Minjtë dhe qentë e qeshur mund të duken më shumë si diçka nga një film i animuar i Disney-t sesa nga jeta reale, por ata ekzistojnë me të vërtetë.

Ndërsa asnjë specie nuk qesh si qesh një njeri, secili ka zhurmën e vet të gëzueshme. Një studim i fundit i UCLA-s i botuar në Bioacoustics zbuloi se 65 specie kafshësh kanë formën e tyre të "qeshjes". Ndër speciet që bëjnë vokalizime të tilla lozonjare janë fokat, qentë, minjtë dhe mangushat. Këto zhurma mund të ofrojnë të dhëna për qëllimin evolucionar të të qeshurës sonë njerëzore.

Studimi i UCLA-s është i bazuar në rezultatet e shumë eksperimenteve të tjera të kryera tashmë në një shumëllojshmëri kafshësh. Studenti i diplomuar i antropologjisë në UCLA, Sasha Winkler dhe profesori i komunikimit në UCLA, Greg Bryant, kërkuan çdo studim për të gjetur prova të sinjaleve të lojës vokale.

Këta tinguj mendohet se tregojnë mosagresion gjatë lojës. Ato ndryshojnë në lartësinë, gjatësinë dhe vëllimin sipas specieve. Disa, si të qeshurat e shimpanzeve - janë të njohura për veshin e njeriut. Të tjerat, si ato të minjve, nuk mund të zbulohen pa teknologji shkencore.

Shkencëtarët kanë pohuar prej kohësh se e qeshura njerëzore ka një funksion të rëndësishëm shoqëror.

"Kur ne qeshim, ne shpesh u japim informacion të tjerëve se po argëtohemi dhe gjithashtu i ftojmë të tjerët të bashkohen. Disa studiues kanë sugjeruar që kjo lloj sjelljeje vokale është e ndarë me shumë kafshë që luajnë” ka thënë Winkler.

Një nga të qeshurat e para të kafshëve që u zbulua ishte kërcitja tejzanor e miut. Shkencëtarët në Universitetin Humboldt të Berlinit hetuan shkencën e prekjes duke gudulisur minjtë ndërsa regjistronin vokalizimet e tyre. Ekipi zbuloi se minjtë dukej se e donin gudulisjen e shpinës së tyre. Kur studiuesit ndaluan prekjen, minjtë do të kërkonin më shumë dhe madje do të ndiqnin dorën që tërhiqej. Kërcitjet e tyre arrinin 50 kHz, lartësia e një miu të lumtur që merrte ushqim ose shoqërohej me shokët e tij.