Jesse Marsch duhet të ketë menduar se kishte më shumë kohë në Leeds. Ai sapo ishte lejuar të sillte një mik, amerikanin Chris Armas, për të punuar së bashku në stafin e trajnerëve. Marsch gjithashtu sapo kishte mbikëqyrur një shpenzim prej rreth 45 milionë dollarësh në afatin kalimtar të janarit për dy lojtarë - Maximilian Woeber dhe Georginio Rutter - si dhe huazimin e mesfushorit Weston McKennie, për të plotësuar një mesfushë gjithnjë e më shumë amerikane. Një strukturë po bëhej.
Leedsi, me sa duket, po dyshonte në trajnerin nën presion, i cili kishte dëgjuar thirrjet nga tifozët e frustruar për shkarkimin e tij dhe ishte i vendosur t'i kthente gjërat në vendin e duhur. Të hënën Marsch ishte zhdukur pasi u shkarkua. Ai ndahet me Leedsin në pothuajse të njëjtin pozicion si kur mbërriti: lufta kundër rënies nga kategoria në pjesën e fundit të sezonit.
Pasi i dha Marschit gati një vit për të vendosur autoritetin e tij, pronari Andrea Radrizzani duket se ka vendosur se asgjë nuk kishte ndryshuar nën urdhrat e trajnerit amerikan. Ashtu si në kohën e paraardhësit të tij, të njohurit Marcelo Bielsa, Leedsi mbeti një kundërshtar shumë i lehtë, edhe nëse skuadra pranoi më pak nën drejtimin e Marschit.
Problemi i Marschit - dhe ai e dinte këtë - ishte paaftësia e Leedsit për ta kthyer lojën premtuese në gola. Në të vërtetë, ato që rezultuan të ishin dy ndeshjet e fundit të Marschit në krye të ekipit, panë që Leedsi të dështonte të shënonte pavarësisht se dominoi në barazimin pa gola në shtëpi me Brentfordin dhe më pas humbi një sërë rastesh në pjesën e parë në humbjen 1:0 në Nottingham.
“Ne po luftojmë për t'i kthyer paraqitjet në rezultate pozitive”, tha Marsch pas ndeshjes me Forestin. “Ne kemi qenë në këtë vend për një kohë”.
Në pjesën e dytë të ndeshjes ndaj Forestit, thirrjet “Marsch out” u kthyen dhe mund të kenë bindur pronarët të vepronin. Marsch nuk u ndihmua nga fakti që trashëgoi një skuadër me lojtarë aq të rrënjosur në mënyrën unike të lojës së Bielsas, me presion intensiv dhe markim njeri në njeri. Bielsa drejtoi për tri vjet skuadrën. Për Marschin ishte vështirë që për një vit ta zbatonte filozofinë e tij, edhe pse mundohej të largohej nga fantazma e Bielsas.
Leeds Unitedi po rrezikon rënien nga Premier League pasi zë vendin e 17-të. Në fakt, Leedsi është jashtë treshes së fundit vetëm falë goldallimit. Skuadra është pa fitore në shtatë ndeshjet e fundit të ligës. Kundër Marschit “punoi” sulmuesi kryesor, Patrick Bamford, i cili ishte i lënduar për pjesën më të madhe të vitit të kaluar dhe riorganizimi i kërkuar pas largimeve të mesfushorëve Raphinha dhe Kalvin Phillips te Barcelona dhe Manchester City.
Marsch ishte amerikani i tretë që drejtoi një ekip në Premier League pas Bob Bradleyt, i cili qëndroi më pak se tre muaj në Swansea në vitin 2016 dhe David Wagner, i cili mbajti Huddersfieldin në sezonin e tij të parë në elitë, por u shkarkua në gjysmë të sezonit tjetër. Marsch do të largohet me kujtimin e disa fitoreve të profilit të lartë, si ajo 2:1 kundër Liverpoolit në Anfield në tetor dhe 3:0 në shtëpi ndaj Chelseat në gusht. Do të kujtohet për mbajtjen e Leedsit në Premier League pas fitores 2:1 në Brentford në ditën e fundit të sezonit të kaluar.
“Duhet të përgatisim listën dhe ta ndërtojmë ekipin në mënyrën e duhur”, tha Marsch pak minuta pasi ruajti statusin e ekipit në Premier League. “Ne duhet të vazhdojmë të mbështetemi në mentalitetin e klubit dhe lojtarëve, por duhet të zhvillohemi gjithnjë e më shumë në aspektin futbollistik”.
Ai u largua pa pasur mundësinë për ta bërë këtë.
© KOHA. Të gjitha të drejtat janë të rezervuara.
