„Џипси Кингс“ во Приштина ја удираат музиката на срцето

„Назад кон потеклото“ не е само насловот на турнејата, туку и еден вид филозофија на „Џипси Кингс“, кои и покрај преформатирањето на композицијата ги задржуваат своите „потекла“. „Циганската музика ги отвора сите гласови. Основата на оваа музика е да свириш со срце за другите“, вели Диего Балијардо, столбот на групата што сега обединува генерации музичари, како и јавноста. Историјата на музиката не може да се напише без оваа група, а второ поглавје веќе е напишано во Косово со концертот во Приштина.

Без дури и да се види салата, само со стоење неколку минути на влезот, лесно е да се види дека „Џипси Кралеви“ имаат некаков клуч за да ги допрат вкусовите на различни генерации. Редот на луѓе што влегуваат во салата се движи од баби и дедовци, преку нивните синови, па сè до внуците. Турнејата „Назад кон потеклото“ ги донесе на Косово оваа година. Има безброј турнири. И приказните зад нив, исто така. Покрај гитарата на ко-основачот на групата, Диего Балијардо - со која исто така дојде во Приштина - тој свирел низ целиот свет на 22 турнеи. Настапот на локален бенд е добредојден вовед во музичката вечер во салата AMC. Потоа светлата се гасат, сцената е поставена за „Џипси Кингс“ и сè е подготвено. Влегувајќи на сцената, под силни овации од околу две илјади и петстотини луѓе во публиката, проекторот се осветлува со слики од минатото на бендот. Од времето на неговото настанување со семејствата Рејес и Балијардо. Самиот Диего Балијардо – сега и продуцент – свири гитара. И не треба многу коментар кога мајсторот на бендот ја започнува играта.

Во ритам со речиси половина век наследство

„Хој“ го доведува поголемиот дел од публиката на дофат на раката. Нема потреба од уште еден тест, бидејќи започнува ноќ на атмосферски аларми. 

„Ако сè оди добро и има добра енергија, Диего Балијардо можеби накратко ќе го коментира концертот“, рече Френк Велс, менаџерот на бендот. Во првата минута од концертот, енергијата е опиплива и додека стои близу миксерот, Вилс намигнува, што значи дека Балијардо е пред да проговори. Звучниот инженер изгледа сосема смирен. Напред е списокот на песни и инструменти што ќе бидат свирени. Тој работи со „Џипси Кралевите“ веќе 40 години. Неговиот тен не се помрднува ни секунда. 

„Четири пати десет“, вели тој за да го разјасни бројот на своето искуство во миксот на групата. Става половина цигара во уста, не ја пали, само си игра со неа и спушта две пива под миксерот. Не ги допирам до крајот на концертот. И требаше време да се стигне до крајот. Следни беа „А ти А ти“ и „Алегрија“. Румба со каталонски мотиви, фламенко и салса под влијание на поп-музиката со мајсторството на „Џипси кралевите“ го прошируваат не толку големиот простор на салата. Групата, која сега е полна со млади луѓе, го задржува својот стар дух. Тие имаат оние експлозивни моменти како во 80-тите кога прво беа познати како „Лос Рејес“, а потоа „Џипси Кингс“. Времето лета пред нив додека десетици луѓе пеат на своите инструменти, поттикнувајќи ја енергијата. Има шест гитаристи, бас гитарист, тапанар, перкусионист и пијанист кои ги враќаат старите хитови во совршена хармонија. Виолината исто така влегува во игра. „А Ми Манера“ и „Баила Ме“ беа уникатните изведби на старата постава на групата што ги направија познати низ целиот свет. „Џенезис“ е приватна забава на француската филмска ѕвезда Брижит Бардо, која во 70-тите години ги поканила во својата вила во Сен Тропе. Присутните би биле воодушевени од нивниот настап и, на некој начин, би им го отвориле патот да ги дадат своите вештини и талент на светот. Постарите членови на групата го споменуваат ова доста често. Тие исто така го оставаат како наследство на младите. Сега лидерот на бендот, Диего Балијардо, не го кажува тоа гласно на гитара или во микрофон. Тоа служи повеќе како инспирација за младите луѓе. И тој успева да го направи ова, не само со оние што ги ангажирал во групата, туку и со младите луѓе како публика.

Публиката во хор со хитовите

„Не очекував таква публика овде. Би сакал повторно да се вратам да настапувам. Ромската музика ги отвора сите гласови. Основата на оваа музика е да се свири со срцето за другите“, рече тој. И така го толкуваат тоа. Се чини дека ќе ја завршат кариерата со тој концерт и нема да имаат што да остават настрана. За постарите генерации кои ги слушаа постарите членови на бендот, настапот можеби немаше сите бои, плус не толку идеалната акустика на салата. Но енергијата на моменталната постава го прави свој. Се чини дека сите во публиката ги знаат нивните песни. 

„Дури и во Индија, јавноста ги знае нашите песни“, фалбаџиски признаваат младите членови на бендот. 
„Џоби Џоба“, хитот од 1982 година од деби албумот „Алегрија“, е одличен избор и за млади и за стари. И „Воларе“ ја обединува публиката како во добро осмислена кореографија. 

Се чини дека публиката е во можност да ги следи членовите на бендот. Нивниот менаџер Френк Велс посочи дека тие не можат да ги исполнат барањата што ги имаат за да ги извршуваат низ целиот свет. 

„Многу е посебно да се работи со овој бенд. Се гледаме во очи и јасно се разбираме. Јас сум нивниот менаџер, но всушност сум дел од семејството Балијардо. Оттука ќе одиме во Романија, Бразил, а потоа во Мексико. Посебно е да се види како луѓето ги знаат песните, дури и оние кои не биле родени кога бендот почнал да свири концерти“, рече тој. Неговите описи за јавноста на различни места се исти како и она што би можело да се направи за јавноста во Приштина. 

„Членовите на бендот не можат да престанат да настапуваат. Не е тешко да се работи со нив бидејќи имаат публика од најмладите до најстарите“, рече Велс. Музиката што ја создаваат, дури и кога Велс ги претставува сегашните членови на бендот еден по еден, е доволно кажувачка. Тие не ја допираат гитарата за ефекти, па затоа им требаат само околу три минути за тие учтиви воведи на крајот од концертот. Поддржани од Општина Приштина, организаторите на концертот успеаја да ги вратат „Џипси Кингс“ на Косово, по нивниот настап во септември минатата година на „Хард Фест“. Општинските власти во четврток побараа „некое време“ да го објават буџетот со кој го поддржаа концертот, чии билети чинат 20 евра. И, за тој ВИП, мораше да платиш 50. 

Лабинот Гаши од AMC рече дека ова е меѓународен бенд за кој видел голем интерес. 

„Тие се главно за овој жанр кој е различен од концертите што се одржуваат секој ден. Поради оваа причина, ги пронајдовме, ги контактиравме и го одржавме концертот. Сметаме дека беше успешен и нешто што им е потребно на Приштина, на Косово и на уметничкиот свет воопшто“, рече тој. Според извештаите, за овој концерт се продадени околу 2.500 билети. 

Диего Балијардо веќе има голема одговорност на своите рамена. Онаа на четиридецениското наследство по кое е познат и целта да им ја остави соул музиката на младите. Се чини дека е на вистинскиот пат. Во добро расположение, по концертот почнува да дели автограми на маички што се купени со натписот на бендот. Тој е боем кој не знае како да старее, и покрај тоа што ги нема вештините што ги имал некогаш. Како вешт мајстор, тој успева да ги обучи помладите генерации да ја прифатат јавноста преку толкувањето на нивното духовно наследство. Како што тие го гледаат: како музика на срцето.