"Revival" της Janjeva στον τρίτο όροφο του "Grand"

Το έργο της είναι ένα παράδειγμα του πώς ένας αρχιτέκτονας μπορεί να βοηθήσει στην αναβίωση μιας πόλης. Ο Argjire Krasniqi επέλεξε τη Janjeva, την πόλη που κάποτε ήταν γνωστή για την πολιτιστική ποικιλομορφία, που επλήγη σοβαρά από τις συνέπειες των πολέμων της δεκαετίας του '90. Η έκθεσή της για το "Manifesto 14" έχει τίτλο "Young Carnating Janjeva in Kosovo" και "μετενσαρκώνεται" στα ερείπια. Όμως η παρουσίασή του στον τρίτο όροφο του ξενοδοχείου «Grand» ανοίγει άλλα μονοπάτια

Στον τρίτο όροφο του ξενοδοχείου "Grand", ο αρχιτέκτονας Argjire Krasniqi έχει μεταφέρει καλλιτεχνικά ένα μέρος της κληρονομιάς της πόλης Janjeva. Εκτός από το παρελθόν, η δουλειά της καταρρίπτει το όραμα για το μέλλον αυτής της χώρας. Από την αρχή, ο αρχιτέκτονας Krasniqi ενημερώνει το κοινό ότι είναι μια πολυπολιτισμική πόλη στο Κοσσυφοπέδιο. Σύμφωνα με αυτήν, η αφήγηση είναι απαραίτητη για τη σύνδεση του παρελθόντος με το μέλλον. Μπροστά τους ξεδιπλώνει το έργο μελέτης για το πώς να δώσουν μια νέα ζωή στις «πολεμικές αρχιτεκτονικές» της πόλης. Αν και η πόλη έχει χάσει το καθεστώς της πόλης της, αναφέρεται ως πόλη σε όλο το έργο της. Ένας φωτογραφικός άτλας κενών οικοπέδων καταγράφει τα εκατοντάδες εγκαταλελειμμένα κτίρια σε αυτό. Στο «Youth carnating Janjeva in Kosovo», «μετενσαρκώνεται» στα ερείπια καθώς αποκάλυψε ένα μέρος του έργου της και της ερευνητικής της δουλειάς σχεδόν ενός έτους. Όταν εξηγεί τη ζωή στο Janjevë, ο Krasniqi ξεκινά λέγοντας ότι δεν αποφασίζουν όλοι όσοι έχουν φύγει από τη χώρα να επιστρέψουν σε αυτήν. Και αυτή είναι η απόφαση που επέλεξε ο μισός πληθυσμός της Janjeva. Η εγκατάλειψη της πόλης που είναι γνωστή για την πολιτιστική της πολυμορφία, όπου ζούσαν έξι εθνικότητες, έφτασε στο αποκορύφωμά της τη δεκαετία του 90, όταν οι φλόγες του πολέμου μαίνονταν στα Βαλκάνια. Η Janjeva, αν και δεν εμπλέκεται άμεσα στον πόλεμο - δεν υπολογίζει ζημιές από αυτόν, αλλά τις συνέπειες που την έχουν επηρεάσει έμμεσα. Η εγκατάλειψη της χώρας βαραίνει περισσότερο πάνω της. Ως εκ τούτου, ο Krasniqi μιλάει ακριβώς για αυτό το φαινόμενο, παρουσιάζοντας το έργο της αναβίωσης αυτής της πόλης 700 ετών.

Μέσα από τα καλλιτεχνικά έργα, επηρεάζει διάφορες πτυχές της πόλης, αντιμετωπίζοντάς τις σε οικονομικό, κοινωνικό και αρχιτεκτονικό επίπεδο. Με αυτό, ο Krasniqi τονίζει ότι προσπάθησε να δώσει ένα παράδειγμα για το πώς ο αρχιτέκτονας μπορεί να βοηθήσει στην αναβίωση μιας μεταπολεμικής πόλης και πώς μπορεί να δημιουργήσει ένα γενικό περιβάλλον για διαφορετικούς πολιτισμούς.

«Το έργο δείχνει πώς μπορούμε να αναβιώσουμε την πόλη Janjeva, όπου είναι γνωστό ότι πάνω από το 50 τοις εκατό των κτιρίων είναι εγκαταλελειμμένα και η πόλη, ειδικά τον περασμένο αιώνα, έχει βιώσει πολλά τραύματα, ειδικά λόγω της οικονομικής πτυχής που οφείλεται στους πολέμους του α που έχουν συμβεί σε όλα τα Βαλκάνια», είπε.

Ο Krasniqi, ο οποίος ειδικεύεται στη βιώσιμη αρχιτεκτονική, δημοσίευσε επίσης ένα βιβλίο που συνοψίζει την έρευνα για τη Janjeva.

Για το έργο της, συνεργάστηκε στενά με ενήλικες και παιδιά που ζουν στο Janjevë για να κάνει τις αναμνήσεις, τις επιθυμίες και τη φαντασία τους τη βάση της στρατηγικής της διαδοχής.

Τα χειροποίητα σκίτσα απεικονίζουν τις διάφορες ελάχιστες παρεμβάσεις που έχουν σχεδιαστεί για να θεραπεύσουν και να αποκαταστήσουν πολλά σχολεία, σπίτια, κινηματογράφους και άλλους χώρους εργασίας και συγκέντρωσης.

«Ήταν πολύ σημαντικό για μένα να συμμετάσχω τους πολίτες που έχουν σχέση με την πόλη. Προσπάθησα να κάνω όσο το δυνατόν περισσότερες συνεντεύξεις με διαφορετικές γενιές που ζουν ακόμα στο Janjevë και με επισκέπτες που πηγαίνουν που έδειξαν τον σκοπό της επίσκεψής τους», εξήγησε.

Ο Krasniqi πήρε την κύρια έμπνευση για το έργο από τα παιδιά της πόλης Janjeva, με τα οποία πραγματοποίησε τρία εργαστήρια στο δημοτικό σχολείο αυτής της πόλης. Σύμφωνα με την ίδια, τα όνειρά τους θα πρέπει να γίνουν πραγματικότητα για να τους δοθεί ένας λόγος να μείνουν.

«Για μένα ήταν απαραίτητο να κατανοήσω τα όνειρά τους, ώστε να είναι δυνατό για αυτούς να μείνουν σε έναν συγγενή λίγο πιο μακρινό», είπε ο αρχιτέκτονας Krasniqi.

Λέει ότι την προσέλκυσε η Janjeva λόγω της γεωγραφικής της θέσης και της πολύ ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής της και λόγω του γεγονότος ότι αυτή είναι μια πόλη που δεν έχει βιώσει άμεσο πόλεμο, όπου κανένας κάτοικος δεν έχει σκοτωθεί και κανένα σπίτι δεν έχει καεί. Όμως οι πρόσφατοι πόλεμοι επηρέασαν άμεσα τη χώρα που κάποτε κατοικούνταν από έξι εθνικότητες.

Έχει σκιαγραφήσει τέσσερα εγκαταλελειμμένα κτίρια και πώς να επέμβει σε αυτούς τους χώρους για να τα κάνει χρηστικά. Επίσης, έφτιαξε ένα σκίτσο που παρουσιάζει την πόλη στο σύνολό της. Εκεί παρουσιάζει όλη τη στρατηγική της αναβίωσης της πόλης.

«Το πρώτο βήμα που προτείνω να κάνω για να ξαναζωντανέψει η Janjeva είναι ότι ο Δήμος έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει τους εγκαταλειμμένους χώρους για το γενικό καλό, να κάνει μια ανάλυση αυτών των χώρων και στη συνέχεια ορισμένα άτομα και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών να δικαίωμα να υποβάλουν αίτηση στον Δήμο να χρησιμοποιήσει αυτούς τους χώρους για τους σκοπούς τους», εξήγησε. Σε ένα από τα σκίτσα, έχει εκφράσει ολόκληρο το σχέδιό της για την αναβίωση της πόλης, απεικονίζοντας όλα τα βήματα που πρέπει να γίνουν. Ο δήμος απεικονίζεται ως η διεύθυνση που βοηθά στην εύρεση διαφορετικών μορφών οικονομικής στήριξης για αυτόν τον χώρο. Στο βασικό περίγραμμα του Krasniqi δίνονται όλα αναλυτικά. Μια δυναμική ζωή ξετυλίγεται σε διάφορα σημεία της πόλης. Σύμφωνα με αυτήν, το πρώην σχολείο πρέπει να γίνει η κύρια διεύθυνση για τους νέους.

«Η κύρια εγκατάσταση που προσφέρει εκπαίδευση για όσους θέλουν να μάθουν μια νέα επαγγελματία είναι το πρώην δημοτικό σχολείο, το οποίο είναι επίσης το τελευταίο που εγκαταλείφθηκε στο Janjevë το 2004», είπε στο KOĖN.

Σύμφωνα με αυτήν, οι παρεμβάσεις στο αντικείμενο θα πρέπει να δείχνουν όλα τα στρώματα στα οποία έχει περάσει το αντικείμενο. Ως εκ τούτου, έχει τοποθετήσει διαφορετικούς τύπους πηλού που συνδέουν το παρελθόν με το παρόν. Η τοποθέτηση πηλού, βότσαλου και χρωστικής ουσίας δείχνει διαφορετικές παραλλαγές για το πώς μπορεί να είναι το τελικό προϊόν εάν χρησιμοποιείται τέτοιο υλικό σε κτίρια.

«Εκτός του ότι ο πηλός έχει επηρεάσει την κατασκευή πολλών λειτουργικών αντικειμένων, έχει βοηθήσει και στην ανάπτυξη ιδεών από άποψη αισθητικής, τόσο σε εσωτερικούς όσο και σε εξωτερικούς χώρους», πρόσθεσε.

Ο Argjire Krasniqi, που σπούδασε στο Πανεπιστήμιο KU Leuven (Βέλγιο), στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Βιέννης (Αυστρία) και στο Πανεπιστήμιο της Πρίστινα, μεταξύ άλλων, είναι ο ιδρυτής του μη κερδοσκοπικού οργανισμού "Ecocietystudies" που έχει οργανώσει και υλοποιήσει μια σειρά έργων σε συνεργασία από το 2014. Το έργο της έχει εκτεθεί και δημοσιευτεί σε τοπικό και διεθνές επίπεδο, συμπεριλαμβανομένου του Pavilion του Κοσσυφοπεδίου στη 17η έκδοση της Διεθνούς Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής στη Βενετία, όταν η χώρα παρουσιάστηκε με το "C0ntainp0rary" σε επιμέλεια Maksut Vezgish, το έτος πέρασε.

Ζει και εργάζεται μεταξύ Πρίστινα και Βρυξελλών και αυτή τη στιγμή ασχολείται με ένα στούντιο σχεδιασμού και σε ερευνητικά έργα μεταξύ αυτών των δύο χωρών.