Sa herë që duhej inskenuar temat tabu, apo ato që kërkonin më shumë guxim për tu trajtuar, adresa ishte Teatri i Gjakovës. Aty publiku me të qeshura ose me lot i qëndronte përballë një trupe profesioniste që po luftonte me mentalitetin e kohës.
“Menjëherë pas Luftës së Dytë Botërore njerëzit e kanë dashur artin, fillimisht kanë startuar me shtëpi private. Janë shënimet e sakta që në shtëpinë e familjes Baraku, një shtëpi e vjetër me çardak qysh kanë qenë më parë, aty kanë filluar filizat e parë të teatrit, në mungesë të femrave kanë luajtur meshkujt rolet e tyre. Ajo punë ka vazhduar në çardak, e kanë bërë skenën dhe publikun”, ka thënë aktorja Elida Shasivari.
Aktorja Muradije Muriqi kujton ngjitjen për herë të parë në skenë.
“Kur kam dal para publikut jam stepur, më kapi njëfarë emocioni i brendshëm që s’di as me përshkru edhe thash me bë me ndodh të gaboj ‘çka bëj’, se ishte kontakti i pare me publikun. E di që më ka shkuar një pike loti edhe më erdhi njëfarë force edhe me atë lot diqysh fillova”, tha ajo.
Viti 1977 ishte vit revolucionar për dashamirët e artit skenik. Atëherë dyert e Teatrit u hapën për të parën herë, e që e kthyen atë në një institucion rezistence.
“Ne kemi përjetuar gjëra që s’ka përjetuar asnjë teatër tjetër në Kosovë, kur vritnin, mbytnin e sakatonin njerëz, ne vinim në Teatër, rrinim brenda. Për asnjë moment nuk kemi shkuar nëpër shtëpia, jemi bërë bashkë grup në një dhomë të vogël, kemi ndenjur me njëri-tjetrin dhe s’jemi larguar nga Teatri asnjëherë”, tha Muriqi.
Me 680 ulëse në sallë, Teatri i Gjakovës përbën një ndër institucionet me kushtet më të mira në nivel vendi. Ky teatër është shembull i mirëmbajtjes së zhveshtoreve, pjesës së rrobaqepësisë, ndërsa fundusi i rrobave të tubuara përmbi 40 vjet është i sistemuar si më së miri.
Teatri nxori emra të mëdhenj artistësh, e ndër ata që shquhen e që u bënë idhull për gjeneratat e reja ishte Hadi Shehu, emrin e të cilin e mban Teatri sot.
“Gjithmonë kam ëndërruar të jem afër Hadi Shehut, nuk e di pse qysh në fëmijëri, shumë e vogël kur kam qenë kur e shihja në skena, filma thosha gjithmonë ‘me pasë fat vetëm t’iu afrohem’, e lëre më ta ëndërroja të jem bashkëpunëtore, kolege me të”, ka shtuar Muriqi.
Drejtori i Teatrit të Gjakovës, Edi Kastrati, ka vlerësuar lart punë e Shehut.
“Puna dhe angazhimi shumë i madh i të ndjerit Hadi Shehu ka bërë që ky Teatër të ketë këtë nam shumë të madh. Ideja ka qenë që të jetë emërtimi në emrin e tij sa ka qenë gjallë, mirëpo fatkeqësisht në momentet e fundit na ka lanë, ka vdekur dhe e kemi bë pas vdekjes”, ka thënë Kastrati, që është në mandatin e tij të dytë. “Teatri nuk ka pasur status, buxhet, xhirollogari, aktorë, asgjë nuk ka pasur. E ka pasur vetëm një organikë të cilat janë bartë, sepse me delegim të kompetencave nga Qeveria te Komuna, mirëmbajtjen e Teatrit e ka pasur obligim Komuna, të cilën nuk e ka bërë asnjëherë. Mirëpo, edhe Ministria e Kulturës ka gabuar jashtëzakonisht shumë sepse nuk e ka mbikëqyr punën e komunave dhe ka mbetur të gjitha teatrot tepër keq”.
Gushti i vitit 2020 e bëri teatrin “Hadi Shehu” me trupë rezidente në përbërje: Elida Shasivari, Myrvete Kurtishi, Muradije Muriqi, Vlera Pylla, Yllka Lota, Ylber Mehmeti, Edi Gjakova, Edmond Hafizademi, Arbies Komoni, Altina Kusari dhe Besfort Berberi.
Lidhja emocionale e këtyre aktorëve me dërrasat e Teatrit është e veçantë.
“E kam ndjerë edhe kur s’kam qenë e punësuar, edhe kur kam luajtur si amatore si fëmijë kur e kam luajtur Pipin, Kësulkuqen e krejt këto, unë kam fjetur në skenë. Edhe kur e kam pasur nderin të luaj me Sylejman Lokaj, e kemi bërë shfaqjen për fëmijë “Hajde”, kam mësuar nga të gjithë. Unë jam rritur në duart e secilit prej tyre. Ka qenë një rritje e paharrueshme për mua”, ka thënë aktorja Yllka Lota.
“Këtë vit kemi punuar dy shfaqje ‘Farsë’ me regji të Butrint Pashës dhe ‘+18’ me regji të Qëndrim Rijanit, shfaqje që na kanë prezantuar shumë mire si Gjakovë. Tash i kemi tri projekte të tjera”, ka shtuar aktori Besfort Berberi
Që nga viti i themelimit e deri më sot, perdja e këtij teatri ka rënë për 120 premiera.
