Δεν είναι πατριωτικό, είναι φιλοσοφία των φασιστών

Για τη συζήτηση για τον Xhafer Deva και την ανοησία των αλβανικών ζώων.

Τώρα που άνοιξε αυτό το θέμα του Xhafer Deva, πολλά ζώα εμφανίζονται δημόσια για να πουλήσουν ιδέες. Ότι ο Xhafer Deva ήταν συνεργάτης των Ναζί, αυτό τεκμηριώνεται. Σε μια φωτογραφία φαίνεται μαζί με έναν αξιωματικό των Ναζί και τον Kosta Pecanci, έναν διοικητή των Τσέτνικ και συνεργάτη των Ναζί, να περπατούν στο Podujevo κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Πώς πάνε μαζί - ο Τσέτνικ και ο Αλβανός εθνικιστής;

Πάνε γιατί είναι και οι δύο συνεργάτες των ναζί. Αυτή η δουλειά είναι τόσο απλή. Υπάρχουν επίσης και άλλες φωτογραφίες όπου ο Xhafer Deva φαίνεται δίπλα σε αξιωματικούς των Ναζί ως μισθοφόροι τους σε αλβανικά χωριά. Παρασυρμένοι από το καθεστώς του Μπενίτο Μουσολίνι και του Αδόλφου Χίτλερ, ορισμένοι Αλβανοί πολιτικοί συντάχθηκαν με τον ναζιστικό-φασισμό. Μπορεί να πίστευαν ότι με αυτόν τον τρόπο θα εξασφάλιζαν τα σύνορα ενός αλβανικού κράτους στα Βαλκάνια, αλλά η ευθυγράμμιση ήταν σοβαρό λάθος.

Άλλοι Αλβανοί πολέμησαν τον ναζισμό. Κάποιοι πίστευαν στον κομμουνισμό, άλλοι όχι, αλλά ήταν αντίπαλοι της δολοφονικής ναζιστικής ιδεολογίας και δεν έκαναν κανένα λάθος εδώ: ήταν στο πλευρό της Αμερικής, της Μεγάλης Βρετανίας και άλλων αντιχιτλερικών δυνάμεων.

Οι Αλβανοί συνεργάτες υποσχέθηκαν στους Ναζί ότι θα κινητοποιήσουν έως και 150 χιλιάδες εθελοντές που θα πολεμούσαν στο πλευρό των ναζιστικών δυνάμεων. Δεν έγιναν ούτε 7000. Γερμανοί αξιωματικοί των Ναζί παραπονέθηκαν για την κολοσσιαία έλλειψη πειθαρχίας των μελών της λεγόμενης «Μεραρχίας Skënderbeu». Τον Οκτώβριο του 1944, αυτό το «διχασμό» διαλύθηκε. Ιδρύθηκε τον Μάιο. Ούτε 6 μήνες δεν λειτούργησε. Το ναζιστικό σχέδιο απέτυχε. Η συνεργασία με τους Ναζί δεν είναι ένα κεφάλαιο για το οποίο πρέπει να είναι περήφανοι οι Αλβανοί.

Ούτε η αποκατάσταση του σπιτιού του Τζάφερ Ντέβα είναι πατριωτική πράξη. Τα θεσμικά όργανα του Κοσσυφοπεδίου θα πρέπει να εγκαταλείψουν αυτό το έργο αμέσως και να αποστασιοποιηθούν πριν αυτό το θέμα γίνει μεγάλο θέμα στη διεθνή γνώμη. Η αντίδραση του Γερμανού πρέσβη ήταν προειδοποιητική.

Για αρχή, όποιος ενδιαφέρεται για την ιστορία των Αλβανών συνεργατών του ναζισμού, μπορεί να διαβάσει το βιβλίο της Ελβετίδας ιστορικού Franziska A. Zaugg (Albanische Muslime in der Waffen-SS. Ferdinand Schöningh Verlag. 346 σελίδες). Ή το βιβλίο του ιστορικού David Motadel (Für Prophet und Führer. Die islamische Welt und das Dritte Reich. Αλβανικά: Για τον προφήτη και τον ηγέτη. Ο Ισλαμικός κόσμος και το Τρίτο Ράιχ).

Αυτά τα βιβλία έπρεπε να έχουν μεταφραστεί στα αλβανικά. Δεν έχουν μεταφραστεί, γιατί οι ιστορικοί και τα ινστιτούτα ιστορίας μας ασχολούνται με περιφερειακά θέματα, με τεταμένες πατριωτικές αφηγήσεις ή με σκανδαλώδεις εξυμνήσεις.

Ο David Motadel γράφει ότι όταν ο επικεφαλής μουφτής της Ιερουσαλήμ, που βρίσκεται στο Βερολίνο, Mohamed Amin al-Husseini, επισκέφτηκε το Σεράγεβο, μια αντιπροσωπεία μουσουλμάνων αξιωματούχων από το Κοσσυφοπέδιο ήρθε επίσης στην πρωτεύουσα της Βοσνίας. Ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι; Δεν ξέρουμε. Γιατί δεν έχει ερευνηθεί.

Όταν ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έφτασε στο αποκορύφωμά του (το 1941-1942) και τα χιτλερικά στρατεύματα διείσδυσαν στις μουσουλμανικές περιοχές των Βαλκανίων, της Βόρειας Αφρικής, της Κριμαίας και του Καυκάσου και πλησίαζαν την Εγγύς Ανατολή και την Κεντρική Ασία, στο Βερολίνο άρχισαν οι Ναζί να αντιληφθεί το Ισλάμ ως κάτι που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί πολιτικά - ενάντια στη Βρετανική Αυτοκρατορία, τη Σοβιετική Ένωση, την Αμερική. Και οι Εβραίοι. Έτσι γράφει ο ιστορικός David Motadel.

Οι Ναζί αποδέχθηκαν τη σαρία, τα ισλαμικά ιδρύματα (βακάφ) και τις μεντρεσέ. Οι ηγέτες των Ναζί αναφέρονταν στον Γερμανό Αυτοκράτορα Γουλιέλμο Β', ο οποίος το 1898, αφού επισκέφτηκε τον τάφο του Σαλαντίν στη Δαμασκό της Συρίας, δήλωσε ότι είναι «φίλος 300 εκατομμυρίων Μωαμεθανών». Αργότερα, στην εποχή των Ναζί, η εφημερίδα «Völkischer Beobachter» έγραψε: «Αυτός ο πόλεμος μπορεί να φέρει ελευθερία στο Ισλάμ». Στη Βοσνία, οι Ναζί υποστήριξαν τη μεραρχία «Χαντζάρ», στις αλβανικές επαρχίες τη «μεραρχία Σκεντερμπέου». Στις αρχές του 1943 ο αρχιμοφτής της Ιερουσαλήμ Mohamed Amin al-Husseini επισκέφτηκε το Ζάγκρεμπ, τη Μπάνια Λούκα και το Σεράγεβο. Συναντήθηκε με αρχηγούς της μουσουλμανικής κοινότητας και κάλεσε σε συμμαχία με τον Αδόλφο Χίτλερ.

Κάποιες φωνές ψηφιακών ηλιθίων από την αλβανική σφαίρα φωνάζουν υπερασπιζόμενοι τον Xhafer Deva, λέγοντας ότι πολέμησε τον κομμουνισμό. «Αρχεία της CIA» με δήθεν θετικούς χαρακτηρισμούς για τον Τζάφερ Ντέβα κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Αυτή είναι μια γελοία τάση να αποδεικνύεται ότι όλα όσα λένε οι Αμερικανοί είναι ηθικά καθαρά. Δεν είναι.

Πάρτε το παράδειγμα του Γερμανού μηχανικού πυραύλων Wernher von Braun, ο οποίος κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Χίτλερ ηγήθηκε του προγράμματος ανάπτυξης του πυραύλου V2. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο - πλέον Αμερικανός πολίτης - εργάστηκε για τη NASA και συνέβαλε ουσιαστικά στην προσεδάφιση του μεταγενέστερου ανθρώπου στο φεγγάρι. Δεν ήταν ο μόνος ναζί μηχανικός στην υπηρεσία της Αμερικής.

Μερικές φορές ακόμη και οι Αμερικανοί δεν επιλέγουν τους συνεργάτες τους. Χρησιμοποίησαν επίσης τον Xhafer Deva στη μάχη τους ενάντια στον κομμουνισμό. Ακόμα και στην Αμερική, το θέμα της εξόντωσης των Εβραίων έχει σιωπήσει εδώ και πολύ καιρό. Μόλις το 1978, με την εμφάνιση της τετραμερούς σειράς «Ολοκαύτωμα», αυτό το θέμα διείσδυσε στο κοινό. Το 1979 εμφανίστηκε στη Γερμανία και πυροδότησε εκτεταμένο δημόσιο διάλογο για τη γερμανική συλλογική ευθύνη για εγκλήματα κατά των Εβραίων.

Το παράδειγμα της ανατροπής του προέδρου της Χιλής Σαλβαδόρ Αλιέντε το 1973 δείχνει ότι και οι Αμερικανοί κάνουν λάθος.Το πραξικόπημα εναντίον του οργανώθηκε από τη CIA. Ο Αουγκούστο Πινοσέτ, ένας φασίστας, ήρθε στην εξουσία. Ακόμη και Αμερικανοί πολιτικοί παραδέχονται ότι η ανατροπή του Αλιέντε ήταν λάθος. Κοντός και Αλβανός: Δεν είναι πατριώτης, είναι η αψίδα των φασιστών. Το κακό είναι ότι δεν διδάσκεται έτσι στα σχολεία του Κοσσυφοπεδίου. Και αυτό είναι λάθος.