Në momentin që ne flasim për historinë, hallin më të madh e kemi ku ta lokalizojmë problemin.

Historia, priremi të mendojmë, qëndron prapa e përreth nesh, një strukturë që ne e trashëgojmë dhe prej së cilës formësohemi.

Kjo është pjesërisht e vërtetë; vjen drejtpërdrejt prej veprimeve dhe zgjidhjeve tona. Përderisa ne vazhdojmë të jemi të vetëdijshëm për këtë, “studimi” i historisë, shpesh i bazuar edhe në iluzionin e ndryshimit, kthehet në veprim të kërkimit të llogarisë.

Novela e re e mahnitshme e Deborah Levyt, “The Man Who Saw Everything: – e shtata, dhe e treta me radhë që do të nominohet për çmimin Booker – demaskon dhe përballë këtë mohim të përshtatur të bashkëfajësisë njerëzore. “Burri” në titull është Saul Adleri, historian. “Gjithçka” është edhe jeta e tij, edhe e jona: dashuritë dhe zhgënjimet e tij, një histori e Evropës së shekullit njëzetë e shikuar zhbirueshëm, dhe e mishëruar prej kujtimeve të fragmentuara të një mendje të rraskapitur nga jeta... (Më gjerësisht lexoni në Koha Ditore)

Gazetën Koha Ditore mund ta lexoni edhe online. Këtu mund të gjeni sqarimin se si mund të abonoheni.