Rezistenca e Bakhmutit – “zemrës së Ukrainës”

Beteja për Bakhmut filloi gjatë verës pasi Rusia mori qytetin e fundit të madh në provincën fqinje Luhansk. Më pas zbarkoi trupa dhe pajisje për të kapur Bakhmutin, dhe Ukraina bëri të njëjtën gjë për ta mbrojtur atë. Për Rusinë, qyteti ishte një hap drejt qëllimit të saj për të kapur territorin e mbetur të mbajtur nga ukrainasit në Donetsk

Vizitorët kalonin nëpër ndërtesat e fundshekullit të 19-të të Bakhmutit, kënaqeshin me shëtitjet në parkun buzë liqenit të veshur me trëndafila dhe kënaqeshin me verërat e prodhuara në shpellat historike nëntokësore. Ishte atëherë kur qyteti në Ukrainën lindore ishte destinacion i famshëm turistik.

Por, jo më. Beteja më e gjatë e luftës së Rusisë e ka kthyer këtë qytet të minierave të kripës dhe gjipsit në qytet fantazmë. Pavarësisht bombardimeve, granatimeve dhe përpjekjeve për të rrethuar Bakhmutin për gjashtë muaj, forcat ruse nuk e kanë pushtuar atë.

Por taktikat e tyre të tokës së djegur e kanë bërë të pamundur që civilët të kenë ndonjë pamje të shëndoshë të jetës atje.

“Është ferr në tokë tani; nuk mund të gjej fjalë të mjaftueshme për ta përshkruar atë", tha ushtari ukrainas Petro Voloschenko, i cili njihet në fushën e betejës si Stone, me zërin e tij të ngritur nga emocionet dhe pakënaqësia.

Voloschenko, i cili është me origjinë nga Kievi, mbërriti në zonë në gusht kur filloi sulmi rus dhe që atëherë ka festuar ditëlindjen e tij, Krishtlindjet dhe Vitin e Ri atje.

44-vjeçari pa qytetin, i vendosur rreth 100 kilometra nga kufiri i Rusisë, të kthyer gradualisht në shkretëtirë rrënojash. Shumica e shtëpive janë të dëmtuara, pa çati, tavane, dritare apo dyer, duke i bërë ato të pabanueshme, tha ai.

Qytet i izoluar

Nga një popullsi prej 80 mijë banorësh të paraluftës, kanë mbetur disa mijëra banorë. Ata rrallë e shohin dritën e ditës, sepse pjesën më të madhe të kohës e kalojnë në bodrume të strehuar nga luftimet e egra përreth dhe sipër tyre. Qyteti dridhet vazhdimisht nga zhurma e mbytur e shpërthimeve, zhurma e mortajave dhe një kolonë zanore e vazhdueshme e artilerisë. Kudo është një objektiv i mundshëm.

Bakhmuti shtrihet në provincën Donetsk, një nga katër rajonet që Rusia aneksoi ilegalisht në vjeshtë - por Moska kontrollon vetëm gjysmën e saj. Për të marrë gjysmën e mbetur, forcat ruse nuk kanë zgjidhje tjetër veçse të kalojnë përmes Bakhmutit, i cili ofron të vetmen qasje drejt qyteteve më të mëdha të kontrolluara nga ukrainasit qëkur trupat ukrainase morën përsëri Iziumin në provincën Kharkiv në shtator, sipas Mykola Bielieskov, bashkëpunëtor hulumtues në Institutin Kombëtar për Studime Strategjike të Ukrainës.

“Pa pushtimin e këtyre qyteteve, ushtria ruse nuk do të jetë në gjendje të përmbushë detyrën politike që i është dhënë”, tha Bielieskov.

Përkeqësimi në Bakhmut filloi gjatë verës pasi Rusia mori qytetin e fundit të madh në provincën fqinje Luhansk. Më pas zbarkoi trupa dhe pajisje për të kapur Bakhmutin, dhe Ukraina bëri të njëjtën gjë për ta mbrojtur atë. Për Rusinë, qyteti ishte një hap drejt qëllimit të saj për të kapur territorin e mbetur të mbajtur nga ukrainasit në Donetsk.

Nga llogoret jashtë qytetit, të dyja palët gërmuan për atë që u shndërrua në bllokim rraskapitës, pasi Ukraina zvogëloi territorin në veri dhe jug dhe sulmet ajrore ruse në të gjithë vendin synuan termocentralet dhe infrastrukturën tjetër.

Muajt e betejës i lodhën të dyja ushtritë. Në vjeshtë Rusia ndryshoi taktikën dhe dërgoi këmbësorinë në vend që të bombardonte vijën e frontit kryesisht me artileri, sipas Voloschenkos.

Bielieskov tha se rusët më pak të stërvitur veprojnë së pari duke detyruar ukrainasit të hapin zjarr dhe të ekspozojnë pikat e forta dhe të dobëta të mbrojtjes së tyre.

Përfshirja e mercenarëve

Njësi më të trajnuara ose mercenarë nga grupi Wagner, një kompani private ushtarake ruse e udhëhequr nga një milioner mashtrues dhe e njohur për brutalitetin e saj, përbëjnë rojat e pasme, tha Bielieskov.

Bielieskov tha se Ukraina kompenson mungesën e pajisjeve të rënda me njerëz që janë të gatshëm të qëndrojnë deri në fund.

“Të armatosur lehtë, pa mbështetje të mjaftueshme artilerie, e cila nuk mund t'u sigurohet gjithmonë, ata qëndrojnë dhe i ndalin sulmet për aq kohë sa të jetë e mundur”, tha ai.

Rezultati është se beteja besohet të ketë prodhuar humbje të tmerrshme të trupave si për Ukrainën ashtu edhe për Rusinë. Sa vdekjeprurëse nuk dihet: asnjëra palë nuk po tregon.

“Fuqia njerëzore është më pak një problem rus dhe, në njëfarë mënyre, më shumë një problem ukrainas, jo vetëm sepse viktimat të dhimbsen, por ato shpesh janë ... trupat më të mira të Ukrainës”, tha Lawrence Freedman, profesor emeritus i studimeve të luftës në King's College në Londër.

Instituti për Studimin e Luftës raportoi kohët e fundit se forcat Wagner kanë parë më shumë se 4.100 të vdekur dhe 10 mijë të plagosur, duke përfshirë mbi 1 mijë të vrarë nga fundi i nëntorit dhe fillimi i dhjetorit pranë Bakhmutit. Numrat janë të pamundur të verifikohen.

Presidenti ukrainas Volodymyr Zelenskyy, në një fjalim të fundit, e përshkroi situatën në Bakhmut si "shumë të vështirë".

“Këto janë sulme të vazhdueshme ruse. Përpjekje të vazhdueshme për të thyer mbrojtjen tonë”, tha ai.

Rëndësi mitike

Ashtu si Mariupoli - qyteti port në të njëjtën provincë që Rusia përfundimisht pushtoi pas një rrethimi 82-ditor - Bakhmuti ka marrë një rëndësi pothuajse mitike për mbrojtësit e saj.

"Bakhmuti është bërë tashmë një simbol i pathyeshmërisë së Ukrainës", tha Voloschenko. “Bakhmuti është zemra e Ukrainës dhe paqja e ardhshme e atyre qyteteve që nuk janë më nën okupim varet nga ritmi me të cilin rreh”.

Për momentin, Bakhmuti mbetet plotësisht nën kontrollin e ushtrisë ukrainase, megjithëse më shumë si një kështjellë sesa një vend që njerëzit do të vizitonin, ku do të punonin ose luanin. Në janar rusët pushtuan qytetin Soledar, që ndodhet më pak se 20 kilometra larg, por përparimi i tyre është shumë i ngadaltë, sipas analistëve ushtarakë.

“Këto janë ritme përparimi që nuk na lejojnë të flasim për veprime të rënda sulmuese. Është një përparim i ngadaltë me një çmim shumë të lartë", tha Bielieskov.

Përgjatë vijës së parë në anën ukrainase, njësitë mjekësore të urgjencës ofrojnë kujdes urgjent për viktimat e fushëbetejës. Nga 50 deri në 170 ushtarë ukrainas të plagosur kalojnë çdo ditë përmes vetëm një prej disa pikave të stabilizimit përgjatë vijës së frontit të Donetskut, sipas Tetiana Ivanchenkos, e cila ka dalë vullnetare në Ukrainën lindore qëkur një konflikt separatist i mbështetur nga Rusia filloi në vitin 2014.

Pas pengesave të tij në Kharkiv në verilindje dhe provincën Kherson në jug, Kremlini është i uritur për çdo sukses, edhe nëse po pushton një ose dy qytete që janë rrënuar. Freedman, profesor emeritus në King's College në Londër, tha se humbja e Bakhmutit do të ishte një goditje për Ukrainën dhe do të ofronte avantazhe taktike për forcat ruse, por nuk do të ishte vendimtare për rezultatin e luftës.

Do të kishte më shumë vlerë për Rusinë nëse mund të kishte kapur një Bakhmut të populluar dhe të paprekur që në fillim të luftës, por tani kapja do t'u jepte forcave të saj opsione se si të kapnin më shumë nga Donetsku, tha Freedman.

Një ushtar 22-vjeçar ukrainas, i njohur si Desiatyi ose Tenth iu bashkua ushtrisë ditën kur Rusia filloi luftën në shkallë të gjerë në Ukrainë. Pas muajsh të kaluar duke mbrojtur zonën e Bakhmutit, duke humbur shumë shokë, ai tha se nuk është penduar.

“Nuk bëhet fjalë për krahasimin e çmimit dhe humbjeve nga të dyja palët. Bëhet fjalë për faktin se, po, ukrainasit po vdesin, por ata po vdesin për një qëllim specifik", tha Desiatyi, i cili nuk dha emrin e tij të vërtetë për arsye sigurie.

“Ukraina nuk ka zgjidhje tjetër veçse të mbrojë çdo pëllëmbë të tokës së saj. Vendi duhet të mbrohet, sidomos tani, me kaq zell, kaq fort dhe me vendosmëri. Kjo është ajo që do të na ndihmojë të çlirojmë territoret tona të okupuara në të ardhmen”.

Përktheu: Forca Jashari