Делата се како простор каде што изјавата се протега и искривува за да се изгради приказна. Шест екрани инсталирани во галеријата покажуваат шест видеа со ист агол на тема. Во кадарот е и самата уметница. Но, тие носат други приказни и приказни. Пред се спомени. Уметничката од Тирана, Орнела Алија, изјави дека нејзината уметничка пракса главно се базира на сеќавањата од детството. Дека дури и изложбата „50 милји...“ е конфронтација меѓу нив и како уметницата ги доживувала тогашните концепти и како ги гледа сега. Таа има две свежи приказни кои ги вклучува во своето прво претставување во Приштина
Наративот за изложбата „50 милји северно од аеродромот Ринас во Тирана“, нејзината авторка Орнела Алија ја дефинира како место за шпекулирање за интегритетот на наративот, сон или локација. Низата спомени од нејзиното детство се на екраните кои се осветлени за нејзините дела во „Галерија 17“ на крајот од манифестацијата „Поп-ап арт недела“.
Делата се како простор каде што изјавата се протега и искривува за да се изгради приказна. Шест екрани инсталирани во галеријата покажуваат шест видеа со ист агол на тема. Во кадарот е и самата уметница. Но, тие носат други приказни и приказни. Пред се спомени.
Уметничката од Тирана, Орнела Алија, изјави дека нејзината уметничка пракса главно се базира на сеќавањата од детството. Дека дури и изложбата „50 милји...“ е конфронтација меѓу нив и како уметницата ги доживувала тогашните концепти и како ги гледа сега. Таа има две свежи приказни, кои ги вклучува во своето прво претставување во Приштина.
„Се обидувам да користам хумор за да раскажам приказна или да покажам како работите се промениле. Јас го направив истото овде. Ова е вистинската приказна за хеликоптерот кој се урна. Јас сум од Кукси, таму останав четири години и потоа се преселивме во Тирана. Хеликоптер на НАТО се урна во моментот кога требаше да започне војната во Косово. Падна многу блиску до нашата куќа. Ова е едно од спомените што ги имам од тоа време“, изјави Алија.
При откривањето на другото сеќавање, таа рече дека тие се сосема различни еден од друг.
„Друго сеќавање што го имам од куќата таму беше дека куќата беше покриена со розови рози и бојата се рефлектираше во дневната соба. Затоа сакав да ги споредам овие две едни со други за тоа колку се спротивни. Едниот е многу болен и многу страшен, а другиот многу смирувачки. Сакав да шпекулирам за историјата и локацијата на една земја, како и да се доведам во ситуација да сум се случил многу пати, да бидам Албанец и како секогаш е потребно да се објасни каде е таа како земја“, рече уметникот. Алија.
Нејзината уметност е еден вид игра, сатира, хумор. Таа рече дека овие спомени им ги покажала на луѓето. Со оглед на тоа што нејзината практика се заснова на разговори со луѓе, нејзините дела изложени во „Галерија 17“ ѝ беа помош на нејзиниот креативен процес. Таква е аудио инсталацијата што ги придружува визуелните дела. Се оформи со разговорите на луѓето кои покажуваат емоции.
„Тоа е гласовна порака што ми ја испрати еден мој пријател од Приштина. Го отсеков само овој дел каде што таа покажа многу емоции. Во целата моја работа се трудам да се фокусирам само на емоциите. Тоа е и мала посветеност на луѓето околу мене. Има фрагменти од разговори и моменти кои ги споделуваме заедно“, објасни уметничката Орнела Алија.
Нејзини работни медиуми се видео, текст и изведба. Тоа е преку нејзиното ценење на поп-културата и виртуелните искуства што таа го води нејзиниот креативен процес. Нејзината цел е да создаде недефинирана карактеризација на припадноста, а во исто време да го конструира значењето од навидум баналното. Во исто време, таа сака да ја открие кревкоста на идентитетот во сложениот свет ориентиран кон профит.
На изложбата „50 милји северно од аеродромот Ринас во Тирана“ таа користи кратки, повторувачки видеа познати како „ГИФ“. Оној што трае околу шест секунди носи фрагменти од приказна. Може да раскаже и цела приказна. Но, суштината, надвор од формата на презентација на делото, се разговорите со пријателите или обичните луѓе. Тие го инспирираат.
Сихана Клисурица, менаџер за комуникации во фондацијата „Shtëtëvezë“, која го организира овој настан, изјави дека Алија има интересен пристап каде што користи сатира, хумор и осило во својот уметнички израз.
„Има доза на сарказам во нејзините дела и начинот на кој таа се занимава со општествени и други теми кои потоа ги разработува преку различни медиуми. На прв поглед може да изгледа и да звучи како нешто за смеење, но всушност може да боцка до одредена точка. Мислам дека ова ја прави Орнела уметник од интерес не само за да ја изложи, туку и да и даде можност да ја прикаже својата уметност“, рече Клисурица.
Тој најави дека уметницата Орнела Алиу однапред ја запознале на една од уметничките резиденции одржани во „Резиденс 17“ во Приштина.
Со нејзините дела е заокружено овогодинешното издание на „Поп-ап арт недела“. Второто издание на манифестацијата Клисурица го оцени како успешно.
„Беше многу добро да ја завршиме оваа недела на „Поп-ап арт недела“ со Орнела, бидејќи мислам дека нејзината изложба ни остава малку вкус да размислуваме за различни општествени прашања за следната година. Генерално, „Pop-up art week“ беше успешна, помина многу добро“, рече таа.
Настанот го смета за еден вид предизвик не само за младите уметници, туку и за оние со кариера, да ги постават и отстранат делата од галеријата во еден ден. Според неа, „Pop-up art week“ е свежина за културната сцена во земјава.
„Сметавме дека овој пристап може да внесе иновации и свежина на културната сцена, од друга страна да им даде можност на младите уметници, младите гласови да ги направат првите чекори во својата кариера, но и уметниците кои веќе се позиционирани на уметничката сцена во земјата, да се предизвикаат со еднодневни изложби во смисла на монтирање на изложбата и напуштање во рок од неколку часа“, рече таа.
Во рамките на оваа уметничка недела беа прикажани изложбите „250°С“ на Кемил Бектеш, „Човекот од замокот“ на Блерта Камбо и „Тив крик е отворање“ на Манушаќе Ибрахими.