Arbëri

Interaktiv: Intervistë ekskluzive me ish-kryediplomatin kanadez, Lloyd Axworthy

Ish-ministri i Jashtëm kanadez, Lloyd Axworthy, në një intervistë dhënë emisionit Interaktiv në KTV, ka folur gjerësisht për lidhjet e tija me Kosovën.

Axworthy ka folur edhe për intervenimin e NATO-s në luftën e Kosovës si dhe rolin e Kanadasë në këtë intervenim.

Ish-kryediplomati kanadez foli edhe për çështjen e Katalonjës dhe paralelet mes saj dhe Kosovës. Ai tha se këto dy raste nuk kanë të bëjnë asgjë me njëjta-tjetrën.

“Jo, aspak nuk janë. Por, është krijuar një formë e tillë mendimi. Po e tregoj një sekret tani këtu. Së shpejti do të shkruaj një artikull të madh për Kosovën në Globe and Mail, që është gazetë kombëtare në Kanada”, ka deklaruar Axworthy.

Më poshtë ju sjellim të plotë intervistën me Axworthyn.

Mirësevini në KTV dhe në Kosovë, zoti Axworthy.

Faleminderit. Më vjen mirë që jam këtu.

Faleminderit. A mundeni fillimisht t’ua shpjegoni shikuesve tanë lidhjet tuaja me Kosovën?

Kjo është një temë mjaftueshëm e gjerë për ta diskutuar, por më duhet të them se për një pjesë të mirë të karrierës sime Kosova ka qenë pjesë qendrore e saj. Mund të duket e çuditshme, sepse jemi 5000-6000 kilometra larg, por kjo për shkak të përfshirjes që kishim në paqeruajtje në atë kohë në Ballkan dhe faktit që isha ministër i Jashtëm, i angazhuar në pjesën politike dhe diplomatike, prandaj ajo që po ndodhte këtu ishte shumë kruciale, shumë e rëndësishme, ishte një temë që zgjonte interesim shumë të madh në Kanada. Kjo rezultoi në një prej vendimeve më të vështira që është dashur të marr, pasi që kur përpjekjet diplomatike për të ndaluar agresionin dhe për të ndalur konfliktin dështuan, vendimi në mesin e grupit tonë ishte se duhet të ketë intervenim ushtarak. E kisha unë në dorë, që në konsultim me kryeministrin, të dërgoja rekomandimet nëse do të merrnim pjesë në luftën e armatosur. Më kujtohet se ishte e diel pasdite, isha ulur pranë Kanalit Rideau që kalon në mes të Ottawas, bashkë me priftin e kishës sime lokale, meqë jam protestant, dhe shumë gjëra më lejohen. Ishim aty për të diskutuar se sa do të ishte e arsyeshme të përdornim forcën si mënyrë për të mbrojtur të drejtat e njeriut, për t’u ofruar atyre siguri në Kosovë. Nëse mund të kthehem pak prapa, politika jonë e jashtme ishte e tillë e dalë, le të themi, nga pasrënia e murit të Berlinit, dhe kaluam një kohë duke menduar se cili duhet të jetë drejtimi që ne duhet të marrim në politikën e jashtme. Vendosëm për atë që e quajtëm siguri njerëzore. Ishte politikë sipas së cilës është po aq e rëndësishme mbrojtja e njerëzve aq sa mbrojtja e shteteve dhe qeverive, qeveri këto që paraqisnin rrezik për individë, për grupe njerëzish, dhe në veçanti për minoritete. Kjo ishte pjesë qendrore e politikës sonë. Me ato që tashmë kishim parë e që unë i kisha të freskëta kujtimet, me gjenocidin në Ruandë, me Srebrenicën në Bosnjë dhe vrasjet e pamëshirshme të qytetarëve të pafajshëm nga ana e qeverive të tyre, Kjo nuk kishte asnjë kuptim. Dhe, për shtete që sillen përreth the thonë se jemi sovrane, ju them që nuk mund të jeni shtet sovran nëse nuk mund t’i mbroni qytetarët tuaj. Prandaj, kjo ishte koha kur ne donim të tregoheshim, dhe ishte koha për të treguar se jemi të gatshëm të marrim pjesë në aksion ushtarak për të ndaluar vrasjet dhe largimin nëpërmjet spastrimit etnik. Prandaj, m’u desh të shkoja te kabineti im dhe ta rekomandoja një gjë të tillë. Ishte një vendim shumë i vështirë, sepse prapavija ime fetare nuk avokon përdorimin e forcës. Nuk jam prej atyre që mendojnë se gjithmonë mund t’i zgjidhni problemet me forcë, por në këtë rast ndodhi kështu. Ishte një pikë e madhe kthese dhe mund të flasim më vonë se si nisi në Kanada pati një seri iniciativash, që çuan në ndryshime të mëdha në OKB.

A ishte intervenim i vonshëm, më shumë se një vit pas nisjes së luftës, dhe kur tashmë ishin vrarë 10.000 persona?

Por, ose në fakt, ju e kujtoni se në atë kohë kishte përkrahje të kufizuar për çdo lloj intervenimi. Ne e udhëhiqnim në atë kohë Këshillin e Sigurimit dhe na duhej të sillnim një rezolutë që autorizonte paqeruajtësit e OKB-së të mbronin njerëzit. Deri më atëherë mund të mbronin vetëm veten. Prandaj, u krijua një monumentum i ri, dhe më duhet të falënderoj ish-sekretarin e përgjithshëm Koffi Annan, i cili thoshte qartë se qeveritë nuk mund të fshihen pas maskaradës së sovranitetit për të kryer krime mbi njerëzit e pafajshëm. Duhej të dilnim nga kjo, ishte vonë, por ndodhi. Mendoj se Madeline Albright luajti rol shumë të rëndësishëm si Sekretare Shteti në emër të Amerikës. Ne e kishim përkushtimin e NATO-s. Nuk mund ta merrnim përkushtimin e Këshillit të Sigurimit për shkak të Rusisë, por kjo nuk është e re. Ata edhe tani po e bëjnë në Myanmar atë që e bënë në Kosovë para 20 vjetësh.

Ju në atë kohë bisedonit personalisht me rusët, apo jo, për t’i bindur që ta ndalnin Miloseviqin?

Po, ne besonim se do të mund ta përdornin ndikimin e tyre te serbët, pasi që kishin lidhje të gjata historike. Shpresonin t’i bindin serbët që të ndaleshin, por Rusia në atë kohë, sikurse tash, thjesht kishte qëndrime gjeopolitike dhe nuk merrte parasysh fare vlera apo të drejta.

Sa ishte i vështirë përpilimi i Rezolutës 1244, të cilën të gjithë e dimë në Kosovë, edhe pse nuk është me relevante. Sa ishte e vështirë që edhe Rusia të pajtohej për tekstin e kësaj rezolute?

Kjo ndodhi më shumë pasi që kishte një reagim të shtuar të publikut. Ata e kuptojnë ndikimin, dhe jemi në një kohë, kur për dallim nga e kaluara, kur diplomatët dhe burokratët e tjerë i merrnin vendimet prapa dyerve të mbyllura, tani çdo gjë shkon në publik. Besoj se Rusia ishte në rrezik që të shihej dhe të fajësohej si bashkëpjesëmarrëse në krimet që po ndodhnin. Gjithashtu, mendoj se qeveria në Rusi në atë kohë ishte pak më fleksibile se kjo që është aktualisht. Atë kohë ministër i Jashtëm ishte Igor Ivanon, një mik imi i mirë me të cilin kalonim shumë mirë. Ne bashkëpunonim me rusët edhe për çështjen e çarmatimit nga armët bërthamore. Edhe Madeline Albright kishte shumë raporte të mira me Igor Ivanovin, kishte shumë lidhje personale që ndihmuan për të çuar përpara momentumin.

Cili ishte roli i Kanadasë në bombardimet e NATO-s?

Ne ishim të angazhuar me Skuadrën Luftarake. Më lejoni t’ju jap një histori për të cilën pak njerëz dinë. Siç e dini, SHBA-ja thoshte se është e interesuar për një fushatë ajrore bombardimi, por kjo për intervenim tokësor. Pas asaj që kishte ndodhur në Somali, Presidenti Clinton ishte kundër kësaj. Por, në kohën derisa ne mendonim se çfarë lloj intervenimi na duhet, kishte një forcë paqeruajtëse të OKB-së në rajon, në kufijtë e Maqedonisë. Ishin aty për t’u kujdesur që të mos lejonin njerëzit të kalonin në Maqedoni e Greqi. Ishin 3000 trupa paqeruajtëse të OKB-së në rajon që do të mund të hynin në Kosovë brenda 6 orësh. Ajo çfarë ndodhi është se ishin kinezët që refuzuan të zgjerojnë mandatin për këtë trupë paqeruajtëse, pasi që ishin hidhëruar me qeverinë maqedonase, pse ata nuk blinin rrobalarëset e tyre, ose diçka të ngjashme. Pra, kishit fuqitë e mëdha që e abuzuan të drejtën e tyre të vetos, dhe mandati nuk u zgjat. Do të ishte shumë e lehtë nëse këta trupa do të hynin brenda në Kosovë, apo në kufijtë e saj. Do të kishte shumë më pak vrasje, e më pak konflikt.

Për çfarë periudhe kohore po flisni?

Kjo ishte në vitin 1997-98. Këta trupa ishin aty për 2-3 vjet dhe kishin një mandat nga Këshilli i Sigurimit, por për të punuar në kufirin e Maqedonisë, edhe pse ky mandat shumë lehtë mund të zgjerohej.

Mendoni se kjo do të ndalonte luftën?

Nuk e di nëse mund të ndalonte, por do të kishte më pak pasoja.

Dua të flas për refugjatët, me Kanadanë si një nga shtetet që kanë strehuar mijëra kosovarë gjatë luftës. Si u prit në Kanada vendimi i atëhershëm për të pranuar mijëra refugjatë kosovarë?

Më vjen mirë që më pyetët, pasi që një prej arsyeve pse jam në rajon është që të punoj për çështjen e refugjatëve. Jam pjesë e fushatës së Fondacionit Robert Bosch Stifttung që përkrah njerëzit për të parë politika të ndryshme ndërkombëtare. Jam emëruar vitin e kaluar nga Akademia Bosch për të qenë anëtar për të studiuar çështjen e refugjatëve, pjesërisht pasi që para se të isha Ministër i Jashtëm, në kabinetin e kaluar kam qenë ministër i Punës dhe Emigracionit. Dhe, kjo ishte në kohën kur kishte lëvizje të mëdha nga Indokina, kur qindra – mijëra njerëz ikin me anije, në situata të ngjashme që shohim sot në Detin Mesdhe. Situata ku njerëzit dalin në Oqean, pa ditur se ku do të shkojnë, shumë herë shtetet refuzojnë t’i pranojnë. Prandaj, unë u angazhova si ministër i Emigracionit me një grup prej 12 shtetesh tjera për të vendosur që ne duhet të ndryshojmë politikën tonë të jashtme. Prandaj, e amendamentuam. Ofruam një sërë masash që një ministër mund të marrë në diskrecionin e tij, identifikuam grupin e njerëzve që abuzohen në veçanti, por mbi të gjitha vendosëm të merrnim numër të madh njerëzish. Një nga gjërat që zbuluam në atë kohë ishte ideja e sponsorimit privat, ku kanadezët mund të ofronin sponsorimin, e jo vetëm Qeveria. Dhe, kjo u bë një shenjë dalluese për politikën tonë ndaj refugjatëve. Edhe tani, që kemi refugjatë sirianë, rreth 50 % janë të sponsorizuar privatisht. Ajo çfarë ndodhi është se i bëri kanadezët të ndihen pjesë e procesit, pjesë e një përpjekjeje të rëndësishme ndërkombëtare për të ndihmuar njerëzit. Prandaj, kishte ndikim të madh në opinion publik, dhe tani edhe pse në shumë vende të botës ka refuzim dhe rezerva ndaj refugjatëve, në Kanada rreth 78 % janë në favor të pranimit të refugjatëve. Kjo ndodhi me Kosovën edhe për faktin se ishte punë urgjente, na u kërkua nga UNHCR-ja dhe duhej të gjenim zgjidhje për njerëzit që u dëbuan nga Kosova.

Dhe, liberalët ishin në pushtet në atë kohë. Janë edhe tani, dhe ka ndryshim politikash apo jo? Konservatorët që ishin deri më tani, nuk janë edhe aq mikpritës.

Nuk kanë politika të njëjta, por gjithçka varet nga personaliteti. Edhe pse konservatorët janë qendër e djathtë e ne liberalët jemi qendër e majtë, ende e ruajmë një qendër të fortë ku pajtohemi për disa gjëra.

Po flas për politikat, pasi që e di se kanadezët janë shumë mikpritës.

Po. Janë mikpritës dhe ky ishte një mësim i mirë për politikanët dhe burokratët dhe të gjithë të përfshirët në Qeveri. Do të marrësh mbështetje më të madhe përderisa i lejon njerëzit që të përfshihen dhe të kenë fjalën e tyre në vendimet që ndikojnë te ta. Kjo injorohet shpesh dhe kemi njerëz që duan të tregohen të fuqishëm dhe të injorojnë. Ky ishte një prej vendimeve që përfshinte shumë kanadezë. Edhe tani do të keni qytetarë që ulen bashkë për një darkë të dielën mbrëma, dhe ju tregojnë se e kanë një grup të lagjes, që mbledhin para, mbështesin një familje refugjatësh që vjen. U ndihmojnë fëmijëve të shkojnë në shkollë, familjeve për të bërë blerjet. Aranzhojnë ngjarje sociale, shkojnë në ndeshje hokeji ose çka do tjetër. Në këtë mënyrë refugjatët ndihen të mirëseardhur, pasi që shohin rrugë të lidhjes me popullatën e përgjithshme. Ka shumë diskutime për çështjen e imigracionit, por më duhet të them se pranimi i refugjatëve ka qenë përfitues për Kanadanë, po aq sa për ata njerëz që kanë ardhur.

Dhe, kisha luan rol të rëndësishëm gjithashtu, apo jo?

Kishat luajnë rol shumë të rëndësishëm. Tani, gruaja ime që e mëson anglishten si gjuhë të dytë, është duke punuar minoritetin hebre nga Siria, që tradicionalisht ka qenë i vogël dhe target i terroristëve në Siri dhe në Irak vazhdimisht. Ata kanë ardhur në Kanada dhe po sponsorohen nga një sinagogë hebreje, e cila i kërkoi gruas sime të vijë të japë mësim për shkak të përvojës së saj. Një natë gruaja më ftoi nëse do të vinim në një aheng dhe aty refugjatët kishin përgatitur darkë për të gjithë vullnetarët. Kishte muzikë, vallëzim, këndim dhe shumë muhabet. Por, kjo është mënyrë e mirë për njerëzit që vijnë në një shtet të ri, të ndihen të mirëseardhur.

Shumica e rreth 1 milion njerëzve që u shpërngulën janë kthyer nga Kanadaja dhe shtetet e tjera. Por, mijëra mbeten në Kanada dhe e bënë atë shtëpi të dytë.

Po, kjo është një prej arsyeve pse doja që të ndërmerrja këtë hap për të vizituar Kosovën. Ka tani shumë prej atyre që kanë ardhur si refugjatë në Kosovë, që tani luajnë rol të rëndësishëm në politikë, në industrinë e zbavitjes, e të tjera dhe ne jemi mirënjohës. E di që duket e çuditshme, por ka një debat të ndotur e të shëmtuar sipas të cilit pranimi i refugjatëve do të korruptojë kulturën aktuale të Perëndimit, por kultura jonë përbëhet nga 1500 shtresa të ndryshme kulturash. Por, në Kanada ne kemi evoluar shumë në këtë pjesë. Unë flas me birin tim dhe ai më thotë: Shiko, vërtet nuk më intereson çka veshin njerëzit, kë e adhurojnë apo çka hanë, përderisa e respektojnë ligjin e Kanadasë, përderisa janë zbatues të ligjit kanadez. Nuk pres që ata të vishen si unë, apo të flasin si unë. Ata kanë të drejtë të bëjnë zgjedhjet e tyre. Këto zgjedhje e pasurojnë shtetin, sepse sjellin mendime të reja, kuzhinë të re, mënyra të reja të mendimit. Ishte interesante që para disa muajsh isha në Luginën e Silikonit, dhe po flisja me investitorë shumë të fuqishëm të teknologjisë digjitale, dhe njëri prej tyre ishte refugjat, i cili kishte ardhur nga Sri Lanka.Erdhi në Kanada, shkoi në Universitet dhe u bë një nga themeluesit e Facebookut dhe tani është multi-miliarder, por ky është tranzicioni që njerëzit janë në gjendje ta arrijnë. Prandaj, nuk e kuptoj pse njerëzit duan që t’i mbyllin dyert?

Kanë kaluar gati 20 vjet nga koha e luftës. Si e kanë parë zhvillimin e Kosovës nga ajo që dini? Ne e kemi shpallur pavarësinë në vitin 2008 dhe deri të tani jemi njohur nga 114 shtete.

Gjithmonë jam interesuar për Kosovën, edhe pse nuk jam i angazhuar politikisht më. Tani punoj në organizata jofitimprurëse, dhe udhëheq Këshillin për Refugjatët si dhe disa organizata tjera duke përfshirë këtë angazhimin me Bosch Foundation. Por, tani mund të zgjedh. Kur e lashë politikën u bëra udhëheqës i një universiteti. Prandaj, tash e 10 vjet ia paguaj vetes faturën e mëkatit të të udhëhequrit të një universiteti. Tani jam i lirë dhe mund të bëj vetë disa zgjedhje, e një prej tyre ka qenë gjithmonë dëshira për të ardhur këtu. Doja të shihja çka ka ndodhur pas atij intervenimi. Ndonjëherë ideja e ndërhyrjes nga bashkësia ndërkombëtare kritikohet shumë nga akademikët dhe ekspertët, prandaj thashë ta shohim këtë rast. Rregulli bazik është : mos bëni keq, por nëse mund të bëni mirë, duhet ta bëni. Prandaj, erdha këtu për të parë dhe gjithashtu dua të punoj më shumë me çështjen e refugjatëve këtu dhe në rajon.

Keni vetëm pak orë që keni ardhur në Kosovë…

Po, pak orë gjumë.

Po. Dhe, deri më tani keni pasur mundësinë që të shëtiteni nëpër shesh. Cila është përshtypja e asaj që keni parë deri më tash?

Moti është shumë i mirë. Ishte një ecje e këndshme këtu në sheshin kryesor. Më pëlqen ndjenja e parë këtu. Kam shumë njerëz për të takuar. Jam këtu me ambasadorin tonë, i cili është shumë i përkushtuar për të pasur një rol të rëndësishëm të Kanadasë këtu. Jam i lumtur të bëj çfarë mundem, dhe teksa dëgjoj për çështje të ndryshme, më duhet të them se gjëja që më së shumti më shqetëson është mënyra se si shtetet e tjera po provojnë ta izolojnë Kosovën dhe ky është një gabim shumë i madh që çështjet e tyre të brendshme provojnë t’i bartin në skenën ndërkombëtare. Prandaj, mbase do të kem të them diçka për këtë çështje.

Po i referoheni Katalonjës dhe Spanjës?

Po, një prej tyre.

Sepse Kosova dhe Katalonja nuk janë e njëjta gjë.

Jo, aspak nuk janë. Por, është krijuar një formë e tillë mendimi. Po e tregoj një sekret tani këtu. Së shpejti do të shkruaj një artikull të madh për Kosovën në Globe and Mail, që është gazetë kombëtare në Kanada.

Shpresoj të keni fjalë të mira për Kosovën.

Kosova është shteti më i varfër në Evropë. Papunësia është e madhe, dhe që prej çlirimit e pavarësisë problemet më të mëdha janë korrupsioni i lartë dhe krimi i organizuar. Dua këshillën tuaj se si duhet ta trajtojnë këtë çështje politikanët kosovarë, për të krijuar një situatë më të mirë për njerëzit.

Nuk është që ka ndonjë udhërrëfyes të qartë ,por ka të bëjë me çështjen e llogaridhënies dhe një sistemi të hapur të punës. Duhet mbajtur politikanët përgjegjës për veprimet e tyre. Kjo do të thotë që demokracia duhet të punojë në mënyrë efektive. Parlamenti dhe këshillat lokalë duhet të kujdesen që gjithçka të bëjnë në mënyrë transparente. Është e vështirë për t’u bërë, por duhet pasur transparencë. Nëse mund të flas nga përvoja personale, unë kam qenë politikan i zgjedhur për 27 vjet, dhe kur kam qenë ministër për 14-15 vjet, çdo ditë më është dashur të shkoj në Parlament dhe të përgjigjem në pyetje. Nuk e kam ditur prej nga vijnë ose kush do t’i bëjë këto pyetje, por kam bërë atë që më dukej se ishte gjëja e duhur për t’u bërë. Nëse e hapni sistemin dhe bëni transparencën, mbaheni përgjegjës për atë që bëni, prandaj mua më pëlqen sistemi ynë, sepse nuk mund të ikësh. Jo që të jesh target e që njerëzit të ndërhyjnë në jetën private, por sa i përket jetës publike duhet të jetë e hapur kur je politikan. Duhet vënë rregulla shumë të ashpra në këtë aspekt sa i përket financimit të zgjedhjeve. Një nga rreziqet më të mëdha janë njerëzit shumë të pasur që blejnë parti politike, ose blejnë favore politike, lobistë dhe kompani të ndryshme. E shihni se çfarë po ndodh në Shtetet e Bashkuara të Amerikës ku shpenzohen miliona dollarë në zgjedhjet për Kongres. Në Kanada kemi rregulla shumë të qarta. Komisioni i Pavarur Zgjedhor e cakton me vendim se sa para mund të shpenzohen. Në zonën time zgjedhore limiti kur unë isha ishte 85 mijë dollarë. Nëse do të shpenzoja më shumë do ta humbisja postin e deputetit. Dhe, ky ishte një rregull shumë i qartë. Thjesht, duhet të largoni paratë jashtë sistemi, edhe nëse kjo do të thotë financim publik.

Kur mendoni se Kosova do të bëhet pjesë e OKB-së?

E di që ju tashmë bëni përpjekjet, por nëse mund të japë këshilla këtu, duhet të krijoni një koalicion të miqve të Kosovës në OKB. Kjo do të përbëhej nga 5, 6, 8 apo 10 shtete, së bashku me grupe të interesit dhe të tjera grupe që do të interesoheshin për të ndihmuar. Duhet të nisni të punoni shumë, siç e kam thënë edhe në kohë e okupimit, për të shtrirë fushën e ndikimit në New York e në Gjenevë. Duhet shumë angazhim, por mendoj se pika fillestare do të duhej të ishte grumbullimi i 5-6 shteteve, nuk do të thotë të jenë të gjitha të mëdha. Mund të jetë Suedia, Mozambiku, Kili apo Kanadaja që do të thoshin se është koha që Kosova të bëhet shtet anëtar i OKB-së. Nuk ka asnjë arsye pse të mos jetë. Qëndroni më mirë se disa shtete anëtare, edhe për faktin që arrini të organizoni zgjedhje, të keni ndryshime nëpër partitë tuaja. Nuk po them që është e përsosur, por ju mbani zgjedhje legjitime dhe kjo është e jashtëzakonshme në krahasim me shumë shtete që janë anëtare të OKB-së aktualisht, ku demokracia nuk vlerësohet shumë.

Por, do ta keni veton e Rusisë dhe Kinës.

Po. Shiko, unë kurrë nuk ndaloj së bëri tregti në të tilla gjëra. Do të ketë gjëra që ata do t’i duan në këmbim. Mendoj se Rusia është në probleme dhe po bie vazhdimisht me ndikimin e saj. Ekonomia e saj bazohet në naftë, gaz dhe fuqia bërthamore. Nuk i ka mbetur gjë tjetër. Nuk e ka modernizuar ekonominë e saj sa duhet. Kanë shumë angazhime jashtë territorit të vet, si në Lindjen e Mesme, në Ukrainë dhe ka sulme kibernetike. Një nga gjërat që do të dalë nga hetimi për përfshirjen ruse në zgjedhjet amerikane është që do të ketë rregulla shumë më të rrepta ndaj Rusisë, jo vetëm sanksione, por rregulla të sjelljes. Ju nuk mund të përfshiheni në shteti tonë, nëse përziheni në mënyrën demokratike të të funksionuarit. Lojtari i madh këtu do të jetë Kina. Kina dëshiron të bëhet lider me zhvillim të qëndrueshëm. Mbase Kosova duhet të instalojë një sistem të qëndrueshëm dhe t’u thotë kinezëve: duam të punojmë së bashku me ju. Kjo është një këshillë e rastit, nuk është që e kam shkruar diku, por mendoj se duhet parë sikur në kohën e rinisë kur luaja futboll amerikan edhe pse nuk isha aq trupmadh, që më vonë u bëra, por gjithmonë dija si të kërkojë një vrimë depërtimi në mes për të kaluar tutje. Këtë duhet bërë gjithmonë në skenën ndërkombëtare, kërkoni vrimën e depërtimit.

Pyetja e fundit. Sytë tanë, shpresat tona janë gjithmonë të drejtuara nga SHBA-ja që e shohim si aleatin tonë më të madh, por me ndryshimet atje, me administratën e Trumpit, thjesht nuk jemi të sigurt se çfarë do të ndodhë me Kosovën.

Askush nuk është i sigurt për asgjë. Por, nisem nga baza se SHBA-ja ka interesa të mëdha në rajon, dhe puna që e bëjnë këtu është shumë e rëndësishme, vetëm mos lejoni që zoti Trump ta kuptojë këtë…

…që amerikanët po bëjnë punë të mirë. Nuk do të lejojmë!

Ju falënderoj shumë që ishit në KTV.

Kënaqësi e madhe. Dhe, urime sepse e di që ju jeni një prej atyre që erdhët në Kanada si refugjat, dhe jeni kthyer e keni arritur sukses të madh këtu në Kosovë.

Ishte kënaqësi e madhe. Unë dhe familja ime jemi shumë mirënjohës për popullin kanadez.

Shumë mirë. Faleminderit.

Faleminderit.