Nuk ka gjë të tillë si një opinion thjesht personal nga Dhoma Ovale për politikat që kanë rëndësi. Ushtritë mund të lëvizin nga fjalët, tregjet të tronditen e diplomacia zbulohet.
Kjo nuk e ka ndaluar presidentin Joe Biden ta peshojë luftën në Ukrainë – duke e quajtur presidentin rus Vladimir Putin një kriminel lufte, duke u paraqitur në mbrojtje të përmbysjes në Moskë, duke i quajtur veprimet e luftës nga Rusia si gjenocid – dhe më pas duke thënë se e gjitha është mendim personal, jo presidencial, raportoi të enjten AP.
Po krijon konfuzion në kohë të rrezikshme.
Amerika nuk është vetëm vëzhguese e këtij konflikti. SHBA-ja është furnizuesi kryesor i Ukrainës me armë nga Perëndimi, një burim kyç i inteligjencës ushtarake për Kievin dhe forcë shtytëse prapa sanksioneve kundër Rusisë. Ka gjenerata përvojë se si të flasë me të dhe për historinë bërthamore të saj.
Por, Bideni këto ditë “po flet nga zemra”, kanë thënë këshilltarët e tij vazhdimisht. Jo ndryshe nga paraardhësi i tij, ai po reagon herë pas here ndaj asaj që sheh në televizion.
Një deklaratë për gjenocid është gjykimi më i ashpër në histori kundër një shteti, një që mund të bëjë që nënshkruesit e traktatit të Kombeve të Bashkuara të intervenojnë. Mori më shumë se një shekull për një president amerikan, Bideni vitin e kaluar, që të njohë gjenocidin armen.
Por, Bideni të martën në një fjalim përsëriti qëndrimin e tij: “Po, e quajta gjenocid”. Ligjvënësit do të vendosin nëse përmbush standardet ndërkombëtare, tha ai, “por kështu është për mua”.
Muajin e kaluar në Shtëpinë e Bardhë, Bideni tha për Putinin, “Mendoj se ai është kriminel lufte”. E tha të njëjtën gjë edhe kur vizitoi trupat amerikane në Poloni.
Shtëpia e Bardhë nxitoi të thoshte se kjo jo domosdo shënonte edhe politikën e SHBA-së.
“Ai po fliste nga zemra dhe po fliste nga ajo çfarë ka parë në televizion, që janë veprime barbare nga një diktator brutal përmes pushtimit të tij të një shteti të huaj”, ka thënë zëdhënësja Jen Psaki.
Kur takoi fëmijët refugjatë të Ukrainës, Bideni bëri stafin e tij të nguteshin për të shpjeguar deklaratën e radhës për regjimin në Moskë kur tha për Putinin: “Për hir të Zotit, ky burrë nuk mund të qëndrojë në pushtet”.
Sërish, jo politikë e SHBA-së.
“Po shprehja zemërimin moral që ndjeja për këtë njeri”, tha Bideni disa ditë më pas.
"Ne bëmë një tranzicion dramatik gjatë presidencës së Trumpit" për të kuptuar se një president mund të mos jetë duke folur për qeverinë ose vendin ndonjëherë, por vetëm për veten e tij, ka thënë Kathleen Hall Jamieson, nga Qendra e Politikave Publike Annenberg.
Në botën akademike të retorikës politike të Jamiesonit, disa figura publike si Barack Obama konsiderohen si vetë-monitorues – ata dëgjojnë atë që thonë ndërsa e thonë dhe e kapin veten në progres kur shkojnë larg asaj që duhet të thuhet. Bidenit, thotë ajo, i mungon ky filtër.
“Distanca midis mendimit dhe shprehjes për Bidenin nuk është shumë e gjerë”.
Bideni ka një histori të gjatë të fjalëve të lirshme dhe duke i lënë emocionet e tij të bëjnë më të mirën e tij.
Kjo shkaktoi fërkime të herëpashershme kur ai ishte nënpresident i Obamës, si kur Bideni mbështeti të drejtat e martesës së të njëjtit seks në një intervistë televizive të vitit 2012, përpara se shefi i tij të ishte mjaft i gatshëm ta bënte këtë.
Këshilltarët e Shtëpisë së Bardhë thonë se deklaratat e Bidenit pasqyrojnë se ai nuk ka qenë kurrë gjatë pesë dekadave të tij në Washington i atillë që të mbajë gjuhën, edhe kur kjo e fut në telashe.
Ata i shohin deklaratat e Bidenit, të ndara nga politikat e qeverisë së tij, si reagime jo vetëm ndaj skenave të tmerrshme në Ukrainë, por edhe ndaj presionit politik në vend për të thënë dhe bërë më shumë në përgjigje të pushtimit të Rusisë.
