Kufizimet e eksportit mund të shkatërrojnë Rusinë si Bashkimin Sovjetik
Foto: AP
Pas pushtimit rus të Ukrainës, vendet perëndimore vendosën sanksione të paprecedentë ndaj Kremlinit. Është diskutuar shumë për ndikimin e konfiskimeve të aseteve, ndalimin e fluturimeve dhe kufizimet financiare, por janë kontrollet e eksporteve ana e fshehtë e përpjekjes së fundit të Perëndimit për të frenuar Rusinë.
Në një mënyrë shumë të koordinuar, Shtetet e Bashkuara dhe 37 vende të tjera vendosën një regjim të ri dhe kompleks të kontrolleve të eksporteve kundër Rusisë. Këto kontrolle kufizojnë ashpër eksportin e teknologjive strategjike, duke përfshirë gjysmëpërçuesit, mikroelektronikën, pajisjet e navigimit dhe komponentët e avionëve, në Rusi – duke u kthyer pas kufizimeve shumë të suksesshme që ndihmuan në izolimin, kontrollin dhe përfundimisht mposhtjen e Bashkimit Sovjetik.
Kontrollet e eksportit do të luajnë një rol vendimtar në minimin e industrisë ruse të mbrojtjes dhe aftësive të saj ushtarake për të zhvilluar luftën. Varësia e kompanive ruse të prodhimit nga komponentët dhe makineritë e huaja mbetet e lartë, pavarësisht përpjekjeve të Moskës për të rritur vetë-mjaftueshmërinë e brendshme, siç është programi i zëvendësimit të importeve që filloi në 2015.
Me vetëm prodhimin vendas të kufizuar, linja e shpëtimit të Rusisë në fushën e betejës është gjetja e burimeve në vende të tjera. Kështu, kontrollet e eksporteve janë një mjet i fuqishëm për të penguar aftësinë e Rusisë për të rimbushur rezervat e saj të varfëruara të armëve dhe municioneve.
Ndryshe nga sanksionet, të cilat mund të ndalojnë tregtinë dhe marrëdhëniet bankare pothuajse menjëherë, kontrollet e eksportit janë një mënyrë më e butë për të kufizuar aksesin në mallra dhe teknologji. Kontrollet e eksportit nuk janë plotësisht të suksesshme dhe nuk e pengojnë objektivin, duke arritur prodhimin vendas, duke shmangur kontrollet nëpërmjet vendeve të treta ose duke marrë ndihmë nga kompanitë perëndimore që shkatërrojnë kontrollet.
Prandaj, suksesi i kontrolleve të eksportit varet nga ashpërsia e kufizimeve, veçantia e secilës teknologji dhe përqendrimi i zinxhirëve të furnizimit.
Për sa kohë që ka furnizues alternativë si Kina dhe India, ndikimi i kontrolleve të eksportit do të dobësohet. Kontrollet e njëanshme të eksporteve janë rrallë efektive, kështu që është thelbësor koordinimi ndërkombëtar.
Aleatët perëndimorë kishin përvojë të konsiderueshme në bllokimin e Bashkimit Sovjetik nga aksesi ndaj teknologjisë. Në fillim të Luftës së Ftohtë, Perëndimi përdori kontrolle shumëpalëshe të eksportit për të ndalur fluksin e materialeve dhe teknologjisë strategjike drejt bllokut komunist, në mënyrë që të parandalonte që ai të fitonte përparësi ushtarake.
Ndërsa peizazhi global i teknologjisë ka pësuar ndryshime të thella që nga ajo kohë, çështjet thelbësore të kontrolleve të eksportit mbeten të njëjta: si të balancohet siguria kombëtare dhe interesat ekonomike.
Kufizimet e reja të Perëndimit ndaj Rusisë janë kontrollet më gjithëpërfshirëse të vendosura kundër një vendi të vetëm që nga Lufta e Ftohtë. Para pushtimit rus, kontrollet ekzistuese të eksportit mbulonin kryesisht një grup të vogël pajisjesh të avancuara ushtarake dhe teknologjive, dhe ato nuk zbatoheshin gjithmonë në mënyrë rigoroze.
Tani, për herë të parë që nga fundi i Luftës së Ftohtë, vendet perëndimore ranë dakord të zgjerojnë fushën e kontrolleve përtej regjimeve aktuale të kontrollit shumëpalësh të eksportit – Marrëveshja Wassenaar, Grupi Australian, Regjimi i Kontrollit të Teknologjisë së Raketave dhe Grupi i Furnizuesve të armëve bërthamorë , të gjitha këto janë të përqendruara në armët e shkatërrimit në masë, mospërhapjen e tyre ose embargove specifike të armëve.
Kontrollet e reja mbi eksportet në Rusi përfshijnë katër lloje kufizimesh.
Së pari, ata ndalojnë eksportin, rieksportin dhe transferimin e çdo malli, softueri ose teknologjie thelbësore për sektorët e mbrojtjes, hapësirës ajrore dhe detare të Rusisë. Për të përforcuar efektivitetin e tyre, këto kontrolle zbatohen edhe për aleatin e ngushtë të Rusisë, Bjellorusinë.
Së dyti, në koordinim me aleatët dhe partnerët, Shtetet e Bashkuara zbatuan të ashtuquajturin rregull të produkteve të huaja, i cili kufizon ndjeshëm aksesin e Rusisë në produktet e prodhuara nga jashtë duke përdorur softuerin dhe teknologjinë amerikane.
Deri më tani, ky rregull i rreptë është vendosur vetëm për gjigantin kinez të telekomunikacionit Huawei, asnjëherë për një vend të tërë.
Së treti, u vendos një embargo thuajse totale për të ndaluar eksportin e artikujve me origjinë amerikane në ushtrinë ruse.
Dhe së katërti, më shumë se 100 subjekte u shtuan në listën e subjekteve të përpiluar nga Byroja e Industrisë dhe Sigurisë e Departamentit të Tregtisë së SHBA-së, duke përfshirë Rostec dhe Sukhoi Aviation.
Kremlini, megjithatë, ka përvojë të gjatë në kundërveprimin dhe anashkalimin e sanksioneve. Një raport i kohëve të fundit nga Instituti Mbretëror i Shërbimeve të Bashkuara (RUSI) shqyrtoi 27 nga sistemet ushtarake më të përditësuara të Rusisë – duke përfshirë sistemet e komunikimit, raketat Kalibr dhe pajisjet e luftës elektronike dhe nxori në pah se ato përmbajnë të paktën 80 lloje të ndryshme komponentësh subjekt i kontrolleve të eksporteve të SHBA-së. Gjetjet e raportit kanë disa implikime për efektivitetin e kontrolleve të eksportit.
Së pari, bashkimi ushtarako-civil i Rusisë është po aq shqetësues sa ai i Kinës. “Shkrirja ushtarako-civile” është një term i përdorur nga analistët e mbrojtjes amerikane për t’iu referuar strategjisë kombëtare të Kinës për të forcuar aftësitë ushtarake duke eliminuar në mënyrë sistematike barrierat midis industrisë së mbrojtjes dhe institucioneve kërkimore gjoja civile.
Rënia e kufijve midis sektorit ushtarak dhe atij civil është gjithashtu një fenomen rus.
Rusia ka një histori të gjatë të spiunazhit shkencor dhe teknologjik.
Gjatë periudhës sovjetike, shërbimet e inteligjencës së Moskës synonin kompanitë kryesore perëndimore kompjuterike dhe gjysmëpërçuese, veçanërisht në Shtetet e Bashkuara dhe Japoni, si pjesë e një fushate prokurimi të paligjshëm.
Kohët e fundit, institutet kërkimore ruse janë përfshirë në mënyrë aktive në spiunazhin industrial. Në prill, për shembull, një shkencëtar rus që punonte në Universitetin e Augsburgut në Gjermani u dënua për spiunazh— ai i kishte dhënë informacione mbi teknologjinë evropiane të raketave tek inteligjenca ruse. Prandaj, në grupin e fundit të sanksioneve, Shtetet e Bashkuara synuan një sërë institute të teknologjisë së lartë, duke përfshirë Institutin e Fizikës dhe Teknologjisë në Moskë dhe Fondacionin Skolkovo.
Institutet kërkimore bashkëpunuan në mënyrë aktive me entitete të shumta ruse të mbrojtjes si Uralvagonzavod, prodhuesi më i madh i tankeve në Rusi; Almaz-Antey, prodhuesi më i madh i armëve në vend; dhe United Aircraft Corporation, një korporatë e hapësirës ajrore dhe mbrojtjes.
Së dyti, përjashtimi i produkteve të konsumit konsiderohet si një mënyrë për të kursyer qytetarët e zakonshëm, por mund të dëmtojë kontrollet. Kompanitë ruse dhe bjelloruse janë të përjashtuar nga diçka e tillë, duke përfshirë kompjuterët, pajisjet e kujtesës, kamerat digjitale, kontrolluesit e aksesit në rrjet dhe softuerin. Teoria është se përhapja e kësaj teknologjie në Rusi “do ta bëjë më të vështirë për qeverinë ruse kontrollin e mesazhit që përcillet te populli rus”.
Ndërsa zbutja e dëmit kolateral për rusët e zakonshëm është e rëndësishme në luftën e informacionit, këto përjashtime mund të shfrytëzohen nga sektori rus i mbrojtjes.
Raporti i RUSI tregoi raste kur gjysmëpërçuesit e destinuar për përdorim civil u përdorën për armët ruse. Në maj, Sekretarja e Tregtisë së SHBA-së, Gina Raimondo, raportoi se Rusia në dukje po përdorte mikroprocesorët në pjatalarëse dhe frigoriferë për të rimbushur furnizimet e pakta të çipave për pajisje ushtarake. Ripërdorimi i gjysmëpërçuesve të nivelit të konsumatorit për qëllime ushtarake mund të mos sigurojë armët më cilësore, por gjithsesi i shërben qëllimit që ushtria ruse të bëjë maksimumin në fushën e betejës.
Duke ripërdorur çipat e programueshëm, përdorimi i teknologjisë së konsumatorit nga Rusia është efektiv në zbutjen e ndikimit të kontrolleve të eksportit.
Së fundmi, furnizimi i artikujve kritikë është i vështirë për t’u mbyllur plotësisht, pasi transferimet nga furnizuesit e palëve të treta janë më të vështira për t’u kontrolluar.
Nëse një teknologji e caktuar nuk mund të përcaktohet dhe kontrollohet gjeografikisht, prokurimi i saj përmes rrjeteve klandestine në juridiksionet e palëve të treta është vetëm çështje kohe. Rusia thuhet se ka përdorur kompani offshore në juridiksione të tilla si Hong Kongu dhe Vietnami për të fshehur përdoruesit.
Rieksporti i mallrave të pakontrolluara është një tjetër pikë e dobët. Rusia mblodhi një listë të gjatë të mallrave të konsumit të teknologjisë së ulët të ripërdorura për armët ruse.
Këto mjete mund të dërgohen në Rusi dhe Bjellorusi për sa kohë që nuk janë të destinuara në mënyrë specifike për qëllime ushtarake. Këto gjithashtu janë veçanërisht të vështira për t’u kontrolluar, pasi ato nuk janë pjesë e listës së Kontrollit të Tregtisë.
Suksesi i mëparshëm për kontrollet e eksportit ilustron se ato janë të përshtatshme për vendosjen e pengesave më të larta për objektivin për të përvetësuar çdo teknologji të caktuar. Edhe nëse ata veprojnë ngadalë, ato mund të jenë një nga mjetet më të fuqishme në kutinë e mjeteve të Perëndimit.
Por ndikimet në aftësinë e Rusisë për të zhvilluar luftë nuk do të jenë automatike – ato kërkojnë monitorim të vazhdueshëm, zbatim të rreptë dhe përshtatje me taktikat e adaptimit në zhvillim të Moskës. /Foreign Policy - AbcNews
