Историскиот капитен на Балканот

Едвин Куч доживеа силни емоции во текот на неговата кариера како фудбалер. Досега успешно се справуваше со нив. Но, не е сигурен дали ќе го стори истото в сабота кога ќе ги поздрави соиграчите, тренерите и челниците на балканскиот клуб.

Јасно е дека Куч тешко ќе ги задржи солзите. Балкани е клубот во кој Куч ги помина најубавите моменти во кариерата.

Првата година изгубив се, но сега заминувам освојувајќи се“, изјави Куч по финалниот натпревар од Купот на Косово.

Во средата Балканот го освои трофејот во Купот за прв пат во историјата.

Тоа беше единствениот трофеј што му недостигаше на Кучи и на Балканот на Косово. Со Кучи како капитен, Балкан освои три шампионски титули во низа, притоа настапувајќи во две последователни изданија во групната фаза од Конференциската лига.

„Шест години не се малку. Поминавме и добри и тешки моменти. Многу се борев со емоциите. Не прославив како што треба“, вели Куч во четвртокот во долга приказна за КОШАН.

„Тука сум шест години, но јас сум странец. Тоа е голема гордост. Господ сакаше да станам првиот капитен што го подигна пехарот, а потоа и сите овие успеси на патот.

Всушност, фудбалската кариера на 30-годишниот фудбалер не започна добро. Желбата на неговите родители била тој повеќе да се фокусира на своето образование.

Но, Куч имаше други планови.

Тој посочи дека има многу добри планови во Сараево. Но, не одеше сè како што сакаше. Тој вели дека почнал да работи со менаџерот на Един Џеко, босанската фудбалска ѕвезда. 

„Заминав од дома многу млад. Отидов во Сараево кога имав 13 години и тоа време секако беше потешко за моите родители отколку за мене, бидејќи како дете не размислуваш многу добро.

Сега кога Куч е позрел во мислите, вели дека напуштањето на семејството како 13-годишник не било намерно.

„Живеев со друго семејство, како да сум посвоен од тоа семејство. Играв околу четири години фудбал и го завршив образованието. Босна и Херцеговина е поголема земја од Црна Гора и ми беше турбулентно. Се вратив во мојот матични клуб, Ибар на Рожаја“, вели Куч.

Во Сараево вели дека го завршил четиригодишното образование. По враќањето во Рожаје, Куч вели дека сте биле под притисок што ќе се случи ако нема иднина од фудбалот.

„Тогаш дојде моментот да ја прекинам кариерата, толку рано, и решив да ги продолжам студиите во Подгорица. Отидов во Дечиќ. Отидов таму не како професионален играч, туку можностите што ми ги даде Универзитетот. Во слободно време одев на тренинг. Два или три пати неделно и во игра што е можно повеќе. Му дадов приоритет на факултетот“, вели тој.

Искуство во Чешка и прва титула во Црна Гора

Сепак, факултетот не отиде до крај. Тој ги прекина студиите за да се фокусира на фудбалот. Кариерата ја рестартира во Чешка, поточно во клубот Вијагем Усти над Лабем. За чешката репрезентација одигра 15 натпревари. Тој посочува дека побарал предвремен раскин на договорот поради повреда.

„Во Чешка беше тешко. Тренингот беше тежок. Имав тешка повреда и воопшто не играв речиси шест месеци. Беше многу досадно и решив повторно да престанам и да продолжам со факултетот“, нагласи тој.

Но, играчот за врска Куч во 2015 година во Црна Гора премина во клубот од Подгорица, Младост, кој денес е познат како Титоград. Со тимот од Подорица ја освои титулата шампион, која беше и прва во историјата. Тој направи уште едно враќање во Дечиќи. Куч вели дека во тој свет Дечиќи се борел за опстанок. Годинава ја освои титулата шампион во Црна Гора.

Куч ги завршил студиите по финансии и бизнис во 2016 или 2017 година. Вели дека со завршувањето на студиите си тргнал голем товар од плеќите.

Последна екипа на Кучи во Црна Гора беше Рудари. Тој и Рудар се појавија во европските натпреварувања. Пред да се приклучи на Балканот, Куч имаше горчливо искуство во Србија.

И по лошото искуство во Србија, на Кучи му се отвори голема врата на Косово.

Тој го покажува контактот што прво го имал со Висар Максутајн и Арбен Османи а потоа и средбата со претседателот Арсим Кабаши. Негов тренер беше Сами Сермаџај, кој исто така изрази желба да го има во тимот. Куч открива дека Балканот му плаќал 35 евра годишно.

Сепак, Куч открива дека на почетокот не сакал да се приклучи на Балканот. Тој вели дека не знаел ништо за лигата и градот. Тој го посетил само Пеја, градот најблиску до неговото родно место, Рожаја.

Борбата за опстанок

Куч вели дека во Сухарека бил срдечно примен. Тогаш Балканот едвај обезбедуваше опстанок.

„Кога дојдов на Косово, Балканот се бореше за опстанок. По тој предизвик дојде Исмет Муниши со кој се боревме за титулата шампион, беше изненадување по ситуацијата низ која што поминавме кога доаѓавме од борбата за опстанок. И од тој момент започна револуцијата на Балканот“, додаде Куч.

По ерата со Минхен, Балкан го водеа уште двајца тренери, Бледи Шкеми и Беким Исуфи. Балканците не освоија ниту еден трофеј со Муниш, Шkëmbи и Исуф, иако до крајот беа во конкуренција за трофејот. А по Муниш, Шкум и Исуфи, Кабаши му го довери водството на тимот на тренерот Илир Даја. Историјата на Балканот започна со Даја.

Тој ја цени инвестицијата на претседателот на Балканот, Арсим Кабаши и работата на селекторот Илир Даја. Вели дека заслужна за неговиот успех има и неговата сопруга.

„Претседателот заедно со професорот направија извонредна група. Без групата не можете да постигнете никаков успех. Ваква здружена група од претседателот до последниот работник не сум видел“, вели тој.

Победниците во Суперлигата во последните три сезони го бараат „хет-трикот“ за настап во групите на едно од европските натпреварувања. Балкани ја разгледува можноста да стане првиот косовски клуб кој се квалификувал за групната фаза на Лига Европа.

Конференциската лига можеби не е највисокото ниво на европскиот фудбал, но за мал град тоа е огромен успех.

„Сега кога зборувам, кожата ми се тресе искрено затоа што тоа е сон. да имаш соништа е многу големо. Сухарека е мал град и за Балканот и за целиот регион тоа е големо достигнување. Тоа беше многу голема работа. Треба да се доживее за да се објасни. Емоцијата не може да се опише со зборови“, изјави Куч. 

„Старо“ за Косово, но важи за Црна Гора

Куч на Балканот се издигнуваше натпревар по натпревар, додека најпрвин не стана играч со добри настапи, потоа капитен, а подоцна беше вклучен во репрезентативниот тим на Црна Гора. За Косово Куч беше „стар“.

„Отсекогаш сум велел дека можам да играм и за Косово, бидејќи Косово е мојот втор дом. Косово ми даде се, балканскиот клуб ме израсна како личност и играч. Потоа дојде следната можност. Дојде Црна Гора. Не се откажав и знаев дека ќе дојде мојот момент“, вели тој.

Тој се присетува како црногорскиот селектор му се извини што претходно го покани да биде дел од Црна Гора. За Црна Гора има постигнато три гола на пет натпревари. Поканет е и за двата пријателски натпревари кои Црна Гора ги игра против Белгија и Грузија.

Но, пред да се приклучи на Црна Гора, Куч треба да се справи со силните емоции во сабота.

„Сакам да ја завршам кариерата овде на Балканот. Балканот многу ми помогна. Кога ќе се спомне Едвини, Балканот е синоним. Можно е да се вратам порано или подоцна, тоа е нова авантура за мене и посакувам да имам успех како на Балканот“, изјави Куч.

Негов следен чекор е Бакуски Нефчи, кој се натпреварува во фудбалската елита на Азербејџан.

Без разлика дали ќе се врати да игра во Косово или не, Куч ќе остане икона на балканскиот клуб.

ВИДЕО: