Курти: Злосторството во Круша, доказ за геноцидниот проект на Милошевиќ

На 26-годишнината од масакрите во двете села Раховец, Круша е Махе и Круша е Вогел, граѓаните и институционалните лидери се поклонија во чест на паднатите. Претседателката Вјоса Османи рече дека борбата за правда за убиените е секојдневна заложба на институциите, а премиерот Албин Курти рече дека во Круше има докази за геноцидниот проект на Слободан Милошевиќ.

Масакрите во Круша е Махе и Круша е Вогел сè уште се отворена битка за правда, порача претседателката Вјоса Османи на 26-годишнината од нивното постоење.

Од Круша е Махе, каде се уште не се пронајдени телата на дел од убиените, Османи во средата изјави дека нема да се дозволи правдата да се одолговлекува на неодредено време.

„Тоа е отворена битка за правда, затоа не можеме да дозволиме крвта на оние кои беа невини да молчи и нивната жртва да се заборави на болка, но и на отпор“, рече претседателот Османи.

На комеморалниот митинг премиерот Албин Курти изјави дека масакрите во Круше се доказ за геноцидниот проект на Србија. 

„Масакрот во Круше е дел од обвинението за воени злосторства против касапот на Балканот, Слободан Милошевиќ. И покрај тоа, правдата сè уште не постапила, а сторителите не се казнети. Очигледно е дека војниците и полицајците на Србија имаа голема омраза и јасен план за извршување на злосторствата, каде што исчезнаа најголемите злосторства претци, киднапирања, палење и фрлање тела во река и други нехумани облици на оштетување и исчезнување на тела се јасен доказ за овој геноциден проект“, рече премиерот Курти.

И градоначалникот на Раховец, Смајл Латифи, побара злосторствата на Србија на Косово да добијат соодветен правен третман.
Масовните убиства, палењето тела и исчезнувањето на телата на убиените се доказ за организирана и многу внимателно спроведена акција на криминалната Србија, палење и бришење на трагите на ова макабрно злосторство“, рече Латифи.

Пред 26 години, во овие две села во Раховец, српските сили убија над 350 Албанци, меѓу кои и жени и деца. Од нив, 124 насилно исчезнати лица сè уште не се пронајдени.

Пред еден ден Сафет Красниќи од Круша е Махе изјави за KHOHA дека се уште ја мириса свежата крв на 243 цивили.

Во настаните од 25, 26 и 27 март 1999 година беа убиени 16 членови од неговото семејство, од кои 11 до денес не се пронајдени. 

Иако ги загубил семејството и пријателите, вели дека најголема болка чувствува за мајките чии синови биле убиени, а телата никогаш не биле пронајдени.

„На 24-ти и 25-ти, сите тие луѓе беа живи. А потоа на 25-ти, 26-ти и 27-ми, тие беа убиени затоа што немаа болест. Тие беа убиени со куршуми, гранати, снајперисти, дури беа убиени од непосредна близина кога беа заробени. Жал ми е за оние мајки што ги немаат, а ги немаат членовите на семејството рече Чи.

Сведокот Мухарем Хоти сведочеше дека по масакрот со свои раце ја погребал секоја жртва што ја нашол, вклучително и брат му, синовите на вујко му, па дури и пријателите. Тој вели дека ја чувствува болката за сето она што го доживеал со ист интензитет како тогаш.

„Поминаа 26 години, но ние сè уште ги имаме истите емоции, истата болка за 242-ца што беа убиени овде во Круша Махе. Во Круша Махе има многу луѓе кои го доживеале и го виделе настанот, но за жал некои од нашите сведоци починаа, но 200-300 се уште се живи“, рече Хоти.

Тој нагласи дека за сите жители на Круша најголема закана остануваат 64-те исчезнати лица за кои посочи дека е доделено парче земја за погреб.

„Најголемиот проблем за жителите на Круша е Махе се исчезнатите, односно исчезнатите. Најголем проблем се нивните, нивните мајки кои не знаат каде се гробовите на нивните деца, а најголемиот проблем е кај нив“, вели Хоти. 

Жителите на селото изразија загриженост дека и 26 години по масакрот не е земен сведок да се изјасни за настанот, притоа нагласувајќи дека од ден на ден се намалува бројот на оние кои можат да кажат што се случило во Круша. Никој не е осуден за злосторствата во Круша.