Transferimi i bujshëm i Luis Figos në Real Madrid, në vend se të bëhet në mënyrën e duhur, fillon me një histori fantastike dhe një gënjeshtër të plotë. Kjo gënjeshtër nuk është se portugezi e donte vërtet Barcelonën, ose se ai kurrë nuk donte të largohej nga “Camp Nou”.
Të dyja këto deklarata ishin në fakt të vërteta deri në ditën kur Figo duhej të largohej për në Real Madrid, siç tregon një dokumentar i ri i shkëlqyer në “Netflix” me disa detaje të jashtëzakonshme. Gënjeshtra i është thënë në fakt vetë Florentino Perezit. Industrialisti kishte thirrur Paolo Futren - një ish-yll portugez dhe mik i ngushtë i Figos - në fillim të vitit 2000 për t'i thënë atij se ai kishte në plan të provonte të nënshkruante me bashkatdhetarin e tij si pjesë e një fushate të guximshme presidenciale të Real Madridit. Perez këmbënguli se ai mund ta bënte këtë për shkak të klauzolës së lirimit në kontratën e Figos. Futre thërret agjentin e lojtarit, Jose Veiga, pikërisht përballë Perezit, vetëm që përfaqësuesi të mbyllte menjëherë telefonin, sepse ideja ishte kaq absurde. Futre ishte i tronditur dhe tani ndoshta i poshtëruar, por mendja e tij po rrotullohej.
Duke menduar sesi Perez ishte në gjendje të shpenzonte 50 milionë euro për të realizuar transferimin, ai kuptoi se miliarderi mund të paguante edhe më shumë. Pra, Futre pretendoi se Veiga ishte ende në linjë dhe zhvilloi një “negocim” për komisionin.
“Ato 30 deri në 40 sekonda kur po pretendoja të flisja me Josen ishin çelësi i të gjithë operacionit”, thotë Futre në “The Figo Affair” (Afera Figo), një dokumentar shpesh mbresëlënës nga David Tryhorn, Ben Nicholas dhe kompania “Pitch International”, që publikohet të enjten. Pra, një blof për të cilin Perez ra, në fakt çoi që industrialisti të luante një nga lëvizjet më të mëdha në historinë e futbollit dhe rrjedhimisht të ndryshonte të gjithë lojën. Historia mes këtyre dy pikave, megjithatë, ka më shumë kthesa, mashtrime dhe lëvizje mashtruese sesa një vrapim i Figos. Kjo çon në disa skena të pabesueshme. Futre dhe Veiga në një plazh të Sardenjës me kostumet e tyre teksa përpiqen të bindin një Figo kokëfortë të shkojë, ose përndryshe ata do të jenë personalisht të detyruar të paguajnë Perezin 30 milionë euro.
“Asnjëherë”, përgjigjet Figo kur i kërkojnë të transferohet te Reali.
Ekziston pretendimi se Figo i tha Joan Gaspartit, natën e fitores së tij presidenciale në Barcelonë, se ai kishte dy avionë privatë të rezervuar – një për në Barcelonë dhe një për në Madrid – dhe në cilin prej tyre ishte varur nga ajo që tha më pas zyrtari katalanas. Ky tregim më pas përshkruhet si një “gënjeshtër” dhe është një prej fjalëve që më së shumti shqiptohet në dokumentar. Vetë Gaspart flet për “tradhti”, që është një term i shqiptuar natën kur Figo më në fund u kthye në “Camp Nou” për një humbje 2:0 në nëntor të vitit 2000. Është një çudi që ai doli në fushë. Skenat e asaj nate janë shumë më frikësuese nga sa ishin paraqitur. Vetë Figo është portretizuar ndërkohë si një mercenar i etur për para, ashtu siç pretendonin tifozët e Barcelonës, por edhe si një yll i lënduar me të drejtë, si dhe një viktimë fatkeqe e rrethanave.
“Gjithçka filloi sepse isha i dëshpëruar”, thotë ai për bordin e Barçës. “Ajo që doja ishte të luaja futboll në një vend ku do të vlerësohesha”.
Pamja e Figos që më pas qëndron me fytyrë guri pranë Perezit “rrezatues” në prezantimin e tij zyrtar është diçka tjetër. Dokumentari është i mbushur me plot gjëra të tilla. Ndërsa ato imazhe luhen, Figo ofron një shpjegim mjaft të pabesueshëm.
“Nuk isha në kuadrin e duhur mendor për të shprehur lumturinë time”, thotë ai tani. “Unë isha atje, por nuk isha atje”.
Dokumentari kryesisht përshkruan një pamje të një bote të ndryshme futbolli dhe është simbolike që lëvizja u bë në verën e parë të shekullit XXI . Figo ishte një lojtar i shekullit XX dhe me të vërtetë një nga yjet e fundit të epokës para Cristiano Ronaldos dhe Leo Messit. Në një telefonatë të orës 03:00 të mëngjesit nga një dhomë hoteli në Lisbonë, pasi Perez, Futre dhe Veiga e kanë bindur më në fund Figon, e gjithë gjëja pothuajse shembet. Kjo për shkak se gruaja e lojtarit, Helene, refuzon të largohet nga shtëpia e saj në Barcelonë. Megjithatë, kjo tregon për rëndësinë e vërtetë të kësaj historie. Nuk është vetëm ajo që pasqyron lojën e sotme, por edhe mënyra se si e ka formësuar atë. Lëvizja e parë e madhe e futbollit e shekullit XXI ndikoi në të gjithë lojën moderne. Transferimi i Figos i bëri klauzolat e lirimit kaq rutinë. Barcelona pësoi të njëjtën gjë me Neymarin 17 vjet më vonë. Në fund të fundit, kjo histori nuk ishte thjesht krijimi i presidentit të Madridit, por krijimi i Real Madridit modern.
“Bota e futbollit ndryshoi, pa asnjë dyshim”, shpjegon Perez, përpara se të rrëfejë marrëdhënien e tij aktuale me Figo. “Sa herë që e shoh i them: ‘Filloi me ty’”.