Το επόμενο καρφί στο φέρετρο του ρωσικού κύρους

Το αποτέλεσμα των εκλογών αυτού του Σαββατοκύριακου στη Μολδαβία ήταν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της ρωσικής γεωπολιτικής ισχύος. Η νίκη της Μολδαβίας δεν ήταν μόνο μια νίκη για την ελευθερία μιας δημοκρατικής χώρας, αλλά και ένα ακόμη παράδειγμα της αδυναμίας της Ρωσίας να προβάλει τη δύναμή της, ακόμη και στους παραδοσιακούς τομείς συμφερόντων της.

Ενώ η μάχη της Ουκρανίας εναντίον της Ρωσίας βρίσκεται στο επίκεντρο της παγκόσμιας προσοχής, μια άλλη σφοδρή μάχη λαμβάνει χώρα στο παρασκήνιο. Μια μικρή χώρα, με πληθυσμό περίπου όσο το Κόσοβο, αποτελεί έντονο πεδίο μάχης μεταξύ Δύσης και Ρωσίας τους τελευταίους δώδεκα μήνες. 

Τρεις φορές τον τελευταίο χρόνο, η Ρωσία επιχείρησε να αποσταθεροποιήσει τη Μολδαβία και τη δυτική της πορεία. Τρεις φορές απέτυχε. Η πρώτη αποτυχία ήταν μια προσπάθεια να αποτραπεί η επανεκλογή της φιλοδυτικής προέδρου της Μολδαβίας, Μάια Σάντου. Η δεύτερη αποτυχία ήταν μια προσπάθεια να επηρεαστεί το ευρωπαϊκό δημοψήφισμα και η τρίτη αποτυχία συνέβη αυτό το Σαββατοκύριακο με τη συντριπτική νίκη της φιλοδυτικής πτέρυγας στις γενικές βουλευτικές εκλογές. 

Η τελευταία νίκη για την φιλοδυτική πτέρυγα ήταν ακόμη πιο σαρωτική από την αναμενόμενη. Αν και οι προκαταρκτικές δημοσκοπήσεις προέβλεπαν μια πολύ πιο ισχνή αναμέτρηση, το κόμμα του Προέδρου Σάντου κέρδισε το 50% των ψήφων, ενώ το φιλορωσικό μπλοκ κέρδισε το 24%. Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, ο Πρόεδρος Σάντου δήλωσε ότι ο λαός της Μολδαβίας δεν επέτρεψε στον εαυτό του να «εξαγοραστεί, να απειληθεί ή να εκφοβιστεί. Κινητοποιηθήκαμε και υπερασπιστήκαμε τη χώρα μας μέσω μιας ειλικρινούς και δημοκρατικής λύσης». Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν έκρυψαν ούτε τη χαρά τους. Ο Βρετανός πρωθυπουργός Στάρμερ δήλωσε ότι οι πολίτες της Μολδαβίας επέλεξαν «το δρόμο της ελευθερίας». Σε κοινή δήλωση, οι ηγέτες της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Πολωνίας συνεχάρησαν τους πολίτες της Μολδαβίας, οι οποίοι «έδειξαν για άλλη μια φορά ότι δεν θα επιτρέψουν στον εαυτό τους να στερηθεί την ειρήνη και την ελευθερία». Η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν συνεχάρη τους πολίτες της Μολδαβίας για την εκλογή τους, λέγοντας: «Κάνατε σαφή την επιλογή σας: Ευρώπη. Δημοκρατία. Ελευθερία».

Η χρήση της λέξης «ελευθερία» στα συγχαρητήρια της Δύσης δεν είναι σύμπτωση. Για αυτούς, οι πρόσφατες εκλογές στη Μολδαβία θεωρήθηκαν ως μια δοκιμασία για το κατά πόσον μια μικρή, νεαρή δημοκρατία θα μπορούσε να επιβιώσει από μια μεγάλη υβριδική επίθεση από μια αυταρχική χώρα όπως η Ρωσία. Επιπλέον, η πτώση της Μολδαβίας θα άνοιγε ένα άλλο δίλημμα για τη Δύση σε μια εποχή που όλη η προσοχή είναι στραμμένη στην υποστήριξη της Ουκρανίας. Έτσι, η νίκη της Μολδαβίας δεν αφορούσε μόνο την ελευθερία μιας δημοκρατικής χώρας, αλλά και ένα ακόμη παράδειγμα της αδυναμίας της Ρωσίας να προβάλει τη δύναμή της, ακόμη και στους παραδοσιακούς τομείς συμφερόντων της. 

Αυτό που κάνει την ήττα της Ρωσίας στη Μολδαβία ακόμη πιο σημαντική είναι ότι τώρα έρχεται ως η πέμπτη ήττα της Ρωσίας σε αντιπαράθεση με τη Δύση από τότε που ξεκίνησε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, η Δύση και η Ρωσία έχουν αναμετρηθεί σε πέντε διαφορετικές μάχες: στον Καύκασο, τη Συρία, τη Μέση Ανατολή, τη Ρουμανία και τη Μολδαβία. Σε καθεμία από αυτές τις πέντε μάχες, η Ρωσία έχει χάσει, υπονομεύοντας περαιτέρω το καθεστώς της ως παγκόσμιας δύναμης.

Από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η Ρωσία έχει υποστηρίξει τις προσπάθειες της Αρμενίας να ελέγξει το Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Η Αρμενία ανταπέδωσε την εύνοια διατηρώντας τη συμμαχία της με τη Ρωσία, εντασσόμενη στον αντίπαλο του ΝΑΤΟ, τον Οργανισμό Συλλογικής Συνθήκης για την Ασφάλεια, και επιτρέποντας σε ρωσικά στρατεύματα να σταθμεύουν σε αρμενικό έδαφος. Όλα αυτά κατέρρευσαν σε μια μέρα, όταν η Ρωσία δεν κατάφερε να βοηθήσει την Αρμενία να αποκρούσει μια επίθεση του Αζερμπαϊτζάν για την κατάληψη του ελέγχου του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Ως αποτέλεσμα, η Αρμενία γύρισε την πλάτη της στη Ρωσία αναστέλλοντας την ένταξή της στον Οργανισμό Συλλογικής Συνθήκης για την Ασφάλεια, προσεγγίζοντας την ΕΕ και συνάπτοντας μια ειρηνευτική συνθήκη με το Αζερμπαϊτζάν, η οποία είχε διαμεσολαβηθεί από τις ΗΠΑ. Έτσι, σε μια μέρα τον Σεπτέμβριο, η ρωσική επιρροή στον Καύκασο, η οποία ανέκαθεν θεωρούνταν περιοχή αποκλειστικού ρωσικού ενδιαφέροντος, κατέρρευσε.

Από την Αραβική Άνοιξη, το καθεστώς Άσαντ στη Συρία διατηρείται στην εξουσία μόνο χάρη στην υποστήριξη της Ρωσίας. Για ιστορικούς, στρατιωτικούς και γεωπολιτικούς λόγους, η Συρία ήταν πολύ σημαντική για τη Ρωσία. Ήταν ένας σημαντικός πυλώνας της στρατηγικής της Ρωσίας να προβάλει ισχύ πέρα ​​από τα άμεσα σύνορά της και να αμφισβητήσει την υπό την ηγεσία των ΗΠΑ παγκόσμια τάξη. Στην πράξη, η Συρία ήταν ιδιαίτερα σημαντική για τη Ρωσία λόγω της ναυτικής βάσης της Ταρτούς (της μόνης ρωσικής βάσης στη Μεσόγειο) και της αεροπορικής βάσης Χμεϊμίμ. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η πτώση του Άσαντ και η αδυναμία της Ρωσίας να τον υπερασπιστεί ήταν μια σημαντική γεωπολιτική απώλεια για τη Ρωσία.

Αν η Συρία ήταν σημαντική, το Ιράν ήταν ακόμη πιο σημαντικό. Το Ιράν, όπως και η Συρία, αποτελεί βασικό πυλώνα για την προβολή της ρωσικής ισχύος στον κόσμο, για γεωπολιτικούς και στρατιωτικούς λόγους. Από γεωπολιτικής άποψης, η Ρωσία βλέπει το Ιράν (μαζί με την Κίνα και τη Βόρεια Κορέα) ως μέρος ενός παγκόσμιου αντιδυτικού συνασπισμού. Στη Μέση Ανατολή, το Ιράν ήταν ένα βασικό εργαλείο μέσω του οποίου η Ρωσία στόχευε να αποσταθεροποιήσει τα δυτικά σχέδια. Από στρατιωτικής άποψης, από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η Ρωσία είναι ο κύριος στρατιωτικός προμηθευτής του Ιράν. Αυτή η συνεργασία εντάθηκε σε επίπεδα ρεκόρ από την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Έκτοτε, το Ιράν έχει εντείνει την προμήθεια μη επανδρωμένων αεροσκαφών Shahed και βαλλιστικών πυραύλων στη Ρωσία, ενώ η Ρωσία έχει ανταποδοτήσει την εύνοια με μεταφορές στρατιωτικής τεχνολογίας. Έτσι, το Ιράν πίστευε ότι κάθε φορά που θα ερχόταν η ώρα για την αναπόφευκτη σύγκρουση με το Ισραήλ, θα είχε την υποστήριξη της Ρωσίας. Αυτή η ιρανική ψευδαίσθηση κατέρρευσε στις 13 Ιουνίου του τρέχοντος έτους, όταν σε δώδεκα ημέρες το Ισραήλ κατέστρεψε την ιρανική στρατιωτική μηχανή και, μαζί με αυτήν, τη φήμη της Ρωσίας ως σημαντικού γεωπολιτικού παράγοντα στη Μέση Ανατολή. 

Η παρέμβαση της Ρωσίας στις ρουμανικές εκλογές είχε ως στόχο να δημιουργήσει έναν Δούρειο Ίππο εντός του ΝΑΤΟ. Στόχος της ήταν να εγκαταστήσει μια φιλορωσική κυβέρνηση με σκοπό να διαταράξει την ενότητα του ΝΑΤΟ και να αποσταθεροποιήσει την ανατολική πλευρά του. Η Ρουμανία δεν είναι μια οποιαδήποτε χώρα του ΝΑΤΟ. Φιλοξενεί βασικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις του ΝΑΤΟ, αλλά και μια σημαντική γέφυρα στρατιωτικού και ανθρωπιστικού εφοδιασμού προς την Ουκρανία. Ωστόσο, οι προσπάθειες της Ρωσίας να παρέμβει στις ρουμανικές εκλογές, όπως στην περίπτωση της Μολδαβίας, απέτυχαν. Τις εκλογές κέρδισε ο φιλοδυτικός υποψήφιος, Nicușor Dan.

Πέντε περιπτώσεις που συζητήθηκαν: ο Καύκασος, η Συρία, η Μέση Ανατολή, η Ρουμανία και τώρα η Μολδαβία, καταδεικνύουν την αδυναμία της Ρωσίας να προβάλει την ισχύ της είτε στην άμεση περιοχή της είτε στον κόσμο. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία σχεδιάστηκε ως ένα γεγονός που υποτίθεται ότι θα χρησίμευε ως η αρχή της επιστροφής της Ρωσίας ως παγκόσμιας δύναμης. Αντίθετα, έγινε ο νεκροθάφτης του κύρους και της θέσης της Ρωσίας στον κόσμο. Έτσι, ο επίλογος των εκλογών αυτού του Σαββατοκύριακου στη Μολδαβία ήταν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της ρωσικής γεωπολιτικής ισχύος.