Kulturë

PLUMBI I LIRISË

1. Aty ku ëndrra takon të ardhmen, ka diçka që pret për ta gjetur.

Me praninë time, humbjen time, kjo kripë e bardhë, kripë e pastër na ka munguar, por edhe tani po na mungon.

Njëfarë kufiri që kurrësesi ta kuptojmë.

Nuk e di si ta them ndryshe.

Në qendër të vëmendjes nuk është më fati i njeriut.

Ata që e kanë vrarë hënën janë mbidoza e jetës. Nuk lanë gur mbi gur.

Nga lakmia e tyre, të gjithëve na ka humbur kujtesa.

Të shohim kujt t’i ndihmojmë.

Duhet të kërkojmë një shpirtbardhë.

Sipas besimeve një zgjidhje.

Ajo që po sundon botën është më shumë se një krim.

Më shumë se një rreshtim tronditës.

Fantazogomaria e gjeti shekullin e vet.

2. Me famën e tyre, që shkeli tokën vetëm për punët e veta është mbushur kupa.

Po bie borë.

Digjen kujtimet.

Ju flet shpirti.

Vetëm ai e di se çka kemi humbur e çka na ka mbetur.

Miqësia është bërë e mërzitshme.

Përpara nuk ka shpresa.

Prapa s’ka se ku të shkohet....(Artikullin e plotë mund ta lexoni në numrin e sotëm të Kohës Ditore)