Алмодовар го добива „Златниот лав“ во Венеција за тежината на филмот

Доста пораки беа пренесени во саботата вечерта на доделувањето на наградите на 81. издание на Венецискиот филмски фестивал. „Собата до врата“ на шпанскиот режисер Педро Алмодовар го доби „Златниот лав“. „Верувам дека збогувањето со овој свет чисто и достоинствено е основно право на секој човек“, рече тој, а неговата порака е поврзана со наративот на филмот. И другите пораки беа про-палестински, а пред се церемонијата беше отворена со заклучок дека „киното е во добра форма“.

Кога претседателката на жирито на Меѓународниот филмски фестивал во Венеција, француската актерка Изабел Ипер се качи на сцената во саботата вечерта за да ги прогласи победниците на ова издание, почнувајќи од својот говор таа рече: „Добра вечер на сите! Имам добри вести за тебе. Киното е во форма“.

Победник на 81-то издание на Венецискиот филмски фестивал е филмот „Соба до вратата“ на шпанскиот режисер Педро Алмодовар. Првиот филм на режисерот на англиски јазик жирито го оцени како достоен за „Златниот лав“. Но истото мислење го дели и значителен дел од јавноста која имала можност да го погледне филмот.

Барем таков впечаток се создаде пред пет дена, на премиерата на филмот, кога екипата, како што пренесуваат светските медиуми, добила полни 17 минути аплауз и овации како благодарност.

Овациите за „The Room Next Door“ ги засениа другите големи овации на фестивалот што го карактеризираа ова издание.

Филмот „Бруталист“, речиси четиричасовниот спектакл на режисерот Брејди Корбет со актерите Адријан Броди и Фелисити Џонс го доби „Сребрен лав“ за најдобар режисер. Како што е соопштено, на премиерата се аплаудирало 12 минути, „Марија“ на Пабло Ларејн со Анџелина Џоли, која ја толкуваше легендарната сопранистка Марија Калас, аплаудирала осум минути, но не успеала да добие ниту една награда. Во меѓувреме, „The Order“, трилерот на Џастин Курзел со Џуд Лоу во главната улога, остана со една минута аплауз помалку и без никаква награда. Но, пред се, изјавата на претседателот на жирито, Хуперт, може да се каже дека стои, или убедливо се спојува со реалноста врз основа на континуираните реакции полни со возбуда во текот на целата недела.

Церемонијата се пренесуваше во живо на платформите на Фестивалот.

Алмодовар: Евтаназијата е основно право

Со „Златниот лав“ во рацете, шпанскиот режисер делуваше возбудено во својот говор и избра меѓу другото да режира и на шпански.

Причината за ова ја кажа од почеток.

„Овој филм му го посветувам на моето семејство, кое сега е тука меѓу нас... Овој филм „Собата до врата“ е мојот прв филм на англиски јазик... но неговата душа е шпанска“, рече Алмодовар кој го донесе овој филм како адаптација на романот „Што поминуваш“ од американската авторка Сигрид Нуњез. Неговата тема ја фаворизира евтаназијата како практика за која тој се залага, вперувајќи го прстот кон земји како САД кои сè уште ја сметаат за нелегална практика, за разлика од неговата земја, Шпанија. Дури и во својот говор ја кажа својата порака.

„Верувам дека збогувањето со овој свет чисто и достоинствено е основно право на секое човечко суштество“, рече тој на шпански. Но, неговиот победнички филм не е ограничен само на тоа. Според критичарите, нуди и перспектива од климатските промени, што го прави продукција која обработува две не многу едноставни теми. Инаку, шпанскиот режисер во 1999 година ја имаше добиено наградата „Оскар“ со филмот „Се за мојата мајка“. Очекувано во сите прогнози за добитникот на главната награда, „The Room Next Door“ сега изгледа ги отвори вратите за „Оскарите“. Но, втората награда беше изненадување. Филмот „Вермиљо“ на италијанската режисерка Маура Делперо, добитник на „Сребрен лав“, критички ценет назад, се навраќа на Втората светска војна во наратив исполнет со драма сместен на италијанските Алпи.

Објавувачи на наградите Оскар

Меѓународниот филмски фестивал во Венеција, кој се одржува секоја година на островот Лидо од 1932 година, сè уште го држи приматот на историски и престижен настан. На сцената на овој фестивал, границите на наративот испреплетени со филмскиот израз се показатели и често постојани одредници за обликувањето на глобалниот филмски пејсаж.

Често му се припишува насловот на фестивалот, со кој се отвора сезоната на светски фестивали, а филмовите кои добиваат пофалби во него се сметаат за фаворити за наградите „Оскар“. На истото може да се надева и Никол Кидман. Наградата за најдобра актерка ја доби за улогата во еротскиот трилер „Babygirl“ каде играше заедно со Антонио Бандерас и Харис Дикинсон, што потврди дека ова издание на Фестивалот развива поинаков пристап кон еросот во филмовите. Трагедијата овде беше што Кидман не беше присутна да ја прими наградата на церемонијата бидејќи нејзината мајка, Џенел Ен Кидман, почина. Режисерката на филмот, Халина Рејн, ја сподели оваа вест во име на Кидман кога ја прими наградата во име на актерката. Рејн го прочита писмото напишано од Кидман во кое, меѓу другото, пишува: „Во шок сум и морам да одам кај моето семејство, но оваа награда е за неа, за мајка ми... Многу сум благодарен што сум може да го каже нејзиното име меѓу вас. Судирот на животот и уметноста често е потресен и моето срце е скршено денес“, напиша Кидман.

Сребрен лав на режисерот Брејди Корбет, најдобар режисерски филм „Бруталист“, со Адријан Броди и Фелисити Џонс - снимен на целулоиден филм од 70 милиметри и ја раскажува епската приказна за унгарскиот преживеан од холокаустот, кој го игра Адриен Броди, кој сака да го обнови својот живот во САД - беше отповикан среде долгиот, исполнет со пораки говор на режисерот.

„Имаме моќ да се поддржуваме и да им кажеме на гигантските корпорации кои се обидуваат да не туркаат: „Не, филмот е долг три и пол часа и е во 70 мм. Имаме визија за подобро кино, подобар свет за мојата ќерка, за децата на сите вас. Тие заслужуваат свет без граници, без бариери, нешто ново“, изјави меѓу емоции Корбет. Потоа, францускиот актер Винсент Линдон беше награден за најдобар актер за неговата изведба во „Тивкиот син“, кој се занимава со односот помеѓу татко и син кои ги споделуваат нивните политички идеологии. Специјалната награда на жирито му припадна на филмот „Април“ во режија на грузискиот режисер Деа Кулумбегашвили.

„Хоризонтите“ на иднината

Наградата „Оризонти“ за најдобар актер ова издание му припадна на Франческо Геги за неговата изведба во „Фамилија“, филм кој ја истражува цикличната природа на насилството, во режија на Франческо Костабиле. Во оваа категорија за најдобра актерка беше наградена Кетлин Чалфант за улогата во филмот „Family Touch“ на Сара Фридланд. Самата Фридланд ја доби наградата „Оризонти“ за најдобар режисер и најдобар дебитантски филм, наградата „Лав на иднината“ со „Познат допир“. Таа го искористи својот говор за прифаќање на наградата за да и каже на публиката: „Ја прифаќам оваа награда на 76-годишнината од израелскиот геноцид во Газа. Се солидаризирам со народот на Палестина и неговата борба за ослободување“, рече директорот. Во меѓувреме, во категоријата краток филм, канадската режисерка Аршиа Шакиба ја освои наградата со „Кој го сака сонцето“. Токму во оваа категорија „Оризонти“ минатата година го доби „Кратко патување“ од албанскиот режисер Ереник Беќири за наградата за краток филм. Главните улоги во филмот ги одиграа актерите од Косово Луана Бајрами и Арбен Бајрактарај заедно со Тристан Халилајн.

Прикажани икони

Појавувањата на некои познати личности обично служат како „шоу“ сами по себе. Од ваков калибар беа парадите на килимите и премиерите на уметници како Џорџ Клуни, Анџелина Џоли, Бред Пит и Лејди Гага, иако ниту еден од нив на крајот не беше награден.

На фестивалот и на ова издание беа прикажани филмови кои се очекува да направат голем бум во кинематографијата. „Beetlejuice Beetlejuice“ на Тим Бартон и „Maria“ на Пабло Ларен се две од нив. Во меѓувреме, Џорџ Клуни и Бред Пит сериозно ги сфатија своите фанови од премиерата на „Волци“.

Лука Гвадањино и Даниел Крег се здружија оваа година за да го дебитираат Queer, а продолжението на Тод Филипс Џокер: Фоли à Deux, со Лејди Гага и Хоакин Феникс во главните улоги, го заврши фестивалскиот маратон оваа среда со голема брзина. Годинешната богата листа од 21 премиера даде печат на интензивните 11 дена кои, покрај тоа што беа уште еден доказ за важноста на филмот, потсетија на неговата улога во создавањето на размислувања, патишта, идеологии и нови прашања.

Овој текст се базира и на извештаите на „The Variety“ и „ScreenDaily"