Barbara Rossi, një artiste e lidhur me grupin “Chicago Imagist” të viteve ‘60 dhe ‘70, vdiq në moshën 83-vjeçare. Vdekja e saj u njoftua nga Fondacioni i Arteve “John Michael Kohler”, i cili posedon koleksionin e saj.
Krahas artistëve si Karl Wirsum, Roger Brown dhe Christina Ramberg, Rossi gjeti ndjekës në Chicago për artin e saj humoristik që shfaqte një ndjeshmëri të çuditshme dhe lozonjare. Nëse fama e saj kishte qenë prej kohësh e kufizuar kryesisht në Chicago, vitet e fundit ajo është zgjeruar përtej atij qyteti pasi interesi për “Imagist” është rritur.
“Imagist” e Chicagos, një grup i lirë artistësh që studionin në Shkollën e Institutit të Artit të Chicagos, u bënë të njohur për artin që tërhiqej në mënyrë të barabartë nga imazhet popullore dhe surrealizmi. Arti që ata prodhuan ishte i lidhur më pak nga një ndjeshmëri estetike sesa një ndjeshmëri fantastike që nuk lidhej me popin, minimalizmin, konceptualizmin ose ndonjë lëvizje tjetër që konsiderohej mbizotëruese në atë kohë.
Rossi është më i njohur për pikturat e kundërta të bëra në pleksiglas, një metodë dhe medium jokonvencional që i përshtatet një artisti jokonvencional. Shumë prej tyre kanë trupa të fryrë që shtypen me njëri-tjetrin në hapësira të mbyllura.
Kur Muzeu i Ri i New Yorkut organizoi një ekspozitë të vogël të Rossit me disa prej këtyre veprave në 2015-n, pasuan brohoritjet. Kritiku i “New York Times”, Ken Johnson, shkroi: “Ato përfaqësojnë figura të çuditshme, vizatimore, të përbëra nga forma të trazuara dhe të lëmuara pa sy, hundë dhe gojë. Ato janë si rrezet X që zbulojnë organet e brendshme nënlëkurore, të cilat nga ana tjetër sugjerojnë tronditjen e shpirtrave të brendshëm.”
Megjithatë, Rossi nuk kishte vendosur gjithmonë të bëhej artiste. E lindur në vitin 1940 në Chicago, Rossi ishte njohur me katekizmin e Baltimores në moshë të re dhe kishte qenë një murgeshë katolike për një periudhë. Ajo përfundoi duke u kthyer drejt artit, duke ndjekur shkollën e Institutit të Artit të Chicagos. Ajo do të vazhdonte të shfaqej së bashku me Suellen Rocca, Ed Paschke dhe artistë të tjerë të shquar të skenës.
Gjatë viteve '80 ajo përfundoi duke kaluar më shumë nga koha e saj duke studiuar artin indian, duke vizituar vendin dhe më vonë duke shkruar një libër mbi praktikat e pikturës popullore të artistëve të saj. Kuratorja Natalie Bell, organizatorja e ekspozitës së Muzeut të Ri 2015, një herë e pyeti Rossin nëse pikturat indiane në miniaturë e kishin frymëzuar atë dhe Rossi u përgjigj se kishte vërtet ngjashmëri midis veprave të saj dhe atyre indiane.
“Është një lloj i veçantë imazhi që na tregon se sa shumë ka në botë”, kishte thënë Rossi për Bell.