thënë se nuk e ka pranuar, as nënshkruar, as miratuar asnjë marrëveshje, por vetëm një „koncept për normalizim”, nga i cili „diçka do të zbatojë e diçka jo“. Por për asnjë nga këto veprime Vuçiqi dhe Serbia nuk janë qortuar se po veprojnë „në mënyrë joevropiane“. Qeveria e Kosovës duhet të mësohet me këtë sjellje të BE-së dhe nuk duhet të jetë naive, duke besuar në premtime të rrejshme se sapo të bëjnë disa hapa, do të pasojnë veprimet pozitive nga BE-ja.           

© KOHA. Të gjitha të drejtat janë të rezervuara.