Η «Μεγαλομανία» βάζει στη σκηνή τις αρνητικές επιπτώσεις της κοινωνίας

Η «Μεγαλομανία» συγκεντρώνει το χοροθέατρο. Η παράσταση μέσα από τη γλώσσα του σώματος του χορού αποκαλύπτει τον παραλογισμό και τις επιπτώσεις και τις συνέπειες της μεγαλομανίας. Το μεγαλείο του ανθρώπου ξεπερνά. Άγνοια και αχαλίνωτη αυτοπεποίθηση.

Ο κεντρικός χαρακτήρας, που πήρε το όνομά του από το φαινόμενο, από την αρχή συστήνεται και κάνει το κοινό να καταλάβει την ακραία δόση μεγαλομανίας στον χαρακτήρα του. Αναφέρεται στον εαυτό του ως ποιητή, φιλόσοφο, τα πάντα. Οι πράξεις και οι μαρτυρίες δεν έχουν σημασία. Είναι πεπεισμένος για αυτά τα επίθετα.

Στέλνει αυτά τα μηνύματα στο κοινό και τους παρενοχλεί με αυτά. Δεν χρειάζεται μεσάζων για να γίνει αυτό. Δεν υπάρχουν εμπόδια ανάμεσα σε αυτόν και σε όσους βρέθηκαν το βράδυ του Σαββάτου στο Αμφιθέατρο του Εθνικού Θεάτρου του Κοσόβου για να παρακολουθήσουν την παράσταση, η οποία είναι παραγωγή του χορογράφου Ρόμπερτ Νούχα.

Η παράσταση είχε δοθεί πριν,  αλλά αυτή τη φορά με διαφορετική μορφή. Η Nuha το έχει θεωρήσει ως μια παράσταση με μαύρο χιούμορ από μόνη της που κοροϊδεύει τον παραλογισμό στην κοινωνία.

«Γενικά δουλεύουμε με θέματα που ανήκουν στο δεσμευμένο θέατρο. Ένα είδος αντιπολιτευτικού θεάτρου, αν μπορούμε να το ονομάσουμε αυτό που αγγίζει διαφορετικά θέματα, προβλήματα, στιγμές στις οποίες βρίσκεται η κοινωνία, ζητά ευαισθητοποίηση σε διαφορετικά θέματα, ανθρώπινα δικαιώματα. Αγγίζει επίσης παγκόσμια θέματα για τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Γενικά προσπαθούμε το θέατρο που καλλιεργούμε, εκτός από την ελκυστικότητα που μπορεί να φέρει, να δίνει και κάποιου είδους μήνυμα, πνεύμα ή να ενθουσιάζει το κοινό για ορισμένα προβλήματα που έχει η κοινωνία μας».

Ιδιαίτερες σκηνές θυμίζουν την αίσθηση κατά την οποία το κοινό εστιάζει στις πιο σοβαρές καταστάσεις. Συχνά μεθάνε υπό την επήρεια μεγαλομανίας. Είναι ένα είδος μέθης που φαίνεται απαραίτητο για την επιβίωση. Γιατί τότε δεν νιώθουν την επιρροή που προέρχεται από τον μεγαλομανή.

Η εκδήλωση γίνεται προς πολλές κατευθύνσεις. Όσο προχωράει, η μεγαλομανία ορίζεται όλο και περισσότερο. Χτίζεται όμως και η προσωπικότητα του θύματος. Όλα είναι, αλλά το κύριο είναι ένα από αυτά. Αυτός που προσπαθεί να το πολεμήσει. Αυτός είναι ο ρόλος του Qendrim Makolli.

«Ο ρόλος μου είναι αντίθετος του μεγαλομανούς γιατί είμαι πάντα, όπως φαίνεται στην παράσταση, εναντίον του. Προσπαθώ να πάρω τη δύναμή του, παρόλο που δεν ήταν δυνατό, αλλά προσπαθώ όλη την ώρα. Μέχρι που τελικά πέφτω κάτω και του υποκλίνομαι, γιατί μόνο αυτός είναι αιώνιος».

Ο ηθοποιός Patriot Osmani είπε ότι η παράσταση ήταν δύσκολη ως ένα βαθμό, αλλά ότι η διαδικασία της πρόβας ήταν ένα είδος θεραπείας.

«Στην αρχή ήταν λίγο δύσκολο καθώς είναι μια παράσταση που απαιτεί μεγάλη σωματική δέσμευση, αλλά με τον καιρό έγινε οργανική. Ήταν μεγάλη δουλειά και πιστεύω ότι φάνηκε και στην πορεία. Η αρχή ήταν πολύ δύσκολη, βλέποντας το φαινόμενο που δυστυχώς είναι πολύ συχνό στη χώρα μας, αλλά με την πάροδο του χρόνου καταλάβαμε ότι είναι μια εκπομπή που ευαισθητοποιεί. Λίγο περισσότερο για το ότι μας κάνει να σκεφτόμαστε ότι δεν πρέπει να είμαστε τέτοια κοινωνία».

Στην παράσταση πρωταγωνιστούν επίσης οι Altina Binaku, Lavdije Idrizi, Albiona Sahiti, Lirilinda Krasniqi και Enis Mulaku.

Το έργο κορυφώνεται όταν ο κύριος χαρακτήρας χάνει τη δύναμη να ενεργήσει στα υπόλοιπα σαν να ήταν όργανα. Ακόμα κι αν πρόκειται για ανάσταση. Δεν υπακούουν ούτε όταν έρπει για την ανάστασή τους. Αν και το κάνουν, μόνο και μόνο για να τον κάνουν το μοναδικό θύμα. Θύμα του εαυτού του.