Vështrime
Leximi i Raportit të Progresit sipas qejfit
Qeveritë ndryshojnë, por një shprehi mbetet. Ata që janë në pushtet gjithmonë mundohen ta lexojnë pozitivisht Raportin e Progresit duke relativizuar kritikat dhe duke ekzagjeruar lëvdatat. Për “progresin” lavdërojnë veten, ndërsa për kritikat arsyetohen në stilin e nxënësit që thotë se “ma ka inati profesori”
Raportet e Progresit këtë vit nuk ishin të mira për asnjë vend nga rajoni i Ballkanit Perëndimor dhe nuk ishte aspak i mirë as për Kosovën. Por pasi fjala është për një dokument voluminoz, që përfshin shumë fusha, është e pamundur që vlerësimi të thjeshtëzohet në notat se a është ai negativ apo pozitiv. Sido që të jenë raportet e progresit për vendet që duan të bëhen një ditë anëtare të BE-së, janë dokumentet më të rëndësishme që duhet të merren parasysh, sepse vlerësojnë nivelin e përgatitjes së vendeve kandidate apo kandidatëve potencialë për t’u bërë anëtarë të BE-së dhe për t’u përballur me atë që i pret kur një ditë të bëhen anëtarë. Një ish-lider i një vendi të tashëm anëtar, kur ishte kandidat thoshte se “na pëlqeu apo jo Raporti i Progresit është sikur kur shikojmë veten në pasqyrë”.
Sikur edhe viteve të mëhershme, edhe këtë vit u organizuan ceremonitë e dorëzimit zyrtar të raporteve të progresit nga shefat e zyrave apo delegacioneve të BE-së në vendet për të cilat bëhen raportet. Por pati një dallim të madh në Bruksel. Ato u paraqiten nga presidentja e Komisionit Evropian, Urslula von der Leyen. Kësaj radhe mënyra se si u prezantuan këto raporte dëshmoi se procesi i zgjerimit është përsëri një prej prioriteteve të mëdha të BE-së. Dhe është një proces i cili tash zgjon interes të madh edhe të mediave. Kur viteve të mëhershme prezantoheshin Paketa e Zgjerimit dhe Raportet e Progresit në sallën e shtypit në selinë e Komisionit Evropian ishin kryesisht gazetarë nga vendet e rajonit të Ballkanit Perëndimor dhe aty-këtu edhe ndonjë gazetar kureshtar i ndonjë agjencie ndërkombëtare. Kësaj radhe ishte vështirë edhe për gazetarët të gjenin vend në sallën e madhe të shtypit. Prej kur në Procesin e Zgjerimit janë përshirë edhe tri vende nga fqinjësia lindore: Ukraina, Moldavia dhje Gjeorgjia, për arsye politike dhe gjeostrategjike, është krijuar një paketë prej hiq më pak se 10 vende që formalisht janë në procesin e zgjerimit. Për këtë proces tash rregullisht flasin liderët e vendeve anëtare, liderët e institucioneve të BE-së dhe përsëri shihet si një prej proceseve kyç për forcimin e paqes dhe stabilitetit në Evropë. Dhe kjo është mirë, pasi Procesi i Zgjerimit mbetet, para së gjithash, proces politik. E me vendime politike hiqen pengesat për këtë rrugë për t’u varur progresi pastaj nga performancat e vendeve kandidate. Nuk ka dyshim se tash është krijuar një moment i ri politik në favor të zgjerimit, por nuk është e sigurt se sa do të zgjasë ky moment. Kjo është për shkak të simpatisë që kanë në BE për Ukrainën dhe luftën që ajo po bën kundër agresionit rus.
