Ato vendosën rekorde që të gjithë i panë se po vinin. Vendosën edhe rekorde që i kanë befasuar ekspertët.
Ato kanë vuajtur, kanë luftuar. Kanë folur për të vërtetën e tyre në mënyrën që nuk është dëgjuar më parë.
Përgjatë nëntë ditëve në stadiumin thuajse të zbrazët olimpik, sportistet e atletikës kanë ofruar shfaqje për ta mbajtur në mend, brenda dhe jashtë shtegut.
Allyson Felix, Sydney McLaughlin, Sifan Hassan, Raven Saunders, Elaine Thompson-Herah janë prej atleteve që lanë gjurmë në Tokio.
Atletika kishte nevojë për një nxitje të mirë, jo vetëm për shkak të shtyrjes njëvjeçare të Lojërave shkaku i virusit, por edhe për faktin se më i madh i sportit, Usain Bolt më nuk është pjesë e skenës.
Atletet kanë shfaqur shumë, jo me vallëzime që i bënte Bolt, por me një seri të performancave inspiruese dhe me porositë që kanë dëshmuar se zemra e sportit të tyre ende rrah fort.
Disa prej momenteve kulmore përfshijnë:
Hassan dhe udhëtimi i saj i paepur drejt tri medaljeve – dy të arta e një të bronztë – në tri prej garave më të gjata të vrapimit në shteg.
Ajo filloi me të artë në 5000 metra vrapim, ndërsa u kthye me të bronztë në 1500 metra. Hassan, që përfaqëson Holandën, e mbylli shfaqjen të shtunën me medaljen e artë në 10 mijë metra vrapim. Ajo ishte aq e rraskapitur dhe gara ishte aq e vështirë, sa që pranoi se nuk e ka parë vijën e finishit.
“Jam shumë e lumtur”, ka thënë Sifan Hassan pas garës së jashtëzakonshme. Ajo bëri gjashtë gara gjatë tetë netëve, duke kaluar 65 rrathë dhe 24 kilometra.
“Jam e lehtësuar. Kam mbaruar. Mund të fle”, ka shtuar atletja e jashtëzakonshme.
Sydney McLaughlin e SHBA-së pati njërën prej garave më të mira në atletikë në Tokio 2020. Në 400 metra me pengesa ajo kishte konkurrencë nga Dalilah Muhammad, një tjetër atlete e SHBA-së.
Ishte një garë që pritej më vëmendje dhe që doli të jetë e nivelit të lartë. McLaughlin vendosi rekord me kohë prej 51.46 sekonda. Rezultat impresiv kishte edhe Muhammad që fitoi të argjendtën me kohë prej 51.58 sekonda. Edhe rezultati i saj ishte për rekord.
“Mendoj se jemi dy atlete që duam të arrijmë më të mirën e mundshme. Dhe e dimë që është një tjetër vajzë e shkëlqyeshme atje që na ndihmon të arrijmë në majë”, ka thënë McLaughlin.
Sprinteret po e rrisnin formën para Tokios dhe nuk ishte befasi që ritmi vazhdoi edhe në Lojërat Olimpike.
Derisa para Lojërave vëmendja ishte te Shelly-Ann Fraser-Pryce e Xhamajkës për 100 metra dhe Gabby Thomas e SHBA-së në 200 metra, ishte Elaine Thompson-Herah që shkëlqeu në skenën e madhe.
Ajo ka nisur ngadalë edicionin për shkak të një lëndimi, por në Tokio fitoi të artën në 100 e 200 metra.
Ajo vrapoi 200 metra për 21:53 sekonda, ndërsa vendosi rekord olimpik në 100 metra me kohë prej 10:61 sekonda. Por rekordet botërore të ikonë Florence Griffith Joyner qëndrojnë ende. Ajo ka kohë prej 10.49 sekonda në 100 metra dhe 21:34 sekonda në 200 metra.
“Pasi të përfundojnë Lojërat do ta kuptoj se çka kam arritur”, ka Thompson-Herah. 29-vjeçarja ka lënë të kuptohet se do të kthehet në skenën olimpike.
Tregimi i Raven Saunders ishte inspirues për të gjithë ata që janë anashkaluar apo janë lënë prapa.
Por është Allison Felix që ka përmbyllur çdo gjë me shkëlqim.
Në moshën 35-vjeçare ajo ka njoftuar se i jep fund karrierës, por jo pa bërë atë që bën më së miri – të fitojë medalje.
Medalja e bronztë në 400 metra dhe e arta në 4x400 metra dërguan numrin e medaljeve olimpike të Felixit në njëmbëdhjetë. Vetëm Paavo Nurmi i Finlandës ka fituar më shumë medalje në atletikë, dymbëdhjetë në mes të vitit 1920 e 1928.
Felix jep shumë më tepër se vetëm performancë në shteg. Që kur është bërë nënë në vitin 2018, ajo është shndërruar në njërën prej më të zëshmeve për të drejtat e sportisteve.
Amerikania e ka përmbyllur misionin, ndërsa mbetet të shihet kush do të dalë në skenë në vend të Felixit. Tokio 2020 ka dhënë shumë emra premtues.
