“Clarinet Podium” në rrëfimin francez për një mbrëmje magjie

Në botën magjepsëse të muzikës klasike ka momente kur dy instrumentistë bashkohen për të krijuar një përvojë dëgjimore, që mbetet në mendjet e audiencës. I tillë ka qenë rasti me koncertin e titulluar “Clarinet Podium” në natën e katërt të festivalit “DAM”, ku klarinetisti i shquar francez, Florent Charpenter, dhe pianistja nga Kosova, Pranvera Hoxha, bashkuan forcat për të krijuar një mbrëmje, ku jehuan disa prej veprave më të njohura nga kompozitorë francezë.

Skena ishte ajo e amfiteatrit të ri të Bibliotekës Universitare. Zhytur në ndriçim të butë e të ngrohtë, që ia shtoi një dozë elegance ambientit, derisa publiku u mblodh në pritje, ishte e qartë se kjo mbrëmje mbante premtimin e një rrugëtimi të jashtëzakonshëm muzikor.

Performanca të premten e kaluar u hap me notat e këndshme të Camille Saint-Saëns, kompozitor i njohur për aftësinë e në përzierje të ndjeshmërisë klasike me idetë novatore. Klarineta e Charpenterit dukej sikur këndonte me shpirtin e saj, duke tingëlluar këndshëm nëpër sallë, ndërsa gishtat e Hoxhës kërcenin me hijeshi mbi tastet e pianos së madhe.

Koncerti vazhdoi me “Premiere Rhapsodie” e Claude Debussy, një largim nga ritmet e strukturuara të pjesës së mëparshme. Klarineta e Charpenter u bë një tregimtar duke pikturuar peizazhe të gjalla tingulli, ndërsa pianoja e Hoxhës krijoi një sfond të përsosur për kompozimin e Debussyt si pionier i impresionizmit. Interpretimi i tyre ishte asgjë më pak se magjepsës e këtë e dëshmoi edhe publiku me duartrokitje frenetike.

“Bukur u potencua që koncerti erdhi si duo, pasi që veprat që sonte luajtëm janë pikërisht duo. Pra, ka rëndësi pjesa e pianos po aq sa e klarinetës. Nuk është vetëm shoqërim. Ne kemi luajtur sot kryesisht muzikë nga kompozitorë francezë, përveç pjesës solo për klarinetë, pjesa tjetër ka qenë komplet mbrëmje me muzikë franceze. Natyrisht ka qenë shumë bukur ideja e bashkëpunimit me artistë që vijnë nga jashtë. Është sfiduese, sepse është më e limituar koha e provave, mirëpo gjithmonë përfiton nga aspekti profesional dhe është tjetër koncept se si ata e luajnë muzikën e vendit dhe në atë mënyrë i bashkëdyzojmë edhe shkollat, edhe kulturat”, deklaroi Hoxha.

Kulmi i mbrëmjes arriti me muzikën e Francis Poulenc, kompozitor francez i njohur për kompozimet e tij të larmishme. Charpenter dhe Hoxha përqafuan me kompozimet shpirtërore dhe të çuditshme të Poulencit. Timbri i pasur i klarinetës plotësonte notat e shkëlqyera të pianos, duke krijuar një ndërveprim dinamik, që ishte sa i gjallë edhe introspektiv.

Ajo që e bëri këtë performancë të veçantë nuk ishte vetëm aftësia teknike e dyshes, por edhe komunikimi në nivel të thellë nëpërmjet gjuhës muzikore.

Për programin, i cili ishte në tërësi me vepra të kompozitorëve francezë, Hoxha ka thënë se ishte sfidues dhe në vazhdimësi i ka dëgjuar veprat dhe i ka kushtuar vëmendje pjesës së klarinetës. Disa prej veprave i ka luajtur për herë të parë.

“Ky ka studiuar në Francë dhe natyrisht që pjesë e repertorit atje gjatë shkollimit është shumë e rëndësishme që të përfshihen kompozitorë vendas. Gjatë kohës kur kemi bërë përzgjedhjen e programit kemi qenë në dilemë për në vepër dhe pastaj vendosëm që tërë mbrëmja të jetë muzikë franceze. Natyrisht për mua ka qenë pak sfiduese, sepse disa prej veprave unë i kam luajtur në skenë për herë të parë dhe më është dashur goxha shumë që edhe t’i punoj vetë, por edhe t’i dëgjoj për aspektin e linjës së klarinetës, mirëpo fatmirësisht ky është klarinetist shumë i mirë dhe bashkë i kemi punuar edhe detajet dhe doli një mbrëmje e bukur”.

Teksa koncerti po përmbyllej, publiku shpërtheu në duartrokitje të gjatë. Charpenter dhe Hoxha u rikthyen në skenë, një gjest i përzemërt për të shprehur mirënjohjen e tyre për pritjen e ngrohtë. Pjesa e tyre e fundit, një interpretim i shkëlqyer i një kompozimi të dashur klasik, la audiencën me ndjenjat që ky lloj i muzikës i përçon.

Charpenter është shprehur i lumtur pas koncertit, veçanërisht për pritjen e ngrohtë që ka marrë nga publiku dhe ekipi organizues i festivalit.

“Ishte një koncert i bukur dhe mendoj që ne luajtëm mirë dhe ishte e jashtëzakonshme t’i zbulonim disa kryevepra të kompozitorëve francezë. Për mua si një muzikant francez, të luaj vepra të kompozitorëve francezë në një vend tjetër është privilegj, sidomos para një audience të tillë, e cila më ofroi një pritje të jashtëzakonshme”.

Në botën e muzikës klasike, ku artistët përpiqen të kapërcejnë të zakonshmen dhe të arrijnë në sublime, “Clarinet Podium” ishte një shembull i ndritshëm i asaj që mund të arrihet kur bashkohen dy talente të jashtëzakonshme. Performanca e Florent Charpenter dhe Pranvera Hoxhës erdhi si një mbrëmje artistike e pashembullt, ku klarineta dhe pianoja folën një gjuhë universale. Ishte një bisedë muzikore që kapërceu kufijtë.