Isha në sallën e Shoqatës së shkrimtarëve atë dhjetor të vitit 1989 për ta përshëndetur mbajtjen e mbledhjes nismëtare të LDK-së. Isha në rrjedhë të disa ditëve të mëhershme të ngërçit, ndërsa përgatitej ajo mbledhje dhe qesh aty atë ditë kur ndodhi një kapërcim psikologjik për ata njerëz të mbledhur, e me ta për tërë Kosovën.
Për herë të parë u mblodh një grup njerëzish, me nënshkrim e me numër të letërnjoftimit, që thanë se do të jenë parti politike e shqiptarëve në një shoqëri pluraliste të quajtur Kosovë, një Kosovë që do të jetë e barabartë me njësitë e tjera federale të asaj që ishte Jugosllavi.
Nga perspektiva e sotme mund të mos duket gjë e madhe - janë formuar edhe parti të tjera - dhe e kuptoj që ka ithtarë e kundërshtarë në skajshmëritë e veta interpretuese për këtë. Por, domethënia tejkalonte natyrën e formimit të një partie dhe simbolizonte një hap avancimi për tërë një shoqëri.
Atë ditë njerëz të fushave të ndryshme profesionale, të viseve të ndryshme të Kosovës, njerëz që deri dje mund edhe të konsideroheshin një shtresë qytetare me jo ndonjë afinitet revolucionar, u mblodhën për të thënë se synojnë që për nevojat e interesat dhe synimet e shqiptarëve të Kosovës do të flasin publikisht. Dhe, se do të kërkonin që të ndryshoheshin institucionet në mënyrë që këto interesa dhe synime të gjenin vend për zgjidhje.
Për një moment ra i tërë ankthi i përndjekjes për delikt verbal që kishte karakterizuar trajtimin e shqiptarëve të Kosovës (dhe Jugosllavisë). Mendimi politik i shqiptarëve (i shumicës në ish–Jugosllavi, por i shqiptarëve në veçanti) tashmë nuk përndiqej. Të gjitha ato vite burgu për një fjalë goje përnjëherë zhdukeshin, ngase kishte rënë Muri i Berlinit dhe popujt e lidhur me atë mur kishin tash njerëz të rëndomtë-jorevolucionarë, që kishin mbledhur guximin e tyre me atë të tjerëve, si ata dhe kishin vendosur të flisnin me një zë, pa frikë nga përndjekja.
Artikullin e plotë mund ta lexoni në gazetën Koha Ditore. Klikoni këtu për t’u regjistruar falas.
© KOHA. Të gjitha të drejtat janë të rezervuara.
