Δεκατρείς Παλαιστίνιοι κρατούμενοι έχουν πεθάνει στις ισραηλινές φυλακές από τις 7 Οκτωβρίου, δήλωσε ο Qadoura Fares, επικεφαλής της Επιτροπής για τις Υποθέσεις Κρατουμένων της Παλαιστινιακής Αρχής.
BBC - Μέρες αφότου η Χαμάς επιτέθηκε στο Ισραήλ και ξεκίνησε ο πόλεμος στη Γάζα, η Ουμ Μοχάμεντ στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη έλαβε ένα τηλεφώνημα από τον γιο της σε μια ισραηλινή φυλακή.
«Προσευχήσου για μένα, μητέρα!», είπε ο Abdulrahman Mari. «Τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα εδώ. Μπορεί να μην με αφήσουν να σου ξαναμιλήσω».
Αυτή ήταν η τελευταία φορά που άκουσε τη φωνή του.
Οι συνθήκες για τους Παλαιστίνιους κρατούμενους στο Ισραήλ έχουν επιδεινωθεί από τις 7 Οκτωβρίου του περασμένου έτους, όταν η Χαμάς εξαπέλυσε τη θανατηφόρα επίθεσή της στις ισραηλινές κοινότητες κοντά στη Λωρίδα της Γάζας, σύμφωνα με την Επιτροπή για τις Υποθέσεις Κρατουμένων της Παλαιστινιακής Αρχής (PA).
Δεκατρείς Παλαιστίνιοι κρατούμενοι έχουν πεθάνει στις ισραηλινές φυλακές από τότε, «οι περισσότεροι από αυτούς ως αποτέλεσμα ξυλοδαρμού ή άρνησης λήψης φαρμάκων», δήλωσε ο Καντούρα Φάρες, επικεφαλής της επιτροπής.
Ο Abdulrahmani ήταν από τους πρώτους που πέθανε.
Ξυλουργός στο χωριό Qarawat Bani Hassan, επέστρεφε στο σπίτι του από τον χώρο εργασίας του στη Ραμάλα τον Φεβρουάριο του περασμένου έτους όταν συνελήφθη σε ένα σημείο ελέγχου. Είχε τεθεί σε διοικητική κράτηση -σύμφωνα με την οποία το Ισραήλ μπορεί να κρατήσει άτομα χωρίς κατηγορία επ' αόριστον- στη φυλακή Megiddo.
Ο αδερφός του, Ιμπραήμ, είπε ότι οι κατηγορίες εναντίον του ήταν ήσσονος σημασίας, όπως η συμμετοχή σε διαδηλώσεις και η κατοχή όπλου, αλλά είπε ότι κατηγορήθηκε επίσης ότι ήταν μέρος της Χαμάς, αν και δεν υπήρχαν συγκεκριμένες κατηγορίες εναντίον του.
Ο Ιμπραήμ εξακολουθεί να προσπαθεί να μάθει τον λόγο του θανάτου του αδελφού του. Πρέπει να βασιστεί στις μαρτυρίες άλλων πρώην κρατουμένων, αλλά και στις εκθέσεις των δικαστικών ακροάσεων.
Ένας από τους πρώην κρατούμενους, ο οποίος βρισκόταν στο κελί με τον Abdulrahman, είπε υπό τον όρο της ανωνυμίας: «Μετά τις 7 Οκτωβρίου, ήταν ολοκληρωτικά βασανιστήρια. Μας χτύπησαν χωρίς λόγο, μας έψαξαν χωρίς λόγο. Ακόμα κι αν κοιτούσες κάποιον με λάθος τρόπο, σε χτύπησε».
Περιέγραψε ότι είδε τον Abdulrahman να ξυλοκοπείται άγρια.
«Στις 9 το πρωί ήρθαν στο κελί μας και άρχισαν να μας χτυπούν. Ένας από τους φρουρούς άρχισε να προσβάλλει τους γονείς του Abdulrahman, κάτι που δεν άντεξε και έτσι άρχισε να τσακώνεται μαζί του. Τον χτύπησαν πολύ άσχημα και τον έστειλαν σε άλλο κελί, στον επάνω όροφο, για μια ολόκληρη εβδομάδα. Εκείνη την ώρα τον άκουγες να ουρλιάζει από τον πόνο».
Είπε ότι έμαθε για τον θάνατο του Abdulrahman μια εβδομάδα μετά την αποφυλάκισή του.
Η υπηρεσία φυλακών του Ισραήλ δεν απάντησε σε ερωτήσεις του BBC σχετικά με τον θάνατο του Abdulrahman ή τους άλλους 12 Παλαιστίνιους που η Επιτροπή Υποθέσεων Κρατουμένων είπε ότι πέθαναν. Είπε απλώς: «Δεν είμαστε εξοικειωμένοι με τις υποθέσεις που εξηγούνται και από όσο γνωρίζουμε αυτές οι υποθέσεις δεν είναι αληθινές».
Ο Ντάνι Ρόζιν, γιατρός που είναι μέλος της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Γιατροί για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα», συμμετείχε στην εξέταση της σορού του Αμπντουλραχμάν Μαρί. Επιβεβαίωσε αυτό που είπε ο συγκάτοικος και ο αδερφός του Abdulrahman.
Η αναφορά του Rosini ανέφερε ότι εμφανίστηκαν μώλωπες στο στήθος του Abdulrahman και ότι είχε πολλά σπασμένα πλευρά. Μώλωπες παρατηρήθηκαν επίσης στην πλάτη, στο αριστερό χέρι και στο μηρό, καθώς και στη δεξιά πλευρά του κεφαλιού και του λαιμού.
Στην έκθεση συμπεριλήφθηκε επίσης η πρόσθετη αστυνομική έκθεση που ανέφερε τη «βίαιη συγκράτηση» που χρησιμοποιήθηκε στον Mari έξι ημέρες πριν από το θάνατό του.
Ο Ροζίνι ανέφερε στην έκθεση ότι ενώ η συγκεκριμένη αιτία θανάτου δεν έχει βρεθεί, «μπορεί να υποτεθεί ότι η βία που υπέστη, όπου υπέστη αρκετούς μώλωπες και αρκετά σοβαρά κατάγματα στα πλευρά, συνέβαλε στον θάνατό του».
Πρόσθεσε επίσης ότι ο «ακανόνιστος σφυγμός» ή το «έμφραγμα» θα μπορούσε να προκληθεί από τα τραύματα που υπέστη, χωρίς να αφήσει κανένα φυσικό στοιχείο.
Το Ισραήλ κρατά επί του παρόντος περισσότερους από 9,300 κρατούμενους, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι Παλαιστίνιοι, σύμφωνα με την ισραηλινή οργάνωση για τα δικαιώματα HaMoked, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 3,600 ατόμων σε διοικητική κράτηση.
Αυτά τα στοιχεία δεν περιλαμβάνουν κρατούμενους από τη Λωρίδα της Γάζας που κρατούνται σε χωριστές εγκαταστάσεις από τον ισραηλινό στρατό.
Η Qadoura είπε ότι η αλλαγή μετά τις 7 Οκτωβρίου «επηρέασε κάθε πτυχή της ζωής των κρατουμένων», υποδηλώνοντας ότι οι κρατούμενοι αντιμετωπίζουν πείνα και δίψα και ορισμένοι από αυτούς, που είναι χρόνια άρρωστοι, έχουν στερηθεί την ιατρική. Οι ξυλοδαρμοί έχουν γίνει πιο συχνοί και βάναυσοι.
«Συνάντησα έναν κρατούμενο που έχασε 20 κιλά μόνο τους τελευταίους τρεις μήνες», είπε. «Είναι σαν ο πόλεμος στη Γάζα να ήταν επίσης πόλεμος εναντίον Παλαιστινίων αιχμαλώτων. Ήταν σαν μια μορφή εκδίκησης».
Παλαιστίνιοι κρατούμενοι έχουν περιγράψει ότι τους ξυλοκόπησαν με ξύλα, σκυλιά που τους εξαπέλυσαν και ρούχα, τρόφιμα και κουβέρτες τους πήραν τις εβδομάδες μετά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου.
Η ισραηλινή σωφρονιστική υπηρεσία αρνήθηκε την κακομεταχείριση, λέγοντας ότι «όλοι οι κρατούμενοι κρατούνται σύμφωνα με το νόμο, ενώ τα βασικά τους δικαιώματα γίνονται σεβαστά και βρίσκονται υπό την επίβλεψη επαγγελματικού και εξειδικευμένου προσωπικού των φυλακών».
Είπε ότι η φυλακή μπήκε σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» μετά το ξέσπασμα του πολέμου. Τα παραδείγματα που έδωσε ήταν η αφαίρεση ηλεκτρικού εξοπλισμού, η απενεργοποίηση του ηλεκτρικού ρεύματος στα κελιά και η μείωση των δραστηριοτήτων των κρατουμένων.
Στο χωριό Beit Sira της Δυτικής Όχθης, ο πατέρας του Arafat Hamdani έδειξε πού η ισραηλινή αστυνομία έσπασε την πόρτα του σπιτιού της οικογένειας και μπήκε στις 4 τα ξημερώματα στις 22 Οκτωβρίου αναζητώντας τον γιο του.
Οι αστυνομικοί κάλυψαν το πρόσωπο του γιου του με ένα χοντρό μαύρο πανί και το έδεσαν στο λαιμό του με σχοινί. Η μάσκα είχε έντονη μυρωδιά, είπε, και ο Αραφάτ φαινόταν να δυσκολεύεται να αναπνεύσει κάτω από αυτήν.
«Προσπάθησα να τον ηρεμήσω», είπε ο Yasser Hamdani. "Είναι εντάξει. Δεν έχουν τίποτα εναντίον σου. Δεν έχουν τίποτα εναντίον μας. Του έλεγα συνέχεια καθώς τον έβγαζαν από το σπίτι. Τον πήραν μαζί τους».
Δύο μέρες αργότερα ήρθε ένα τηλεφώνημα. Ο Αραφάτ βρέθηκε νεκρός στο κελί του στη φυλακή Όφερ στη Δυτική Όχθη.
Οι ισραηλινές αρχές δεν έχουν δώσει εξηγήσεις για το πώς πέθανε. Ο Αραφάτ είχε διαβήτη τύπου 1 και μερικές φορές είχε προβλήματα με χαμηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
Ο πατέρας του είπε ότι ένας από τους αστυνομικούς που συνέλαβαν τον Αραφάτ του είπε να πάρει μαζί του φάρμακα, αλλά δεν ήταν σαφές αν κατάφερε να το πάρει.
Ο χειρουργός Daniel Solomon, ο οποίος ήταν παρών στην εξέταση της σορού του Αραφάτ Χαμντάνι μετά τον θάνατό του, σύμφωνα με αίτημα των «Γιατρών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα», συνέταξε έκθεση.
Ο Solomon είπε ότι η εξέταση πραγματοποιήθηκε στο Ισραήλ στις 31 Οκτωβρίου, αλλά πρόσθεσε ότι η κατάσταση του σώματος, λόγω του παρατεταμένου ψύχους, καθιστούσε δύσκολο τον προσδιορισμό της αιτίας του θανάτου.
Η έκθεση επισημαίνει την έλλειψη στοιχείων σχετικά με το εάν ο Αραφάτ πήρε φάρμακα για τον διαβήτη και σε ποια δόση.
Η έκθεση ανέφερε επίσης την ανάγκη για περαιτέρω εξετάσεις μετά τη νεκροψία-νεκροτομή για να διαπιστωθεί η αιτία του θανάτου.
«Μέχρι τώρα δεν ξέρουμε πώς πέθανε. Τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο», είπε ο Yasser Hamdani.
Τα σώματα του Αραφάτ ή του Αμπντουλραχμάν δεν έχουν επιστρέψει ακόμη. Οι οικογένειές τους θέλουν να προγραμματίσουν τις δικές τους αυτοψίες, να κάνουν τις δικές τους κηδείες και να πουν το τελευταίο αντίο.
«Ήταν η σάρκα και το αίμα μου. Μετά από λίγο καιρό δεν ήταν πια», είπε ο Yasser Hamdani.
Φωτογραφίες του γιου του ήταν παντού στο διαμέρισμα.
Η Umm Mohamed έδειξε φωτογραφίες του Abdulrahman από το τηλέφωνό της, δείχνοντας μια και λέγοντας: «Κοίτα τον. Ήταν πολύ αστείος».
«Με τον καιρό είχε γίνει αρχηγός της ομάδας των κρατουμένων του. Με έπαιρνε τηλέφωνο όταν τους έφτιαχνε πρωινό ενώ κοιμόντουσαν ακόμα. Ήταν πάντα ο πιο δραστήριος. Δεν έμεινε ποτέ σε ένα μέρος».
Άρχισε να κλαίει.
"Δώστο μου πίσω. Θέλω να τον δω για τελευταία φορά. Μια τελευταία ματιά».