Во отворена дискусија меѓу публицистот Veton Surroi и професор по историја на Југоисточна Европа на Универзитетот во Виена, Оливер Шмит, на подкастот PIKË, беше обработено прашањето за албанските историски митови и потребата од нивен критички осврт.
Сурои го постави прашањето дали албанското општество има капацитет да ги оспорува и реинтерпретира митовите конструирани во 20 век, како ликот на Скендербег, илирско-албанскиот континуитет или идејата за надминување на религијата во националното градење. Тој истакна дека секој обид за ревидирање на овие митови предизвика големи емоции во јавното мислење.
Како одговор, Шмит нагласи дека начинот на кој општеството реагира на научните резултати ја одразува фазата на неговиот демократски развој. Според него, во споредба со почетокот на овој век, општеството во Косово и во Албанија е постабилно и има помалку емотивни реакции за историските прашања, иако тие сè уште постојат, особено во меѓуетнички контекст како што е Македонија.
Шмит нагласи дека за разлика од минатото кога стравот од странска манипулација беше голем, денес независноста и националниот идентитет на Косово се поконсолидирани. Тој додаде дека интересот за историјата опаѓа, што укажува на посмирено и посамоуверено општество.
Земајќи го за пример ликот на Скендербег, Сурои ја нагласи потребата од романтичната интерпретација, каде што Скендербег се гледа како обединувач на Албанците и „Христовиот спортист“, да се премине кон пореален пристап. Шмит објасни дека, иако Скендербег имал намери да создаде Кралство Арберија со поддршка на папата, политичката реалност од тоа време била многу посложена, со моќни регионални водачи кои често се спротивставувале на неговата доминација, како што беше случајот со Леке Дукаѓини.
Сепак, Шмит истакна дека идејата за создавање обединета држава постоела и дека Скендербег ја претставувал оваа политичка аспирација, иако таа не била целосно реализирана во пракса.
