Τα έργα είναι σαν ένας χώρος όπου μια δήλωση τεντώνεται και παραμορφώνεται για να οικοδομήσει μια ιστορία. Έξι οθόνες που είναι εγκατεστημένες στη συλλογή εμφανίζουν έξι βίντεο της ίδιας γωνίας θέματος. Στο κάδρο βρίσκεται και η ίδια η καλλιτέχνης. Αλλά φέρνουν άλλες ιστορίες και ιστορίες. Πάνω από όλα αναμνήσεις. Η καλλιτέχνης από τα Τίρανα, Ορνέλα Αλία, έχει πει ότι η καλλιτεχνική της πρακτική βασίζεται κυρίως σε παιδικές αναμνήσεις. Ότι ακόμη και η έκθεση «50 μίλια...» είναι μια αντιπαράθεση μεταξύ τους και το πώς αντιλαμβανόταν η καλλιτέχνις τις έννοιες εκείνη την εποχή και πώς τις βλέπει τώρα. Έχει δύο φρέσκες ιστορίες που περιλαμβάνει στην πρώτη της παρουσίαση στην Πρίστινα
Η αφήγηση για την έκθεση «50 μίλια βόρεια του αεροδρομίου Rinas των Τιράνων», η συγγραφέας της Ornela Alia την ορίζει ως ένα μέρος για να υποθέσουμε την ακεραιότητα μιας αφήγησης, ενός ονείρου ή μιας τοποθεσίας. Η σειρά των αναμνήσεων από τα παιδικά της χρόνια είναι στις οθόνες που ανάβουν για τα έργα της στο «Galeria 17» στο τέλος της εκδήλωσης «Pop-up art week».
Τα έργα είναι σαν ένας χώρος όπου μια δήλωση τεντώνεται και παραμορφώνεται για να οικοδομήσει μια ιστορία. Έξι οθόνες που είναι εγκατεστημένες στη συλλογή εμφανίζουν έξι βίντεο της ίδιας γωνίας θέματος. Στο κάδρο βρίσκεται και η ίδια η καλλιτέχνης. Αλλά φέρνουν άλλες ιστορίες και ιστορίες. Πάνω από όλα αναμνήσεις.
Η καλλιτέχνης από τα Τίρανα, Ορνέλα Αλία, έχει πει ότι η καλλιτεχνική της πρακτική βασίζεται κυρίως σε παιδικές αναμνήσεις. Ότι ακόμη και η έκθεση «50 μίλια...» είναι μια αντιπαράθεση μεταξύ τους και το πώς αντιλαμβανόταν η καλλιτέχνις τις έννοιες εκείνη την εποχή και πώς τις βλέπει τώρα. Έχει δύο φρέσκες ιστορίες, τις οποίες περιλαμβάνει στην πρώτη της παρουσίαση στην Πρίστινα.
«Προσπαθώ να χρησιμοποιήσω το χιούμορ για να πω μια ιστορία ή να δείξω πώς έχουν αλλάξει τα πράγματα. Το ίδιο έχω κάνει και εδώ. Αυτή είναι η αληθινή ιστορία του ελικοπτέρου που συνετρίβη. Είμαι από το Kukësi, έμεινα εκεί τέσσερα χρόνια και μετά μετακομίσαμε στα Τίρανα. Ένα ελικόπτερο του ΝΑΤΟ είχε συντριβεί την ώρα που επρόκειτο να ξεκινήσει ο πόλεμος στο Κοσσυφοπέδιο. Έπεσε πολύ κοντά στο σπίτι μας. Αυτή είναι μια από τις αναμνήσεις που έχω από εκείνη την εποχή», είπε η Αλία.
Αποκαλύπτοντας την άλλη της ανάμνηση είπε ότι είναι τελείως διαφορετικοί μεταξύ τους.
«Μια άλλη ανάμνηση που έχω από το σπίτι εκεί ήταν ότι το σπίτι ήταν καλυμμένο με ροζ τριαντάφυλλα και το χρώμα αντανακλούσε στο σαλόνι. Ήθελα λοιπόν να συγκρίνω αυτά τα δύο μεταξύ τους για το πόσο αντίθετα είναι. Το ένα είναι πολύ οδυνηρό και πολύ τρομακτικό και το άλλο πολύ καταπραϋντικό. Ήθελα να κάνω εικασίες για την ιστορία και την τοποθεσία μιας χώρας, καθώς και να βάλω τον εαυτό μου σε μια κατάσταση όπου έχω συμβεί πολλές φορές, να είμαι Αλβανός, και πώς είναι πάντα απαραίτητο να εξηγήσω πού είναι ως χώρα», είπε ο καλλιτέχνης. Αλία.
Η τέχνη της είναι ένα είδος παιχνιδιού, σάτιρας, χιούμορ. Είπε ότι έδειξε αυτές τις αναμνήσεις στους ανθρώπους. Δεδομένου ότι η πρακτική της βασίζεται σε συνομιλίες με ανθρώπους, τα έργα της που εκτίθενται στη «Γκαλερί 17» βοήθησαν στη δημιουργική της διαδικασία. Τέτοια είναι η ηχητική εγκατάσταση που συνοδεύει τα εικαστικά έργα. Έχει πάρει μορφή με τις συζητήσεις ανθρώπων που δείχνουν συναισθήματα.
«Είναι ένα φωνητικό μήνυμα που μου έστειλε ένας φίλος μου από την Πρίστινα. Έχω κόψει μόνο αυτό το μέρος όπου έδειξε πολύ συγκίνηση. Προσπαθώ να εστιάζω μόνο στα συναισθήματα σε όλη μου τη δουλειά. Είναι επίσης μια μικρή αφοσίωση των ανθρώπων γύρω μου. Υπάρχουν κομμάτια συζητήσεων και στιγμές που μοιραζόμαστε μαζί», εξήγησε η καλλιτέχνις Ορνέλα Αλία.
Τα μέσα εργασίας της είναι βίντεο, κείμενο και περφόρμανς. Είναι μέσα από την εκτίμησή της για την ποπ κουλτούρα και τις εικονικές εμπειρίες που καθοδηγεί τη δημιουργική της διαδικασία. Στόχος της είναι να δημιουργήσει έναν απροσδιόριστο χαρακτηρισμό του ανήκειν, ενώ ταυτόχρονα κατασκευάζει νόημα από το φαινομενικά κοινότοπο. Ταυτόχρονα, θέλει να αποκαλύψει την ευθραυστότητα της ταυτότητας σε έναν περίπλοκο κόσμο προσανατολισμένο στο κέρδος.
Στην έκθεση "50 μίλια βόρεια του αεροδρομίου Rinas των Τιράνων" χρησιμοποιεί σύντομα, επαναλαμβανόμενα βίντεο γνωστά ως "GIF". Ένα που διαρκεί περίπου έξι δευτερόλεπτα φέρνει κομμάτια μιας ιστορίας. Μπορεί επίσης να πει μια ολόκληρη ιστορία. Η ουσία όμως, πέρα από τη μορφή παρουσίασης του έργου, είναι οι συζητήσεις με φίλους ή απλούς ανθρώπους. Τον εμπνέουν.
Η Sihana Klisurica, υπεύθυνη επικοινωνίας στο ίδρυμα "Shtëtëvezë", που διοργανώνει αυτή την εκδήλωση, είπε ότι η Alia έχει μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση όπου χρησιμοποιεί σάτιρα, χιούμορ και κεντρί στην καλλιτεχνική της έκφραση.
«Υπάρχει μια δόση σαρκασμού στα έργα της και στον τρόπο που αντιμετωπίζει κοινωνικά και άλλα θέματα που στη συνέχεια επεξεργάζεται μέσα από διαφορετικά μέσα. Με την πρώτη ματιά μπορεί να φαίνεται και να ακούγεται σαν κάτι για να γελάσουμε, αλλά στην πραγματικότητα μπορεί να τσιμπήσει μέχρι ένα σημείο. Νομίζω ότι αυτό κάνει την Ornela μια καλλιτέχνη που ενδιαφέρει όχι μόνο για να την εκθέσει, αλλά και για να της δώσει την ευκαιρία να επιδείξει την τέχνη της», είπε η Klisurica.
Ανακοίνωσε ότι συνάντησαν την καλλιτέχνιδα Ornela Aliu εκ των προτέρων σε ένα από τα καλλιτεχνικά residence που έγιναν στο "Residence 17" στην Πρίστινα.
Η φετινή διοργάνωση του «Pop-up art week» ολοκληρώθηκε με τα έργα της. Η Klisurica αξιολόγησε τη δεύτερη έκδοση της εκδήλωσης ως επιτυχημένη.
«Ήταν πολύ καλό να κλείσουμε αυτή την εβδομάδα της «Pop-up art week» με την Ornella, γιατί νομίζω ότι η έκθεσή της μας αφήνει μια γεύση να σκεφτούμε περαιτέρω διάφορα κοινωνικά θέματα για την επόμενη χρονιά. Γενικά το 'Pop-up art week' ήταν επιτυχημένο, πήγε πολύ καλά», είπε.
Θεωρεί την εκδήλωση ως ένα είδος πρόκλησης όχι μόνο για νέους καλλιτέχνες, αλλά και για όσους έχουν καριέρα, να εγκαταστήσουν και να αφαιρέσουν τα έργα από την γκαλερί σε μια μέρα. Σύμφωνα με την ίδια, το «Pop-up art week» είναι φρεσκάδα για την πολιτιστική σκηνή της χώρας.
«Σκεφτήκαμε ότι αυτή η προσέγγιση θα μπορούσε να φέρει καινοτομία και φρεσκάδα στην πολιτιστική σκηνή, δίνοντας από την άλλη την ευκαιρία σε νέους καλλιτέχνες, νέες φωνές να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στην καριέρα τους, αλλά και καλλιτέχνες που έχουν ήδη τοποθετηθεί στην καλλιτεχνική σκηνή. τη χώρα, να αμφισβητήσουν τον εαυτό τους με μονοήμερες εκθέσεις με την έννοια να στήνουν την έκθεση και να την αφήνουν μέσα σε λίγες ώρες», είπε.
Στο πλαίσιο αυτής της εβδομάδας τέχνης προβλήθηκαν οι εκθέσεις «250°C» του Kemil Bektesh, «The man of the castle» της Blerta Kambo και «A silent cry is an open» της Manushaqe Ibrahimi.