Bujar Berisha, Shuk Orani ve Lili Vanilly üçlüsünün başlattığı heykel parkındaki ilk heykellerin 2022 yılı başında hayata geçirilmesi bekleniyor. Üçlü, parkta oldukça fazla alan bulunduğunu ve sanatsal büyümede sınır olmadığını açıkladı. . Amaç sanatın önemini vurgulamak
Sanatın sistem için önemli olduğunu ve sanatla basit bir şekilde oynanamayacağını göstermek için Bujar Berisha, Shuk Orani ve Lili Vanilly sanatçılarından oluşan üçlü bir heykel parkı yaratıyor. "Başarısız olmak için çok büyük" adını vermişler ve Brünig'de, doğayı seven insanların evi olan "Naturfreundehaus"un yakınında yer alıyor. Parkın tamamı dağ dahil iki hektarın üzerinde bir alana sahiptir.
Almanya'nın Hamburg kentinde yaşayan multimedya sanatçısı Shuk Orani, "İlgili sistemlerin sanat ve kültür enstitüleri, düzensiz bir başarısızlık durumunda tüm popüler kültürleri tehlikeye atabilir ve bu nedenle 'başarısız olamayacak kadar büyük' olarak kabul edilir" dedi. Yine Hamburg'da Multimedya Tasarım Akademisi'nin yanı sıra Elektronik Yayıncılık - Sanat ve Tasarım Akademisi'nden mezun oldu.
Oran, İsviçre'deki parktaki ilk heykellerin 2022 yılı başlarında tamamlanmasının beklendiğini açıkladı.
"İlk darbe vuruldu ve hazırlıklar başladı. Ahşap, taş, metal ve diğer malzemeler mevcuttur. Tahta oyulacak, tahta ve demir delinecek, çekiç kullanılacak vb. Hiçbir disiplin engellenmemelidir" dedi. Yeni sanatçılara her zaman açık olacaklarını sözlerine ekledi.
Parkın doğanın önemini de vurguladığını gösteren, "Parkın çok fazla alanı var ve sanatsal büyümenin sınırları yok" dedi.
Bu parkın konsepti için Almanca olarak yayınlanan ve Bardhec Berisha tarafından Arnavutçaya çevrilen basın bülteninde daha fazla bilgi verilmektedir.
"Kopernik bir sanatçıydı. Sisteme girmiş veya çıkmış olsaydı, asla bir sistemi devirmezdi (denize atmazdı). Bu, bir test olarak teleskopun etkili bir şekilde yerini aldığı ego ya da eşmerkezli sistemlerden biriydi. Bu arada bu teleskop bizi yine sınırlıyor ve artık özgür bırakmıyor, neredeyse hiç kimse onun dışına çıkmaya cesaret edemiyor" diye yazıyor orada. Aynı sanatçılara göre bir sistemin ilerlemesini, gelişmesini veya aşılmasını sağlarlar.
"Sadece belgelemekle kalmıyorlar (Picasso, Guernica, İspanya İç Savaşı, iç savaşın sanatsal bir şekilde tasvir edilmesi), soyuyorlar (Banksy, Hacker, Marilyn Manson), eleştiriyor (Dali, Beuyes, Einstein, Chaplin) ve eğilimleri belirler (Marx, The Beatles). Tam tersine sisteme bile inanmıyorlar. Düşünmek ve dolayısıyla sorgulayabilmek için kendileri ile sistem ve onun sistemleri arasında mesafe yaratırlar" diye devam ediyor tebliğ.
Sanatçıların tehlikeli yaşamasının nedeninin bu olduğu birkaç satırla gösteriliyor.
"Çünkü -özellikle Macchiavelli sayesinde- ve değerlendirme sistemi arasındaki ayrım, sistemi uygulayanlara, yani yönetenlere alan ve zaman yaratabilme avantajına sahiptir ve buna yönelik herhangi bir eleştiri, onların iktidarlarına yönelik bir tehlikedir: mekan ve zaman" yazıyor orada.
Dolayısıyla üçlü, sanatın ve sanatçının sadece sistemsel olarak önemli değil, aynı zamanda düzenleyici bir mekanizma olduğuna inanıyor ve onlara göre dış dünyaya kapalı, yani düzenleyici bir mekanizma yoksa hiçbir sistem ayakta kalamaz.
"Sanat, dış dünyayla sürekli iletişim halinde olan ve karşılığında daha iyi anlayan, yaşayan ve hayatta kalan sistemlerin zarıdır. Sanatçılar, sistemlerin dışında etkileşime girerek, örneğin parasal sistemin artık önemli olmadığını, hatta zararlı olmadığını belirleyebilir ve bir fikir geliştirebilirler" dedi sanatçı üçlüsü.
Onlara göre, büyük ve ilgi çekici görülen projeyi anlatan kısa metinde özetlenene göre, bunu sistem yolları dışında, yani eğitim almadan veya doktora yapmadan da başarmak mümkün. Bunu söylediler çünkü sistemsel eğitimin diğer taraftan zaman ve mekana yönelik bir başkalarının mekanizması olduğuna ve bunun olabilmesi için kaçınılması gerektiğine inanıyorlar. Onlara göre normal eğitimde sistemi sorgulamak kolaylıkla unutuluyor.
Berisha, Orani ve Vanilly, "Eğitimin gerçek hedefi olmasına rağmen: bilgi sevgisiyle sorabilmek için kendinizi eğitmek" dediler.
Berisha da Orani gibi bir multimedya sanatçısı. Müzisyen, yazar, senarist, müzik yapımcısı, muhabir, fotoğrafçı, grafik sanatçısı, tasarımcı ve film yapımcısı olarak tanınmaktadır. 2020 yılında Emmen şehrinin kültür ödülünün sahibidir.
"Alet mi yoksa sanatçı mı olmak istediğimize kendimiz karar verebiliriz. Orani, bunu akılda tutarak ve bu hedefle 'Başarısız olmak için çok büyük' heykel parkı yaratılıyor" dedi. Bu farkındalıkla sanatın sistematik olarak önemli olduğunu ve hala da önemli olduğunu, bunu ortaya koyacak çalışmaların yapılması gerektiğini sözlerine ekledi. Sunum şeklinin ve yaklaşımın sanatçıya ait olduğunu vurguladı. Ancak her halükarda herkesin kendine şu soruyu sorması gerektiğini söyledi: Benim işim neden önemli ve sistematik olarak önemli olmalı ve öyle kalmalı mı? Bu sorunun cevabını parkta yer alacak heykellerde göreceğiz.