Edhe pse mund të jetë jo aq e këndshme për ta pranuar, shumë prindër pranojnë se e kanë një fëmijë më të preferuar se fëmijët e tjerë të tyre.
Favorizimi i prindërve te fëmijët e tyre është delikat, ndërsa hulumtimet tregojnë se kjo ndodhë te shumica e tyre, me këtë rast shumë prova që sugjerojnë se të qenit fëmija më pak i favorizuar mund të formësojë rrënjësisht personalitetin dhe të çojë në rivalitete intensive midis vëllezërve dhe motrave.
Hulumtimet tregojnë gjithashtu se shumica e fëmijëve nuk mund të tregojnë se kush është në të vërtetë fëmija i preferuar i prindërve të tyre. Çështja e vërtetë, pra, është se si prindërit e menaxhojnë perceptimin e fëmijëve të tyre për favorizimin, raporton BBC.
Ndonjëherë prindërit tregojnë preferencë ndaj fëmijëve më të vegjël, për t’i bërë ata të ndihen më të sigurt në vete. Por, pavarësisht nga arsyeja, disa studime tregojnë se shumë prindër kanë të preferuarit e tyre edhe nëse nuk e pranojnë.
Në një studim, deri në 74 për qind e nënave dhe 70 për qind e baballarëve në Britani të Madhe është treguar se shfaqin trajtim preferencial ndaj një fëmije.
Në studime të tjera, kur prindërit u anketuan, vetëm 10 për qind pranuan se kishin një fëmijë të preferuar, duke sugjeruar që për shumicën e nënave dhe baballarëve, ndjenjat e favorizimit mbeten një sekret familjar i mbajtur fort.
Kur prindërit pranojnë se kanë një fëmijë të preferuar, hulumtimi sugjeron se rendi i lindjes luan një rol të rëndësishëm në atë që ata favorizojnë. Sipas të njëjtit sondazh të YouGov, prindërit që pranuan se kishin një fëmijë të preferuar treguan një preferencë dërrmuese ndaj fëmijës më të vogël në familje, me 62% të prindërve që kanë dy fëmijë. 43 për qind e prindërve me tre ose më shumë fëmijë preferojnë të lindurit e tyre të fundit, me 1/3 që zgjedh një fëmijë të mesëm dhe vetëm 19 për qind anojnë nga më i madhi.
Megjithëse prindërit shpesh kanë një të preferuar, shumë prej tyre janë të mbushur me faj, duke e ditur se shfaqja e një preference do të ketë një ndikim afatgjatë në ndjenjën e vetëvlerësimit të fëmijës së tyre. Shqetësimi nuk është krejtësisht i pabazë.
"Fëmijët që rriten në familje ku mendojnë se trajtohen në mënyrë të padrejtë mund të përjetojnë një ndjenjë të thellë të padenjësisë," thotë Vijayeti Sinh, psikologe klinike në Spitalin Mount Sinai në qytetin e New Yorkut. “Ata mund të mendojnë se janë të padëshirueshëm në një farë mënyre, ose nuk posedojnë tiparet dhe karakteristikat e veçanta të nevojshme për t'u dashur nga të tjerët. Kjo ndjenjë mund të çojë në frikë dhe pasiguri”, tha ajo.
