Χορωδία σε ένα ταξίδι ανακάλυψης με τη δασκάλα Μισέλ Τζένσεν

«Μου αρέσει να μαθαίνω, να γνωρίζω πράγματα που δεν γνώριζα, να ανακαλύπτω», δήλωσε η μαέστρος Μισέλ Γένσεν μετά τη συναυλία. Και η συναυλία με τη Φιλαρμονική Χορωδία του Κοσσυφοπεδίου ήταν ακριβώς αυτό: μια ανακάλυψη έργων και προσεγγίσεων στο χορωδιακό τραγούδι. Εξέχουσα στον κόσμο της μουσικής - η λίστα της οποίας περιλαμβάνει συνεργασίες με αστέρες και νικητές σημαντικών βραβείων όπως το «Grammy» - η Γένσεν ανακάλυψε επίσης ένα έργο ως μέρος της μουσικής παράδοσης του Κοσσυφοπεδίου.

Η Φιλαρμονική Χορωδία του Κοσσυφοπεδίου, υπό τη διεύθυνση της Αμερικανίδας Μισέλ Τζένσεν, έφερε ένα εντελώς νέο στυλ και πνεύμα στο κοινό. Μερικά από τα έργα είναι ανήκουστα όχι μόνο στη χώρα, αλλά έχουν κάνει πρεμιέρα ακόμη και στην Ευρώπη. Ανάμεσα στο ιερό ρεπερτόριο, η διακεκριμένη μαέστρος στον κόσμο της χορωδιακής μουσικής ανακάλυψε επίσης ένα έργο που αποτελεί μέρος της μουσικής παράδοσης του Κοσσυφοπεδίου.

Στο πνεύμα του χώρου όπου πραγματοποιήθηκε η συναυλία, στην καθολική εκκλησία «Shën Ndou» στην Πρίστινα, τα έργα είχαν επίσης απήχηση. Πρόκειται κυρίως για λειτουργικά τραγούδια και η προσέγγιση των έργων, όπως αξιολογήθηκε, ήταν διαφορετική από αυτήν που ακούγεται από τη Χορωδία. Για τους χορωδούς, αξιολογείται η πολύτιμη εμπειρία στο έργο τους.

Η συναυλία ξεκίνησε με το "Lotus iste" του Brian Sidders σε κλασικό στυλ όπου ένα μέρος της μπάντας κρατάει τον ρυθμό ενώ οι υπόλοιποι αναπτύσσουν ένα διαφορετικό θέμα.

Το «Christus factus est» του Άντον Μπρούκνερ έχει σχεδόν τον ίδιο ρυθμό, εκτός από ένα διάλειμμα που το χωρίζει από το υπόλοιπο έργο, το οποίο ξεκινά με μια ηχώ και ως μια πιο έντονη αφήγηση. Ο βαρύτονος Σαμπάν Μπεχραμάι ερμηνεύει ένα σόλο μέρος. Το έργο έχει τώρα μια πιο έντονη ηχώ.

Πέρα από τη μουσική πτυχή, αυτό που κάνει το πρόγραμμα ξεχωριστό είναι η συμπερίληψη τραγουδιών με τον ίδιο τίτλο, αλλά από διαφορετικούς δημιουργούς. Ο ίδιος τίτλος αποδίδεται και στο έργο του συνθέτη Φελίτσε Ανέριο. Πρόκειται για εκκλησιαστικές προσευχές.

Η μαέστρος είπε επίσης στο κοινό ότι δεν είχε ερμηνεύσει αυτά τα έργα πριν στην Ευρώπη. Εξέφρασε τον ενθουσιασμό της που, όσον αφορά την ήπειρο, θα ακουστούν επιτέλους στο Κόσοβο.

«Το ρεπερτόριο περιλαμβάνει Αμερικανούς συνθέτες που είναι ειδικοί και τους οποίους μου ζητήθηκε να φέρω. Είναι διάσημοι συνθέτες που γνωρίζω καλά. Υπήρχε επίσης μουσική από την Αναγέννηση και κάποια άλλα κλασικά έργα. Είναι πολύ σημαντικό να μην ξεχνάμε τη μουσική παράδοση, γιατί έχω αμφιβολίες για το αν αυτό που ακούμε σήμερα σχετίζεται με το παρελθόν. Αλλά φέραμε και τραγούδια που γράφτηκαν εκείνη την εποχή», είπε στο KOHĊEN.

Εκτίμησε την ικανότητα της Φιλαρμονικής Χορωδίας του Κοσσυφοπεδίου.

«Οι χορωδοί είναι εκπληκτικά ταλέντα. Δουλεύουν σκληρά και είναι πολύ ευέλικτοι. Δημιούργησα ένα πρόγραμμα με πολλές διαφορετικές γλώσσες και μουσικά στυλ, κάτι που δεν έχουν ξανακάνει. Και απλώς του έδωσαν μορφή. Ήταν μεγάλη μου χαρά να εμφανιστώ μαζί τους», δήλωσε η Michelle Jensen, μαέστρος χορωδίας και δασκάλα, η οποία κατέλαβε την πρώτη θέση στην κατάταξη του «Billboard». Στο Πανεπιστήμιο «Azusa Pacific», είναι επικεφαλής των χορωδιακών σπουδών και μαέστρος φωνητικών συνόλων δωματίου και χορωδιών ορατορίου. Υπήρξε επίσης επισκέπτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας (USC), όπου έλαβε πτυχίο μουσικής, μεταπτυχιακό στη μουσική εκπαίδευση και διδακτορικό στη χορωδιακή μουσική. Η Jensen έχει διευθύνει παραστάσεις σε τέσσερις ηπείρους. Στη μακρά συνεργασία της με τον διακεκριμένο συνθέτη Eric Whitacre, διετέλεσε διευθύντρια χορωδίας για αρκετές παρουσιάσεις του «Paradise Lost» και διηύθυνε την «Eric Whitacre Honor Choir» σε περιοδεία στην Ιταλία (2007). Εκτός από το σκηνικό της έργο, δραστηριοποιείται επίσης στο στούντιο, διευθύνοντας ηχογραφήσεις για καλλιτέχνες όπως η Lady Gaga. Ο μαέστρος Jensen είναι επίσης καλλιτεχνικός διευθυντής και μαέστρος του Sterling Ensemble Los Angeles. Από την ίδρυση της χορωδίας το 2018, έχει κατακτήσει την κορυφή του chart Billboard Traditional Classical, έχει κερδίσει πολλά βραβεία υψηλού κύρους, έχει κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ, έχει εμφανιστεί σε σημαντικά συνέδρια, συμπεριλαμβανομένου του Εθνικού Συνεδρίου ACDA στο Σινσινάτι (2023), και έχει συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες που έχουν βραβευτεί με Grammy.

Οι παρόμοιοι τίτλοι των δύο έργων μοιάζουν επίσης με το "Ave Maria" του Jacob Handl και το ομότιτλο έργο της Patti Drennan. Αυτό, σύμφωνα με τον μαέστρο και συνθέτη Baki Jashari, αποτελεί μέρος της μοναδικότητας της επιλογής προγράμματος του Jensen.

«Φάνηκε ότι η μαέστρος επέλεξε ένα ειδικό, συμπαγές πρόγραμμα, όπου ακόμη και ορισμένοι τίτλοι ήταν ίδιοι από διάφορους συνθέτες. Ήθελε να αποκαλύψει ότι περίπου το 70% των έργων ήταν ιερά και το τελευταίο μέρος του προγράμματος προοριζόταν για μερικά πολύ ενδιαφέροντα έργα που δεν έχουμε ξανακούσει», είπε η Jashari.

Θεωρεί τη συνεργασία της χορωδίας με τον μαέστρο μια μοναδική εμπειρία.

«Είναι επίσης ενδιαφέρον για τη Χορωδία, καθώς φυσικά γνωρίζω καλά τη χορωδία, τα προγράμματα που έχει περάσει μέχρι στιγμής, ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία μέχρι στιγμής. Σίγουρα το έργο της ως μη Ευρωπαία, οι Αμερικανοί έχουν μια διαφορετική προσέγγιση στη φωνητική, στη μουσική, η φιλοσοφία τους είναι εντελώς διαφορετική, η ερμηνεία. Παρατήρησα κατά τη διάρκεια της συναυλίας ότι παρόλο που ήταν έργα του 18ου αιώνα και νωρίτερα, ήταν μια διαφορετική προσέγγιση και καινοτομία για το κοινό. Μια πολύτιμη εμπειρία για τη Χορωδία», συνέχισε ο Jashari.

Ακόμα και ο τενόρος Αγκόν Τούφα, μέλος της Φιλαρμονικής Χορωδίας, έχει θεωρήσει τη συνεργασία με τον Γιένσεν μια πολύτιμη εμπειρία.

«Ήταν ένα αρκετά ποικίλο ρεπερτόριο με μια πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή, λίγο διαφορετική από άλλες φορές. Είχαμε μια πολύ καλή εμπειρία με την Αμερικανίδα μαέστρο, η οποία μας άφησε πραγματικά θετική εντύπωση κατά τη διάρκεια της εργασίας, και φάνηκε και στη συναυλία ότι ήταν κάτι διαφορετικό. Ήταν μια καλή εμπειρία και ελπίζω να συνεχιστεί, ώστε να έχουμε καλές συνεργασίες με μαέστρους από ξένες χώρες», είπε.

Έπειτα έρχονται το «Ave verum corpus» του Richard Burchard και τα «The evening star», «Whispers of summer» και «Summer is gone» του Samuel Coleridge-Taylor.

Το «Ο Κάποτε Αόρατος Κήπος» του Ντέιλ Τράμπορε με τον Λέκα Σαλίχου στο πιάνο, όπως εξήγησε ο μαέστρος, μιλά για κοινά σημεία.

Έχουν επίσης παρουσιαστεί τέσσερα έργα του Mortem Lauridsen. Αυτά που είναι γνωστά ως νυκτόβια. Όπως εξήγησε ο μαέστρος, ήταν τέσσερις διαφορετικοί πίνακες της νύχτας. Το «Sa nuit d'ete» μια γαλλική ιστορία, το «Soneto de la Noche» μια άλλη ισπανική, το «Sure on this Shining Night» που μιλά για θεραπεία και όλα αυτά συνδυάζονται στο «Epilogue: Voici le Soir». Όλη αυτή η ιστορία συνοδεύεται από το ελαφρύ παίξιμο του πιάνου.

Ο τσελίστας Αντόνιο Γκάσι ήταν ο σολίστ στο έργο «Όταν το βιολί» της Ρίνα Εσμαΐλ. Από τη Χορωδία, σολίστ ήταν η σοπράνο Καλτρίνα Μιφτάρι, η άλτο Άντρα Ρετζέπι, ο τενόρος Ετρίτ Νούρα και ο βαρύτονος Ριζάχ Τζαχάτζ.

Το πρόγραμμα έκλεισε με το έργο «Πήγαινε, Νύφη μου» της Ντρίνορ Ζυμβέρη.

Η μαέστρος Μισέλ Τζένσεν έχει δηλώσει ότι είναι φανατική της ανακάλυψης της μουσικής διαφορετικών χωρών.

«Μου αρέσει να μαθαίνω, να γνωρίζω πράγματα που δεν ήξερα, να ανακαλύπτω. Ο καλύτερος τρόπος για να το κάνω αυτό είναι μέσω της μουσικής. Σε κάνει να καταλαβαίνεις καλύτερα τους ανθρώπους όταν τραγουδάς τραγούδια από όλο τον κόσμο. Δεν έχω ξαναδουλέψει τραγούδια στα αλβανικά. Ήταν δύσκολο να βρω μια μετάφραση που να βγάζει νόημα, οπότε έπρεπε να κάνω πολλή έρευνα. Αλλά ήταν πολύ διασκεδαστικό να βρω μια νέα κουλτούρα και ένα νέο είδος μουσικής. Πέρασα επίσης αυτή την εβδομάδα μαθαίνοντας για παραδοσιακά τραγούδια από το Κοσσυφοπέδιο και ερωτεύτηκα τους ρυθμούς, τις μελωδίες και τις αρμονίες», είπε.