Вториот ден од фестивалот „ФемАрт“ започна со работилницата „Феминизам, модернизам и промени“, водена од Шќипе Малуши во театарот „ОДА“, фокусирана на зајакнување на жените и зголемување на свеста за важноста да се биде независен. Како успеаја да најдат независност преку уметноста беше насловот на подкастот „Уметноста против угнетувањето“ чиј автор е Уреса Ахмети.
Говорниците на овој панел - Доника Ахмети, Едон Шилеку и Блерта Зеќири, ги открија своите искуства како разговор меѓу двајца уметници познати по уметничката сцена во Косово и нов уметник, кој штотуку ги започнал првите чекори во оваа сцена како актер. и пејачка. Зборуваа за предизвиците кои уметниците секојдневно ги надминуваат во Косово, дискриминацијата по пол, но и за успесите.
Пример за уметност како солидарност и во време на пандемија беше изложбата „Диши“. „ФемАрт“ ги собра учесниците на фестивалот во Галеријата на Факултетот за уметности на свеченото отворање на изложбата курирана од Берат Бајрами. Изложба, која им се поклонува на „спасителите“ на СОВИД-19, медицинскиот персонал ширум светот. Трогателен, убав и уметнички знак на благодарност со делата на десет домашни и меѓународни уметници беа делата поставени на ѕидовите на Галеријата на Факултетот за уметности.
„Причината поради која избрав да бидам куратор на оваа изложба е затоа што сум дел од соработката со „Градови на мирот“ во „Проектот за дишење“. Изборот на американски уметници е направен во соработка со Елен Франк и други членови кои се во Америка. На 12 септември во Њујорк беше отворена првата изложба на „Проектот Дишење“, додека денешната во Приштина е втора изложба“, рече Бајрами, проектен координатор во „АртПолис“, организатор на „ФемАрт“, кој годинава доаѓа со деветтото издание.
Идејата на оваа изложба, според него, е уметниците да ги следат приказните на лекарите и да создаваат уметност од нивните приказни.
„Тоа е необична соработка, но со голема вредност. Пандемијата донесе многу трагични и инспиративни приказни. „Дише проект“ и изложбата „Диши“ доаѓаат во знак на благодарност до лекарите за големата работа и жртва што ја дадоа во текот на целата пандемија“, рече Бајрами.
Еден елемент што ја издвојува оваа изложба од многу други е белата ткаенина поставена на ѕидот на галеријата. Јавноста, преку четките и боите што беа наредени на земја, можеше да црта на ткаенината или да остави порака во чест и сеќавање на жртвите од СОВИД-19 и медицинскиот персонал. По завршувањето на изложбата, оваа ткаенина, која во една форма се претвора во завршена слика, ќе биде испратена до Клиниката за инфективни болести на Украинскиот национален универзитет за култура.
Секој уметник на свој начин и стил ги презентираше чувствата на живеење во време на пандемија и изолација што цел свет ја доживуваше цела година.
„Моето дело е дело што го создадов уште пред да бидам избран за еден од уметниците на оваа изложба. Идејата е да се третира балконскиот простор, каде во овој случај почнав од мојот балкон. Идејата започна за време на карантинот каде на некој начин балконот беше „бегство“ од собата и таму почнав да го анализирам просторот околу мене, каде на некој начин оваа тема ме прогонуваше и ме инспирираше да создавам уметничко дело. што вечерва се претставува пред јавноста“, рече Ренеа Беголи, уметник учесник на деветтото издание на фестивалот „ФемАрт“.
Таа носи многу посебна слика-инсталација создадена од ткаенина, која ја претставува собата на уметникот, насликано стакло со погледот што го виде од нејзиниот балкон и мал простор помеѓу собата и балконот, ткаенината и стаклото насликани, симболизирајќи нејзиното „бегство“ и мала честичка слобода.
Во живо одеше и настапот на уметницата Саранда Садикај (г-ѓа Неодредена), „Маригона веќе не го везе знамето“. Петминутно видео во кое се гледа девојка облечена во црно како стои покрај стол покриен со бел чаршаф, а држи огледало и црвена роза, што значи дека некој умрел. Таа продолжува со развиорување на црвено-црното знаме и започнува дијалог: „Околу обединетиот орел, со една желба и една цел. Цело време и се колнев да и даде ветување за промена...Која е жена не се откажува, јас се жртвувам, се жртвувам за никогаш да не умрам“. На крајот, таа е видена како стои пред Основниот суд во Урошевац и нејзиниот лик се отсликува во огледалото поставено на столот како своевидна метафора дека и таа може да заврши жртва од рацете на маж.
Трогателна, инспиративна и активна изведба и повик до Основниот суд во Урошевац за неговиот неуспех да ги заштити девојките и жените во Косово кои умреле од рацете на мажи.
Ноќта заврши со претстава во театарот Додона во режија на Илирјана Арифи насловена „Роденден“. Познати актерки како Игбале Ќена, Ребека Ќена и Алкета Силај беа протагонисти на ова шоу.
{галерија}